της Μαρίνας Γαλανού
Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου, μία απ’ τις πρώτες αλλαγές που έκανε, ένα χρόνο αργότερα, ήταν ο πολιτικός γάμος.
Σε καμμία περίπτωση δε θα υπερασπιστώ τον Παπανδρεϊσμό που ευθύνεται για πολλά στη χώρα μας, όμως για την εποχή εκείνη, ήταν μία σημαντική θεσμική αλλαγή.
Δεν περίμενε να γίνουν πρώτα οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Οι πρώτες που έκανε ήταν αυτές που έδιναν την κατεύθυνση σε τομές. Δεν λογάριασε τότε το πολιτικό κόστος από την εκκλησία και τις συντηρητικές δυνάμεις. Προχώρησε.
32 χρόνια μετά, ο Αλέξης Τσίπρας ερωτάται, κατ’ αναλογία, αν θα τολμήσει, όντας ήδη κοντά σε ποσοστά να αναλάβει την διακυβέρνηση, και όντας κόμμα της αριστεράς (όχι της σοσιαλδημοκρατίας), να κάνει βαθιές τομές για τον εκσυχρονισμό στην κατεύθυνση των ατομικών δικαιωμάτων.
Απαντά: “αφού σταθεροποιηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή”. Δηλαδή παραπέμπουμε στις καλένδες.
Αντιγράφω από την συνέντευξή του στο “Βήμα” την Κυριακή που μας πέρασε.
Ερωτ.: Μιλώντας για ρήξεις, υπάρχουν και οι ρήξεις για τα δικαιώματα. Το 1982 το ΠαΣοΚ τόλμησε και θεσμοθέτησε τον πολιτικό γάμο ευθυγραμμίζοντας το ελληνικό με το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα θεσμοθετήσει τον πολιτικό γάμο ομοφύλων για να επιτύχει μια αντίστοιχη ευθυγράμμιση της Ελλάδας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ;
Απάντ.: «θα επιφέρουμε μια σειρά από θεσμικές τομές για την προάσπιση και τον εκσυγχρονισμό των ατομικών δικαιωμάτων. Αλλά όλα θα εξαρτηθούν και από τους πολιτικούς συσχετισμούς. Εάν διαθέτουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και για αλλαγές στο πεδίο των θεσμών, τότε, αφού σταθεροποιηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή, ασφαλώς θα τις προωθήσουμε». [Πηγή: Βήμα]
Παράλληλα αντιγράφω την προγραμματική θέση του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ:
13. 21. Καταπολεμούμε τη ρατσιστική και ομοφοβική βία, όλες τις διακρίσεις λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που ενδημούν σε πολλούς τομείς του κοινωνικού βίου και εγγυόμαστε την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που νομιμοποιεί, άμεσα ή έμμεσα, τέτοιες διακρίσεις. Στο πλαίσιο αυτό στηρίζουμε απολύτως το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και την επιλογή φύλου, όπως και τη θέσμιση πολιτικού γάμου ομοφύλων με πλήρη και ίσα δικαιώματα, καθώς και την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. [Πηγή: Η ΑΥΓΗ].
Από την απόλυτη στήριξη, πήγαμε δηλαδή στο αφού θα σταθεροποιηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή. Και εάν.
Ακόμη, εμφανίζονται περίεργες απόψεις κάποιου Μάκη Λυκόπουλου ως εκπροσώπου της Θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων, και ομοφοβικά και σεξιστικά υπονοούμενα σε βάρος υποψηφίων Δημάρχων για τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να πείσει ότι όσα έχουν διακηρυχθεί δεν είναι λόγια για ψηφαλάκια, πρέπει -έπρεπε ήδη δηλαδή- να προχωρήσει σε πράξεις.
Έστω για λόγους συμβολισμού (ναι το καταλαβαίνω ότι για λόγους συσχετισμών δεν θα ψηφιστεί, αλλά πρέπει να δοθεί ο τόνος), να καταθέσει τροπολογία στον νόμο του 1982 που θα αναφέρει “ανεξαρτήτως του φύλου των νυμφευθέντων”. Ο νόμος του 1982 σίγουρα χρειάζεται πολλές ακόμη αλλαγές, αλλά ας γίνει η αρχή με αυτό, ώστε αφενός μεν να πάρει σαφή θέση, αφετέρου να θέσει τα υπόλοιπα κόμματα προ των ευθυνών τους και να τα εξαναγκάσει να πάρουν σαφή θέση και αυτά.
Να καταθέσει επίσης πρόταση νόμου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Το ΣΥΔ, έχει ήδη θέσει υπόψη του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, έτοιμη πρόταση νόμου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου και την αλλαγή των εγγράφων των τρανς ανθρώπων χωρίς ιατρικές προϋποθέσεις, που μπορεί να κατατεθεί αυτούσια, με ελάχιστη νομοτεχνική επεξεργασία.
Τώρα, πριν τις εκλογές, σαφείς θέσεις και, κυρίως, πράξεις.
Οι ΛΟΑΤ, είναι το 10% του πληθυσμού. Και τα λόγια πλέον δεν πείθουν.
Και αυτό, βεβαίως, απευθύνεται όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε όλα τα κόμματα.
Πηγή: transs
