της Σίσσυς Βωβού

Το σύνθημα στο πανό της Φεμινιστικής Πρωτοβουλίας, δηλώνει τη συμμετοχή των γυναικών στο δημόσιο χώρο και τα επιτεύγματά μας στον τομέα της ισότητας των δύο φύλων. Είμαστε παντού γιατί αυξάνεται η συμμετοχή των γυναικών στα δημόσια δρώμενα, κάτι που αποτελεί ένα πάγιο αίτημα του φεμινιστικού και γυναικείου κινήματος. Έχουμε φθάσει στο σημείο όπου το αίτημα αυτό προχωράει με τη δική του δυναμική. Αυτό βέβαια ισχύει κυρίως για τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες, αλλά η ισότητα των δύο φύλων είναι ένα οικουμενικό αίτημα και οικουμενική αξία. Όπως όλες οι άλλες αξίες, δεν είναι ζήτημα πλειοψηφίας, είναι ζήτημα πολιτισμού.

Τι κάνουμε όμως εκεί, στο παντού, όπου είμαστε;

Όλα παίχτηκαν τον τελευταίο καιρό στη Γερμανία γύρω από την πολιτική και εν τέλει στο πρόσωπο της καγκελαρίου Μέρκελ. Την πολιτική που επιμένει στο νεοφιλελευθερισμό με τα καταστροφικά αποτελέσματά του στις ζωές των καθημερινών ανθρώπων, στις οικονομίες των κοινωνιών, στον πολιτισμό και στα γυναικεία δικαιώματα. Η καγκελάριος Μέρκελ εκλέχθηκε για τρίτη θητεία, σπάνιο ιστορικό φαινόμενο στην μεταπολεμική Γερμανία. Μόνο ο καγκελάριος Αντενάουερ, ο αναστηλωτής του γερμανικού καπιταλισμού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε μια τρίτη θητεία στην καγκελαρία. Η καγκελάριος Μέρκελ δεν είναι καλό παράδειγμα για τις γυναίκες, δεν είναι καλό νέο για τα γυναικεία δικαιώματα, για τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχει μιλήσει ούτε για τα μάτια του κόσμου. Απλώς μπορεί να είναι καγκελάριος επειδή το γυναικείο κίνημα αγωνίστηκε για την πρόσβαση των γυναικών στο δημόσιο χώρο, μόνο και μόνο όμως για να καταπατήσει τα δικαιώματα αυτά, καλύτερα ίσως από τους άνδρες ομολόγους της. Στο δρόμο που χάραξε η Μάργκαρετ Θάτσερ.

Στον αντίποδα το κόμμα της αριστεράς, Die Linke, που εξέλεξε 64 βουλευτές, από τους οποίους 34 γυναίκες. Ο αγώνας του κόμματος αυτού για την κοινωνική δικαιοσύνη και εναντίον του νεοφιλελευθερισμού και ο αγώνας των φεμινιστριών για την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά σώματα των αριστερών κομμάτων, έφερε για πρώτη φορά πλειοψηφία γυναικών στο κοινοβούλιο. Το κόμμα αυτό έχει συμπρόεδρο γυναίκα, με βάση την παραπάνω κατεύθυνση. Δεν είναι παράξενο για τη Γερμανία, πλέον, να βρίσκονται γυναίκες στα σώματα εξουσίας, της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, αν και ακόμα είναι μειοψηφία. Η ισόρροπη συμμετοχή ή ποσόστωση, βέβαια, είναι ένα μόνο μέσον για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου, γι’ αυτό και θέτουμε τα ποιοτικά στοιχεία που αξίζει να συζητηθούν πολύ περισσότερο.

Εδώ στη μικρή Ελλάδα, τέτοια θέματα αμφισβητούνται ακόμα έντονα. Στο δικό μας κοινοβούλιο υπάρχει 20% εκπροσώπηση γυναικών, από ένα εκλογικό σώμα με 51% γυναίκες, οι οποίες, στο πλαίσιο της περιρρέουσας πατριαρχικής αντίληψης και υποταγής, και στη βάση της εικόνας που δημιουργείται, δεν τολμούν ούτε να ψηφίσουν, ούτε βέβαια να στηρίξουν γυναίκες. Και αυτές οι γυναίκες που είναι στη Βουλή, βέβαια, με βάση τις δικές μας αξίες, θα μπορούσαν να κριθούν με τα ποιοτικά κριτήρια τόσο των γυναικείων δικαιωμάτων όσο και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Υπάρχουν όμως και άλλες γυναίκες στο δημόσιο χώρο, και ιδιαίτερα στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, για τα οποία με δέος η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες «ανακαλύπτει» ότι έχουν την κάλυψη ή/και συνεργασία πολλών δημοσίων αρχών όπως αστυνομίας, μυστικών υπηρεσιών κ.λπ. Η Θέμις Σκορδέλλη, μια από τις «αγανακτισμένες» του Άγιου Παντελεήμονα και περσόνα των ρατσιστικών επιθέσεων στην περιοχή, συνελήφθη  στις 18-9-2011 στον Άγιο Παντελεήμονα κατηγορούμενη για συμμετοχή σε εγκληματική επίθεση εναντίον Αφγανού πρόσφυγα, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένος δίπλα στην καρδιά και στο στομάχι. Μια από τις σπάνιες περιπτώσεις σύλληψης, βέβαια, λόγω της βαρύτητας του περιστατικού και άλλων συγκυριακών περιστάσεων, αλλά … για τους φασίστες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μετά από οχτώ αναβολές η δίκη σέρνεται ακόμα, παρ’ ότι η αντιφασιστική κίνηση «Ποτέ Ξανά» και άλλες οργανώσεις κάναμε μαζικές παρουσίες έξω από τα δικαστήρια και πιέσεις για να πραγματοποιηθεί επιτέλους αυτή η δίκη. Ο κ. Δένδιας δεν την αντιλήφθηκε ούτε αυτή τη δίκη, ούτε κανείς μίλησε για αυτή την υπόθεση τις τελευταίες μέρες, όπου «παραγγέλλονται προκαταρκτικές εξετάσεις» και διάφοροι φάκελοι πάνε στους εισαγγελείς. Η Σκορδέλη είχε μεγάλο όνομα στην περιοχή, είναι ενεργό στέλεχος. Και όμως, τον τελευταίο χρόνο δεν τη βλέπουμε να ωρύεται σε κάθε περίπτωση που βλέπει μπροστά της μετανάστες, ούτε η Χρυσή Αυγή την «τίμησε» εκλέγοντάς την στη Βουλή. Και απ’ ότι φαίνεται, οι γυναίκες που έπαιξαν «πρωταγωνιστικό» ρόλο τα προηγούμενα χρόνια στις επιθέσεις, έχουν τώρα περιθωριοποιηθεί, γιατί τα τάγματα εφόδου συγκροτήθηκαν «πιο σοβαρά». Γι’ αυτή την περιθωριοποίηση των γυναικών, εμείς δεν θα διαμαρτυρηθούμε.

Στον αντιφασιστικό αγώνα κι εκεί είναι πρωτοπόρες οι γυναίκες σε όλες τις δράσεις, με τελευταία, στην αντιφασιστική διαδήλωση για τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι, με τις 36 συλλήψεις, όπου οι περισσότερες ήταν γυναίκες. Τις προσήγαγαν, τις έγδυσαν παρανόμως, τις απείλησαν, πολλές τις χτύπησαν κιόλας, τις εξευτέλισαν. Αρχικά τις παρέπεμπαν για κακούργημα, τελικά παραπέμπονται για πλημμέλημα. Όχι, σ’ αυτές τις δίκες δεν θα υπάρξουν έξι αναβολές, όπως στης Σκορδέλη. Η Δικαιοσύνη θα παίξει «σωστά» το ρόλο της, φανταζόμαστε, όπως το συνηθίζει.

Μπορεί να είμαστε παντού, λοιπόν, αλλά ο φεμινιστικός αγώνας μας έχει μακρύ δρόμο ακόμα να διανύσει.