της Ελένης Αλεξανδράκη
Γνώρισα την Τώνια το φθινόπωρο του 1992 σε κάποια προβολή ταινιών γυναικών και πήγαμε και φάγαμε μαζί με κάποιες άλλες γυναίκες. Μου έκανε εντύπωση πάνω στην συζήτηση η αντρίκια της πλευρά. Ενώ είχε απόλυτα γυναικείο ψυχισμό έβλεπα το στήθος της να πάλλεται και έναν θυμό να αναβλύζει από μέσα που μου θύμιζε κάτι το αντρικό. Ένιωθα πως αυτή η γυναίκα είχε γίνει σχεδόν άνδρας μέσα από τις τεράστιες προσπάθειες που έκανε για να αντιμετωπίσει την ζωή και βάζοντας συνεχώς σε πράξη την δημιουργικότητά της. Τότε δούλευα το σενάριο της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας μου “Σταγόνα στον Ωκεανό” που πραγματεύεται το θέμα της δημιουργικής γυναίκας και του τιμήματος που συχνά πληρώνει ο άνθρωπος για την δημιουργικότητά του. Η Τώνια ήταν ζωντανό παράδειγμα αυτού που ερευνούσα και σκέφτηκα να της πάρω μια συνέντευξη και να την βάλω μέσα στην ταινία σαν να προβαλλόταν από μία τηλεοπτική εκπομπή που θα παρακολουθούσαν οι δύο πρωταγωνιστές. Της το είπα και της ζήτησα να μιλήσουμε λίγο για το σενάριο μου γιατί βρισκόμουνα σε μια σκοτεινή φάση και δεν μπορούσα να το τελειώσω. Ήταν απίστευτα δεκτική και μου ζήτησε να της στείλω τα πάντα, τα πρόχειρα και τα καλά, τις μουτζούρες , ότι είχα τέλος πάντων, για να τα διαβάσει και μετά να συναντηθούμε και να μιλήσουμε. Πραγματικά αφού τα διάβασε περάσαμε μια μέρα μαζί στο σπίτι της στην Τελεσίλης και μιλήσαμε για όλα τα πράγματα της ζωής και για ότι δικό μου είχε διαβάσει, με αποτέλεσμα να μου ξεκλειδώσει ό,τι χρειαζόταν ξεκλείδωμα και εγώ να ολοκληρώσω το σενάριο. Η γενναιοδωρία της ήταν μοναδική και απαράμιλλη.
Το καλοκαίρι του 1994 η Τώνια πέθανε και η παραγωγή της ταινίας δεν είχε ακόμη ξεκινήσει και εγώ δεν είχα προλάβει να κάνω την συνέντευξη που ήθελα μαζί της. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα πορτραίτο της για να την γνωρίσω καλύτερα μια και την είχα πραγματικά αγαπήσει έχοντας ελάχιστα συναντηθεί μαζί της. Στην ΕΡΤ τότε ήταν διευθυντής προγράμματος ο πολύ καλός μουσικός Γιώργος Παπαδάκης, που ήταν φίλος της και συνεργάτης της και που είχε κάνει την μουσική στην ταινία της Κρυστάλλινες Νύχτες. Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος και μουσικός, που χάθηκε πρόσφατα, ενέκρινε την πρότασή μου και μου ανέθεσε να κάνω το ντοκιμαντέρ/μεταθανάτιο πορτραίτο της.
