Ευάλωτη ζωή: Η μητρότητα στο απόσπασμα του Μνημονίου

της Μαρίας Λούκα

Το «δόγμα του σοκ» που απρόσκοπτα εφαρμόζεται στην Ελλάδα μετατρέποντας ολόκληρη τη χώρα σε ένα απέραντο ανοιχτό πειραματικό εργαστήριο, δεν έχει μόνο επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας βυθίζοντας την σε μια πρωτοφανή ύφεση, αλλά στην ίδια τη ζωή, αποστερώντας τους όρους αξιοπρεπούς επιβίωσης και καθιστώντας την εντελώς ευάλωτη. Η μητρότητα που υμνήθηκε διαχρονικά σε όλους τους πολιτισμούς δεν ξέφυγε από την αριθμητική κυβέρνησης – τρόικας με επώδυνες συνέπειες για τις μητέρες αλλά και τα παιδιά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσαν σε συνέντευξη τύπου οι Γιατροί του Κόσμου το 40% των γυναικών που βρίσκονται σε γόνιμη ηλικία είναι άνεργες και με δεδομένο ότι 3 εκατ. πολίτες έχουν χάσει την ασφαλιστική τους ικανότητα, πολλές έγκυες γυναίκες είναι ανασφάλιστες και καλούνται να επωμιστούν οι  ίδιες το κόστος της ιατροφαρμακευτικής τους περίθαλψης.

Το οικονομικό κόστος για ιατρική παρακολούθηση σε φυσιολογική εγκυμοσύνη κυμαίνεται στα 650 ευρώ, για φυσιολογικό τοκετό επίσης στα 650 ευρώ, για καισαρική στα 1200 ευρώ και για διακοπή κύησης στα 350 ευρώ. Ενώ με περσινή κατάπτυστη εγκύκλιο του υπουργείου υγείας το κόστος διπλασιάζεται για τις ανασφάλιστες μετανάστριες.

Όπως είναι προφανές είναι αρκετές οι γυναίκες που δε μπορούν να αναλάβουν τα έξοδα του τοκετού με αποτέλεσμα να εκθέτουν τον εαυτό τους σε επικίνδυνες συνθήκες για τη ζωή των ίδιων αλλά και των νεογέννητων παιδιών.

Ο ΕΟΠΠΥ μάλιστα με απόφαση του στις 26/2/2013 «επιδοτεί» τον κίνδυνο, αφού ορίζει ότι σε περίπτωση τοκετού εκτός νοσοκομειακού ιδρύματος θα καταβάλλεται ένα εφάπαξ βοήθημα ισοδύναμο με το κόστος της περίθαλψης τη στιγμή που καταργείται το επίδομα τοκετού για γέννηση σε μαιευτήριο. Το Υπουργείο Υγείας με άλλα λόγια αντί να μεριμνήσει για την πρόσβαση όλων των εγκύων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, εμπορεύεται την απελπισία φτωχών και απελπισμένων γυναικών , ευνοώντας το ρίσκο για παράδειγμα να γεννήσουν στο σπίτι.

Οι Γιατροί του Κόσμου αντικρίζουν καθημερινά φαινόμενα εξαθλίωσης σε εγκύους και παιδιά. Ενδεικτικά, 27χρονη έγκυος από το Αφγανιστάν πήγε σε δημόσιο νοσοκομείο να γεννήσει αλλά η διοίκηση της αρνήθηκε την πρόσβαση λόγω έλλειψης νομιμοποιητικών εγγράφων.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές ώρες, να λιποθυμήσει η ίδια στην είσοδο του νοσοκομείου και να μεσολαβήσει η οργάνωση για να τη δεχτούν. Σε άλλη περίπτωσης, δύο δημόσια νοσοκομεία αρνήθηκα να αναλάβουν 30χρονη ανασφάλιστη έγκυο με ψυχιατρική διαταραχή. Ενώ ανήλικος 9 χρονος με ανασφάλιστη μητέρα απευθύνθηκε στην οργάνωση, όπου διαπιστώθηκε ότι υποσιτιζόταν και έπασχε από νεανικό διαβήτη χωρίς δυνατότητα λήψης της απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής, την οποία εν τέλει ανέλαβαν οι Γιατροί του Κόσμου.

Σύμφωνα με μελέτη που διεξάχθηκε τα πρώτα χρόνια του Μνημονίου φάνηκε ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της πτώσης του ΑΕΠ και της αύξησης της ανεργία των γυναικών με τη γέννηση νεκρών εμβρύων. Συγκεκριμένα από το 2008 μέχρι το 2001 όπου υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία η αύξηση των νεκρών εμβρύων είναι της τάξης του 21,1%.

Το γεγονός αυτό σε μεγάλο βαθμό αποδίδεται στη φτώχεια των γυναικών που δεν πραγματοποιούν προληπτικό έλεγχο , ενώ επιδεινώνονται οι συνθήκες διαβίωσης τους με κακή διατροφή ή υποσιτισμό. Τάση η οποία θεωρείται βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί με τη ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Σαφής συσχέτιση υπάρχει μεταξύ της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας με την πτώση των γεννήσεων. Το 2010 οι γεννήσεις στην Ελλάδα ανέρχονταν σε 114.766, ενώ το 2012 καταγράφηκαν 100.371. Η πτώση είναι της τάξης του 12,5%.

Την ίδια περίοδο το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 13% και η ανεργία αυξήθηκε κατά 11,7%. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης για το διάστημα 2008 – 2001 η Ελλάδα , η Ισπανία και η Πορτογαλία – το τόξο του «πόνου» – αναδεικνύονται σε πρωταθλήτριες στην πτώσης των γεννήσεων με 10%, 9,2% και 7,4% αντίστοιχα. Οι επιστήμονες κωδικοποιούν το συγκεκριμένο ζήτημα ως «οικονομική υπογονιμότητα»  και σύμφωνα με τους υπολογισμούς το 2016 4 στις 10 γυναίκες θα γεννήσουν 1 παιδί λιγότερο απ’ ότι προγραμματίζουν.

Πλήγμα έχει δεχτεί και το πρόγραμμα του εμβολιασμού, ως βασικού πυλώνα της προληπτικής ιατρικής. Το κόστος εμβολιασμού ενός ανασφάλιστου παιδιού από τη στιγμή της γέννησης του μέχρι την ηλικία των 6 ετών διαμορφώνεται στα 1400 – 1800 ευρώ ανά παιδί. Το 65% αυτών των παιδιών εμβολιάζονται σε ιδιωτικά ιατρεία επιβαρύνοντας περισσότερο τους ήδη αδύναμους προϋπολογισμούς των ανασφάλιστων οικογενειών.

Ένα άλλο κομμάτι είτε καλύπτει αυτή την ανάγκη με την απεύθυνση σε ΜΚΟ ,είτε δεν εμβολιάζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα Πολυιατρεία των Γιατρών του Κόσμου δέχτηκαν παιδιά ηλικίας 2 και 3 ετών που δεν είχαν κάνει κανένα εμβόλιο. Το εννιάμηνο του 2013 η οργάνωση εξέτασε 10.633 παιδιά και εμβολίασε 6580. Πλέον όμως τα εμβόλια έχουν τελειώσει και μάλλον είναι αδιανόητο η Πολιτεία να επενδύει στην κάλυψη ζωτικών αναγκών μέσω την υποκατάστασης του κοινωνικού κράτους από το έργο των ΜΚΟ ή απλώς να αδιαφορεί.

Η πραγματική υγειονομική βόμβα είναι αυτή που το ίδιο το Υπουργείο Υγείας έφτιαξε με την κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και τον αποκλεισμό των πιο αδύναμων στρωμάτων. Η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι απλά τίτλος στα διεθνή πρωτοσέλιδα αλλά συντελεσμένη πραγματικότητα και η επωδός του «success story» κακόγουστο παραμύθι και ανίκανο να υπνωτίσει κανέναν άλλον παρά μόνο τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου.

Πηγή: στο κόκκινο