της Κατερίνας Στυψανέλλη
Μας κυνηγούν. Δεν μπορούμε να φέρουμε στον κόσμο ούτε το παιδί μας. Μας καταργούν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα στη δημοκρατία, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην απεργία, αλλά και το δικαίωμα στην αναπαραγωγή. Μας καταργούν το δικαίωμα στη μητρότητα, διατηρώντας το επίδομα μόνο όταν γεννήσουμε στα σπίτια μας, ή στο δρόμο ή στο χωράφι, προσπαθούν να δημιουργήσουν κίνητρα για να μηδενίσουν το κόστος των παρεμβάσεων που απαιτεί ο τοκετός, σαν αποτέλεσμα δημιουργούνται συνθήκες υψηλού ρίσκου, υψηλής αύξησης της περιγεννητικής θνησιμότητας, κινδύνου λοιμώξεων, κακών τεχνικών συρραφής του γυναικείου κόλπου και μειωμένη δυνατότητα μεταφοράς σε νοσοκομείο σε περίπτωση μη καλής έκβασης.
Οι γυναίκες φοβούνται να γεννήσουν πια, είτε στα δημόσια είτε στα ιδιωτικά νοσοκομεία, είτε στα σπίτια τους. Η κοινωνία δεν θα ανανεώνεται πια. Προσπαθούν να απομακρύνουν τις γυναίκες απ’ τα δημόσια νοσοκομεία, εκεί που υπάρχει ιατρική φροντίδα, η μαία που θα διδάξει τις αναπνοές, η σιγουριά ότι θα αντιμετωπισθεί η επιπλοκή της λοίμωξης από μια εξειδικευμένη ομάδα, η σιγουριά και η χαρά για την καινούργια ζωή που έρχεται, γίνεται με αυτές τις τακτικές ένα σκοτεινό παιχνίδι που παίζει η εξουσία εις βάρος της γυναίκας και των δικαιωμάτων της αλλά και των δικαιωμάτων του παιδιού. Ένα παιχνίδι που έχει κακές προεκτάσεις, βάζοντας σαν κορωνίδα το κέρδος με θύματα την γυναίκα και το παιδί, με υπαινιγμούς γενοκτονίας των νέων ανθρώπων, με θλιβερή ψυχική διάθεση για τις αναγκαστικές λύσεις του χαμηλότερου κόστους που μπορεί να είναι το σπίτι, ο δρόμος, ή κάποιο στρατιωτικό καταφύγιο.
Η ψυχική διάθεση της γυναίκας που θα γεννήσει χωρίς την ελεύθερη επιλογή της κάτω από τις οικονομικές πιέσεις που δέχεται, δημιουργεί ίσως μελαγχολική προσέγγιση προς το παιδί, έχουν σαν αποτέλεσμα να διαταράσσεται η βαθειά επικοινωνία παιδιού – μητέρας. Να η καταστροφή, να η γενοκτονία που προκαλείται στην περίοδο του μνημονίου στη σφαίρα «μητέρα-παιδί», με μοναδικό άξονα εξοικονόμηση χρημάτων και με την ανάλγητη θέση των μνημονιακών επιλογών απέναντι στην κοινωνία και στα ζητήματα που την απασχολούν, με την ανάλγητη θέση που προσπαθεί να δώσει λύσεις ρηξικέλευθες εις βάρος της σωματικής και ψυχικής υγείας της μητέρας και του παιδιού.
Τελικά η μόνη μας επιλογή είναι να πληρώσουμε τον τοκετό!
Εμείς σαν γυναίκες ζητούμε:
- Δωρεάν και ίση πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, για όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες, άνεργες, ανασφάλιστες, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής. Θέλουμε να προασπίσουμε το δημόσιο τομέα υγείας με κάθε τρόπο, μα και να τον βελτιώσουμε και να τον τελειοποιήσουμε, ενσωματώνοντας και τις εναλλακτικές δομές τοκετού, στα νοσοκομεία-μαιευτήρια.
- Εξασφάλιση, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, της ελεύθερης επιλογής του τρόπου γέννησης (εναλλακτικοί τρόποι, π.χ. πισίνα) με ομάδα γιατρών, μαιών και ομάδες άμεσης παρέμβασης με ασθενοφόρα, στην περίπτωση μη καλής έκβασης του τοκετού.
- Ελευθερία στο δικαίωμα της αναπαραγωγής. Να πάψουν να εκφοβίζουν τις γυναίκες με απολύσεις κατά την εγκυμοσύνης τους ή στα προβλήματά της.
- Να σταματήσουν, να βιάζουν, εκβιάζουν, καταστρέφουν την υγεία μας – ψυχική και σωματική – και των παιδιών μας, να παίζουν με τη ζωή μας, ενώ βουλιάζουμε όλες καθημερινά στην κατάθλιψη και στην ανέχεια, μέσα σην αφόρητη μνημονιακή καθημερινότητα.
- Ζητούμε να πάρουμε τα χαμένα μας δικαιώματα πίσω (δημοκρατία, εργασία, κοινωνική ασφάλιση, συνδικαλισμός).
- Ζητούμε ξανά την ήρεμη πραγματικότητα που είχαμε εμείς και τα παιδιά μας.
- Ζητούμε να σταματήσουν οι φασιστικές επιθέσεις ενάντια στην ελληνική κοινωνία απ’ τους υπανθρώπους των συμμοριών της Χ.Α., ενάντια στις εθνικές και σεξουαλικές μειονότητες.
- Να ανατραπούν οι μαύρες πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της εσωτερικής τρόικας που τις εφαρμόζει.
- Να γίνει άμεσα διαγραφή του χρέους, γιατί εμείς θεωρούμε ότι δεν χρωστάμε σε κανένα και τίποτα. Αντίθετα μας χρωστούν όσα με τις χειρότερες μορφές βίας μας άρπαξαν τα τελευταία χρόνια.
Εμείς οι γυναίκες ζητούμε χώρο και ανάσα να συνεχίζουμε τη ζωή μας. Ανάσα για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και επιστροφή των καταργημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητούμε το δικαίωμά μας στη μητρότητα, ζητούμε ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσια σύστημα υγείας.
Όλα αυτά θα υλοποιηθούν όταν ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές και μεις υποσχόμαστε ότι θα συμβάλλουμε τα μέγιστα σε αυτό.
