της Σοφίας Χριστοφορίδου
Για πολλά χρόνια, όσο κρατά η εφηβεία, ένιωθα ανασφάλεια για το σώμα μου. Ήμουν πολύ αδύνατη- και τότε για να σε προσέξουν τα αγόρια έπρεπε να έχεις “πιασίματα”. Μέχρι που αισθανόμουν μειονεκτικά που δεν είχα κυτταρίτιδα, γιατί δεν μπορούσα να συμμετάσχω στις “κοπελίστικες” συζητήσεις που έκαναν οι συμμαθήτριές μου. Φορούσα φαρδιές μπλούζες για να μην φαίνεται ότι ήμουν “πλάκα” στο στήθος. Αργότερα φορούσα φαρδιές μπλούζες για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Ευτυχώς η άχαρη περίοδος της εφηβείας τελείωσε κάποτε και εγώ άρχισα να βρίσκω τις ισορροπίες μου και αφήνω στην άκρη τις φαρδιές μπλούζες. Σκέφτομαι όμως πόσες νεαρές κοπέλες έχουν τις ίδιες ανασφάλειες για την εμφάνισή τους. Πόσο βασανίζονται από τα στερεότυπα ομορφιάς, που φροντίζουν να μας φυτεύουν στο κεφάλι τα ΜΜΕ και η κυρίαρχη ανδρική οπτική. Πόσο δυστυχισμένες νιώθουν που δεν ταιριάζουν σε αυτό το καλούπι.
Στα φοιτητικά μου χρόνια άκουγα σχεδόν φανατικά έναν ραδιοφωνικό σταθμό με έντεχνα καψουροτράγουδα και σποτάκια με ερωτικά τσιτάτα. Πέρασε πολύς καιρός από τότε … Την περασμένη Κυριακή* ενώ οδηγούσα έπιασα τυχαία τη γνώριμη συχνότητα και άκουσα ένα σποτάκι για τα 21α γενέθλια του σταθμού. Ο περί ου ο λόγος “πουλάει” έρωτα, συναίσθημα, πάθος. Τι θα ταίριαζε λοιπόν να χαρίσει στους ακροατές του για να το γιορτάσει; Βιβλία για μεγάλους έρωτες; Μπανάλ. CD με ερωτικά τραγούδια; Πολύ λίγο. Ένα ρομαντικό δείπνο για δύο; Κοινότοπο.
Το δώρο που κληρώνει ο σταθμός είναι πολύ πιο “πρωτότυπο” και το σκεπτικό του αναλύεται σε ένα σποτάκι με σενάριο που πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ως παράδειγμα ακραίου σεξισμού: οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί πληροφορούν τον ιδιοκτήτη του σταθμού ότι πλησιάζουν τα γενέθλια και τον ρωτούν πως θα το γιορτάσουν. Κληρώνοντας ένα ταξίδι στις Μαλδίβες; Στην Τουρκία; Όχι τους λέει αυτός και τους διηγείται μια ιστορία, με τον ίδιο στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Πάει λέει ο σταθμάρχης σε ένα μπαρ και κάθεται (όλως τυχαίως) δίπλα σε μια κουκλάρα, η οποία είναι μόνη της και τα πίνει. Όπως ήταν φυσικό σταθμάρχης και κουκλάρα πιάνουν κουβέντα. Η κουκλάρα είναι ντυμένη σαν κρεμμύδι και ο σταθμάρχης τη ρωτά: “δεν ζεσταίνεσαι με αυτά που φοράς;” Ποτό στο ποτό η κουκλάρα αρχίζει να βγάζει τα ρούχα της. Στο τέλος μένει με ένα μακό φανελάκι και τότε αποκαλύπτεται γιατί ήταν ντυμένη σαν κρεμμύδι: είχε μικρό στήθος και ήθελε να το κρύψει γιατί νιώθει ανασφάλεια. Αίφνης ανάβει λάμπα στο κεφάλι του σταθμάρχη και αναφωνεί μέσα του “εύρηκα”.
Αφού τελειώνει την αφήγηση του περιστατικού (χωρίς ευτυχώς να υπεισέλθει σε άλλες λεπτομέρειες, αν υποθέσουμε ότι συνέβη ποτέ όλο αυτό) ο σταθμάρχης ανακοινώνει στους συνεργάτες του ότι φέτος ο σταθμός θα κάνει διαγωνισμό, με δώρο … μια αυξητική στήθους, για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση μια τυχερή ακροάτρια! Τι πιο ταιριαστό άλλωστε για έναν ραδιοφωνικό σταθμό που έχει για ψωμοτύρι του τον έρωτα, από το να χαρίσει ένα ζευγάρι μεγάλα πλαστικά βυζάκια; Γιατί καλά και τα ωραία λόγια περί έρωτος αλλά είναι για τους στίχους των τραγουδιών και τα μυθιστορήματα, αντε και για κανένα καψούρικο σποτάκι. Αν θες να ζήσεις τον πραγματικό έρωτα, πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτό που ζητά η “ανδρική αγορά”. Αν ταιριάζεις με τα καθιερωμένα πρότυπα ομορφιάς έχει καλώς, αλλιώς αγοράζεις αυτοπεποίθηση. Ή… αν είσαι υπερτυχερή την κερδίζεις εντελώς δωρεάν, συμμετέχοντας στην κλήρωση αυτοπεποίθησης που θα γίνει ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, βοήθειά μας.
Παράπλευρη ωφέλεια: ο πελάτης του σταθμού κάνει μια αποτελεσματική διαφήμιση. Και δεν προσφέρει λίγα- να το αναγνωρίσουμε και αυτό. Η προσφορά περιλαμβάνει χειρουργείο, μονοήμερη νοσηλεία σε κλινική, χειρουργικά έξοδα και έξοδα χειρούργου και αναισθησιολόγου, κόστος ανατομικών ενθεμάτων επώνυμης μάρκας. Κελεπούρι δηλαδή. Αλλά “σε περίπτωση που κατά την κλινική εξέταση διαπιστωθεί ότι υπάρχει πτώση μαστού μεγαλύτερη των 3 εκατοστών, για το σωστό (!) αισθητικό αποτέλεσμα απαιτούνται και επιπλέον παρεμβάσεις, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται στην παροχή”. Αλλά ας δεχτούμε ότι ο διαφημιζόμενος κάνει τη δουλειά του.
Κι ο σταθμός θα έκανε απλώς τη δουλειά του, αν μετέδιδε μια διαφήμιση ενός πελάτη για ένα κέντρο αισθητικής. Αλλά εδώ δεν έχουμε ένα διαφημιστικό σποτ κάποιου πελάτη. Έχουμε τον ίδιο τον σταθμό να διαφημίζει τον εαυτό του, ωσάν να ήταν ευεργέτης των ανασφαλών ακροατριών του. (Άνδρες ακροατές μάλλον δεν υπάρχουν ή κι αν υπάρχουν δεν έχουν ανασφάλειες με το σώμα τους, για αυτό άλλωστε ο σταθμός δεν σκέφτηκε να τους ανορθώσει το ηθικό κληρώνοντας μια επέμβαση προσθετικής μαλλιών ή επιμήκυνσης πέους).
Μία θα είναι η τυχερή ακροάτρια με μικρό στήθος που θα γίνει barbie. Όλες οι υπόλοιπες γυναίκες της ίδιας “coup” στο σουτιέν θα είναι καταδικασμένες στην ανασφάλεια. Απογοητευμένες ερωτικά κατά πάσα πιθανότητα- αφού δεν θα τραβούν τα βλέμματα- οι ανασφαλείς ακροάτριες θα παρηγοριούνται με τα ερωτικά τραγούδια και τα παθιασμένα ερωτικά σποτάκια του σταθμού.
Αλλά κι άλλες, οι πιο ζουμερές, δεν είναι σίγουρο ότι έχουν αυτοπεποίθηση. Όλο και καμιά λιποαναρρόφηση θα χρειάζονται. Μήπως καμιά πλαστική μύτης, καμιά ανορθωσούλα γλουτών; Δεν μπορεί, όλο και κάποια ανασφάλεια θα έχουν. Και που πας με τέτοιες ανασφάλειες να διεκδικήσεις τον έρωτα ενός άνδρα κυρία μου; Ο άνδρας σε θέλει γυναίκα-κούκλα, γυναίκα-αντικείμενο (του πόθου), γυναίκα που είναι απλώς τα μέρη του σώματός της κι όχι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος με προσωπικότητα. Για αυτό αγαπητές ακροάτριες μείνετε συντονισμένες και περιμένετε την επόμενη κλήρωση αυτοπεποίθησης.
*Έχει δυο μέρες που ακούω το σταθμό για να ηχογραφήσω το σποτ, αλλά καμία τύχη. Μαθαίνω ότι αποσύρθηκε. Το σποτάκι. Ο διαγωνισμός θα γινει κανονικά στις 14 Φεβρουαρίου
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο μπλογκ Sophie’s Stories
Διαβάστε ακόμα
Κέντρα ομορφιάς: έχουν ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση
Σημείωση για τον μήνα Ιούλιο ή Πόσα κιλά ζυγίζει η καταπίεση;
