της Δήμητρας Σπανού
Τις τελευταίες μέρες με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε από διάφορα αθλητικά σάιτ την απόφαση μιας ερασιτεχνικής ομάδας της Λάρισας, του Βουκεφάλα να αναζητήσει τη χορηγία μεγάλου οίκου ανοχής της πόλης. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη είναι η αντιμετώπιση στα διάφορα δημοσιεύματα αυτής της απόφασης ως πρωτοποριακής, πικάντικης, διαφορετικής και ως προϊόν έξυπνων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στους δύσκολους καιρούς της κρίσης. Ως μιας κίνησης θετικής για την ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, που φυσικά αποτελεί ένα πεδίο που η πολιτεία από καιρό έχει απαξιώσει.
Χορηγός είναι ο «οίκος εποχής Σούλα», μια μεγάλη επιχείρηση στον τομέα του αγοραίου έρωτα που εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο. Τα εγκαίνια έκανε η Τζούλια Αλεξανδράτου αυτοπροσώπως στα οποία, σύμφωνα με την ιδιοκτήτρια, παρεβρέθηκαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Σκοπός της ίδιας είναι να σημάνει μια νέα εποχή στο επάγγελμα, για αυτό και το όνομα, με παροχές πολυτελείας, καθαρά κορίτσια και χαμηλές τιμές.
Αν και για τις γυναίκες που εργάζονται στην πορνεία είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε νόμιμα σπίτια από ό,τι στο δρόμο, όπου τηρούνται οι κανονισμοί, το παραπάνω νέο δεν μπορεί να μας ενθουσιάζει κιόλας. Η πορνεία αποτελεί μια βάναυση μορφή εκμετάλλευσης των γυναικών και απέχει έτη φωτός από τη σεξουαλική απελευθέρωση που οι υπερασπιστές της πορνείας ευαγγελίζονται. Ακόμα και με πλήρη νομιμότητα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι το σώμα των γυναικών και το σεξ αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα που καταναλώνονται. Καλλιεργεί αντιλήψεις για τον έρωτα, τις σχέσεις και τα δύο φύλα που βασίζονται στην άσκηση εξουσίας και την ικανοποίηση μόνο του ενός, του άντρα, αντί στην ισότιμη και αμοιβαία ικανοποίηση.
Το γεγονός ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πάσχει στην Ελλάδα είναι γεγονός. Η λύση είναι η ενίσχυσή του από την πολιτεία, τον μόνο αρμόδιο φορέα, που οφείλει να επενδύσει στην προώθησή του. Παράλληλα, ως κοινωνία ας σκεφτούμε εναλλακτικούς τρόπους άθλησης, μακριά από τα πρότυπα του πρωταθλητισμού και τα προβλήματα που τον συνοδεύουν, απαλλαγμένο από τον ανταγωνισμό και πιο κοντά στη ψυχαγωγία και τη διασκέδαση. Η άσκηση είναι δικαίωμα των πολιτών, όλων των ηλικιών και φύλων, για αυτό και η διάδοση του αθλητισμού είναι ένα σημαντικό έργο. Όμως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
