της Esra Dogan
Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την 254η ημέρα διαμαρτυρίας, την 134η ημέρα απεργίας πείνας και την 58η ημέρα φυλάκισης της απολυμένης ακαδημαϊκού Νουριγιέ Γκιουλμέν (Nuriye Gulmen) και του απολυμένου δασκάλου Σεμίχ Οζακτσά (Semih Ozakca) που αντιμετωπίζουν 25 χρόνια φυλάκισης, κατηγορούμενοι για τρομοκρατική δράση μετά την έναρξη απεργίας πείνας με αίτημα να επιστρέψουν στις θέσεις τους.
Υπενθυμίζω ότι η Νουριγιέ, πανεπιστημιακή καθηγήτρια λογοτεχνίας, και ο Σεμίχ, δάσκαλος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, βρίσκονται ανάμεσα στους 15.000 απολυμένους εκπαιδευτικούς του δημόσιου τομέα που απολύθηκαν λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε στην Τουρκία μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το περασμένο καλοκαίρι. Όπως και στην περίπτωση χιλιάδων άλλων απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων που έχασαν τη δουλειά τους λόγω ισχυρισμών (που δεν βασίζονται σε αποδείξεις και έρευνα) ότι διατηρούν δεσμούς με την «Αδελφότητα Γκιουλέν» -το κίνημα του ιεροκήρυκα Fethullah Gulen που κατηγορείται για την οργάνωση της προσπάθειας πραξικοπήματος- ο νομικός μηχανισμός απουσίαζε και δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους προσφεύγοντας στα δικαστήρια.
Στις 9 Νοεμβρίου 2016 η Νουριγιέ ξεκίνησε καθιστική διαμαρτυρία μπροστά στο Μνημείο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου -το άγαλμα μιας γυναίκας η οποία διαβάζει καθισμένη τη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- στην οδό Γιουκσέλ (Yüksel) της Άγκυρας, κρατώντας ένα πανό που έγραφε «θέλω πίσω τη δουλειά μου». Ο Σεμίχ και μερικοί άλλοι ενώθηκαν μαζί της λίγο αργότερα και έκτοτε το πλήθος γύρω τους μεγάλωνε καθημερινά. Στην οδό Γιουκσέλ γίνονταν διαδηλώσεις, και οι διαδηλωτές της λεγόμενης «Αντίστασης της Γιουκσέλ (Yüksel Resistance)» συλλαμβάνονταν σχεδόν καθημερινά για αρκετούς μήνες πριν η Νουριγιέ και ο Σεμίχ ανακοινώσουν, στις 11 Μαρτίου, ότι θα ξεκινούσαν απεργία πείνας μέχρι να πάρουν τις δουλειές τους πίσω.
Σύντομα η απεργία πείνας και τα δικαιολογημένα αιτήματα τους προσέλκυσαν την προσοχή της κοινής γνώμης και εκατοντάδες αλληλέγγυοι/ες άρχισαν να γεμίζουν όχι μόνο την οδό Γιουκσέλ, αλλά και πολλές άλλες πλατείες σε διάφορα μέρη της χώρας. Στις 21 Μαΐου η Νουριγιέ και ο Σεμίχ συνελήφθησαν μετά από εισβολή ειδικών αστυνομικών δυνάμεων μέσα στα σπίτια τους. Οι δικηγόροι τους δήλωσαν ότι η κράτησή τους οφείλεται στο φόβο ότι η διαμαρτυρία τους θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε εξέγερση, όπως αυτή που ξεκίνησε το 2013 στο πάρκο Γκεζί. Κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής ακρόασης λίγες μέρες αργότερα, οι εισαγγελείς τους κατηγόρησαν ότι προσπαθούν να προκαλέσουν αναταραχές στη χώρα και συνελήφθησαν με το επιχείρημα ότι «διαταράσσουν τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος σε περίπτωση που δεν συλληφθούν, και ότι τα δοκιμαστικά μέτρα είναι ανεπαρκή εφόσον λαμβάνονται υπόψη οι προθεσμίες που πρέπει να επιβληθούν για τα αντίστοιχα εγκλήματα».
Η Νουριγιέ και ο Σεμίχ που βρίσκονται τώρα στη φυλακή επιβιώνουν με μια διατροφή λεμονιού, αλμυρού νερού και υγρών σακχάρων, που επιτρέπονται τα φάρμακα με βιταμίνη B1. Ωστόσο, μετά από 133 ημέρες απεργίας πείνας, η υγεία της Νουριγιέ και του Σεμίχ επιδεινώνεται ραγδαία, σύμφωνα με τις δηλώσεις των δικηγόρων τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και οι δύο πάσχουν από μυϊκή ατροφία, το ανοσοποιητικό τους σύστημα έχει εξασθενήσει και εμφανίζουν καρδιακές αρρυθμίες και υψηλά επίπεδα πόνου στα νεφρά. Είναι σαφές ότι οι συνθήκες φυλάκισης, η έλλειψη των απαραίτητων εφοδίων για τη διατροφή τους και του τακτικού ιατρικού ελέγχου επιδεινώνουν περαιτέρω την κατάστασή τους.
Τον περασμένο μήνα ο επίσης φυλακισμένος ηγέτης του κούρδικου κόμματος HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς (Selahattin Demirtas), κάλεσε την Νουριγιέ και τον Σεμίχ να σταματήσουν την απεργία πείνας αξιολογώντας την μεν ως ουσιαστική και αποτελεσματική αντίστασή τους ενάντια στην αδικία που αντιμετωπίζουν, υπογραμμίζοντας το σεβασμό του για την ελεύθερη βούλησή τους να αποφασίσουν για το μέλλον της διαμαρτυρίας τους, αλλά εκφράζοντας ωστόσο τις ανησυχίες του για την επιδείνωση της υγείας τους. Πολλοί ανησυχούν επίσης ότι οι τουρκικές αρχές θα μπορούσαν να τους εξαναγκάσουν να φάνε, εάν η κατάσταση φτάσει σε κρίσιμο σημείο, φοβούμενοι ότι ένας πιθανός θάνατός τους θα μπορούσε να προκαλέσει την οργή της αντιπολίτευσης και να προωθήσει την κοινωνική αναταραχή. Η Τουρκία έχει κακό προηγούμενο με περιστατικά εξαναγκαστικού ταϊσματος σε απεργούς πείνας, με αποτέλεσμα τη μόνιμη βλάβη στον οργανισμό τους.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Μπεκίρ Μποζνταγκ (Bekir Bozdağ), βρίσκεται επίσης μεταξύ των Τούρκων αξιωματούχων που κάλεσαν δημοσίως την Νουριγιέ και τον Σεμίχ να σταματήσουν την απεργία πείνας, αλλά αντί να επαινέσει τον αγώνα τους, τους έστειλε μήνυμα ότι συνεχίζοντας την απεργία πείνας, που θέτει σε κίνδυνο την υγεία τους, δεν θα πρέπει να προσδοκούν τίποτα.
Αυτό που δεν βλέπουν όμως ο Μποζνταγκ και οι άλλοι κυβερνώντες, είναι ότι η Νουριγιέ και ο Σεμίχ έχουν ήδη κερδίσει στα μάτια των πολλών. Έχουν γίνει το σύμβολο της πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην κρατική καταστολή. Η απεργία πείνας τους έχει επανεστιάσει την προσοχή στα δεινά χιλιάδων ανθρώπων που έχουν απολυθεί, προφυλακιστεί και φυλακιστεί υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η γενναιότητα και η αποφασιστικότητά τους ενθάρρυναν πολλούς να μην παραμείνουν σιωπηλοί ενόψει των προσπαθειών της κυβέρνησης να τσακίσει κάθε μορφή αντιπολίτευσης.
Επισημαίνοντας σε κάθε συνέντευξη ότι η απεργία πείνας είναι ο μοναδικός τρόπος που τους έχει απομείνει να απαιτήσουν δικαιοσύνη, η Νουριγιέ και ο Σεμίχ συνεχίζουν την ειρηνική διαμαρτυρία τους, με τίμημα να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους.
Μένει ακόμη να δούμε αν με αυτή τους τη διαμαρτυρία θα επιτύχουν τους δηλωμένους στόχους τους, επιστρέφοντας πίσω στις παλιές τους θέσεις. Μένει ακόμα να δούμε εάν η απεργία πείνας θα τερματιστεί πριν ο οργανισμός τους υποστεί μη αναστρέψιμη βλάβη. Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα είναι ότι ο χρόνος δυστυχώς εξαντλείται γι αυτούς και ότι αξίζουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη μας για την αντίστασή τους και το δικαίωμά τους στη ζωή.
Eντωμεταξύ πολλοί άλλοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα της Νουριγιέ και του Σεμίχ, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, η οποία βρίσκεται σήμερα στην 56η ημέρα απεργίας πείνας.
#NuriyeAndSemihMustLive
#NuriyeveSemiheSesVer
#nuriyevesemihyaşasın
#NuriyeveSemiheÖzgürlük
