Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα, 25 Νοέμβρη 2014
της Εύης Καρακώστα
Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού LANCET μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από παγκόσμια έρευνα και θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην Ευρώπη (και επομένως στην Ελλάδα) τα ποσοστά είναι χαμηλότερα από το 33% που είναι ο μέσος παγκόσμιος όρος. Μα και το 25% ή το 20% που αφορά στην Ευρώπη και την Ελλάδα είναι μικρό ποσοστό; Μία στις τέσσερις ή μία στις πέντε γυναίκες να έχει υποστεί σεξουαλική ή σωματική βία είναι λίγο;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποτε τα πράγματα ήταν χειρότερα. Κάποτε το πρόβλημα άγγιζε το 80-90% των οικογενειών και ήταν παράδοση σχεδόν να δέρνει ο άντρας την γυναίκα του για να δείξει την υπεροχή του. Από εκείνες τις εποχές όμως έχει περάσει πολύς καιρός και έχει κυλήσει πολύ νερό στο ποτάμι του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας. Σήμερα υπάρχει νομική εξίσωση των δύο φύλων. Δεν είναι βέβαια ολοκληρωμένη αυτή η εξίσωση αλλά σε γενικές γραμμές έχουν εξαλειφθεί οι εκ του νόμου επιβαλλόμενες εμφανείς ανισότητες. Παρ’ όλα αυτά η παράδοση επιμένει και η ανωτερότητα του ανδρικού φύλου εξακολουθεί να στηρίζεται στο ξύλο και τον σεξισμό. Μαζί με την βία που ασκείται εκτός οικογένειας αλλά οφείλεται στη διαφορά των φύλων, φτάνουμε στο 20-25% που επιμένει και που είναι ίσως και το δυσκολότερο για να ξεριζωθεί.
Σε παγκόσμιο επίπεδο βέβαια τα πράγματα είναι χειρότερα και τα ποσοστά ψηλώνουν απότομα. Ο λόγος είναι ότι εκτός από την ενδο- και έξω- οικογενειακή βία υπάρχουν και τα περιστατικά κλειτοριδεκτομών, trafficking, γάμων με βία κλπ. που ανεβάζουν τα ποσοστά βίας κατά των γυναικών.
«Η βία κατά των γυναικών έχει πολλά πρόσωπα, δεν γνωρίζει σύνορα και τάξεις, επιβάλλεται με σκληρούς, αδυσώπητους τρόπους. Έχει βιωθεί μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία, και τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά στην εργασία. Προσωπικά βίωσα σκληρή βία για να σταματήσει η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μιας τάξης ανθρώπων. Για να μην ακουστεί η φωνή τους. Όμως τώρα αναβιώνει κι ένα νέο κύμα οικονομικής βίας”, είπε η ευρωβουλευτής του Σύριζα κ. Κωνσταντίνα Κούνεβα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ζητώντας ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας των γυναικών και επιβολής της ισότητας των δύο φύλων, ενώ η ευρωβουλευτής της Eυρωπαϊκής Aριστεράς Malin Björk κατήγγειλε ότι η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να έχει διαστάσεις παγκόσμιας πανδημίας.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υιοθετήσει προ δέκα μηνών ψήφισμα που υποδεικνύει τη λήψη πρόσθετων μέτρων, όμως η Κομισιόν καθυστερεί την κατάθεση της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης και γι αυτό έγινε αντικείμενο κριτικής από την ευρωπαϊκή αριστερά. Η Κομισιόν ωστόσο υποσχέθηκε να καθοριστεί σύντομα μια νέα στρατηγική για την Ισότητα των Φύλων.
Πρόσφατα οι υπαινιγμοί του πρώην Υφυπουργού Παιδείας κ. Στύλιου κατά της Λιάνας Κανέλλη επανέφεραν το θέμα της βίας κατά των γυναικών στην επικαιρότητα. Είναι οι καθημερινές συμπεριφορές σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους που πληγώνουν την ελληνική κοινωνία και την κρατούν στην υποβάθμιση. Τα φαινόμενα αυτά μάλιστα δεν σταματούν ούτε καν στον ανώτερο “εργασιακό” χώρο του δημόσιου βίου μας, την ίδια τη Βουλή.
Η κ. Κωνσταντοπούλου έχει δεχτεί πολλές φορές σεξιστικά σχόλια τα οποία έχει καταγγείλει, από ανοιχτές ύβρεις (“άντε μωρή από ‘δω”) από τον κ. Κυριαζίδη μέχρι τα συγκεκαλυμένα σχόλια του κ. Μαρκογιαννάκη. Αλλά και οι κ. Τζαμτζής και Ξυνίδης δεν απέφυγαν παρόμοιες συμπεριφορές κατά της κ. Ραχήλ Μακρή. Κι όταν στη Βουλή γίνονται αυτά και μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις και τα ΜΜΕ, είναι επόμενο σε άλλους χώρους, λιγότερο “σεβαστούς” να γίνονται χειρότερα.
Η συμπεριφορά της κοινωνίας (όχι των ανδρών) απέναντι στις γυναίκες είναι ένα από τα μέτρα προοδευτικότητας και εκσυγχρονισμού της. Η δική μας κοινωνία, με αρκετά σεξιστικά σύνδρομα από το πρόσφατο παρελθόν μας έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει ώσπου να γίνει μια κοινωνία ισότητας. Δεν είναι ούτε μνημονιακή μας υποχρέωση ούτε μεταρρύθμιση από αυτές στις οποίες ειδικεύονται οι μαθητευόμενοι μάγοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης.
Η αλλαγή θα έρθει με ακόμη μεγαλύτερη νομική προστασία, με την εκπαίδευση και με την διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς που πρέπει να ζήσει σε ένα κόσμο με λιγότερη βία και μεγαλύτερη ισότητα, Είναι υπόθεση του καθενός μας και ιδιαίτερα των νέων.
Πηγή: evikarakosta