δικαιοσύνη έμφυλη βία

Στις 5 Απριλίου το Δικαστήριο Καβάλας έκρινε ομόφωνα αθώους τους δύο κατηγορούμενους για τον βιασμό μιας 21χρονης φοιτήτριας στην Ξάνθη. Το «Ξεκίνημα» μίλησε με άτομο που παρακολούθησε την δίκη και επιλέγει να διατηρήσει την ανωνυμία του.

ΕΡ: Πες μας δυο λόγια για το τί συνέβη στις 1 Μαρτίου του 2015;

ΑΠ: Συνέβη μια ακόμη καταγγελία βιασμού στην πόλη της Ξάνθης. Μια 21χρονη φοιτήτρια βιάστηκε από δυο γνωστούς της άνδρες στο σπίτι του ενός. Η φοιτήτρια βρισκόταν σε κατάσταση μέθης την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι δυο τύποι, την εξανάγκασαν με το ζόρι σε χρήση ινδικής κάνναβης και στη συνέχεια τη βίαζαν επί ώρες όλο το βράδυ μέχρι την επόμενη μέρα.

ΕΡ: Ποια ήταν η τότε αντίδραση της τοπικής κοινωνίας;

ΑΠ: Την πρώτη μέρα που καταγγέλθηκε ο βιασμός η τοπική κοινωνία είχε συγκλονιστεί. Η Ξάνθη είναι μια πόλη που έχει ένα μεγάλο παρελθόν βιασμών. Από τη δεκαετία του ’80 με τον γνωστό «δράκο» Κυριάκο Παπαχρόνη έως το 2012 με τον αποτρόπαιο βιασμό και τη δολοφονία της Ζωής Δαλακλίδου.

Μεσολάβησαν και άλλοι βιασμοί όπως ενός πεντάχρονου κοριτσιού από τον πατέρα της και το θείο της και ο ομαδικός βιασμός μια μαθήτριας από δυο συμμαθητές της. Οπότε την πρώτη μέρα ο κόσμος ήταν πολύ θυμωμένος με τους βιαστές και κυκλοφορούσαν τα ονόματά τους από στόμα σε στόμα. Ήταν και γνωστοί στην πόλη, άντρες που εμπλέκονταν με τη νύχτα ο ένας, ο άλλος διοικητικός υπάλληλος στο πανεπιστήμιο και έγινε μεγάλο σούσουρο.

Από την επόμενη όμως μέρα όπου εκείνοι προσέλαβαν τους δικηγόρους τους, μεγαλοδικηγόρους της Ξάνθης, το κλίμα άρχιζε να αλλάζει και ο βιασμός αμφισβητήθηκε από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Να σημειώσω πως η κοπέλα δεν καταγόταν από την Ξάνθη οπότε δεν είχε και το αντίστοιχο δίκτυο συγγενών και φίλων. Οπότε το κλίμα αντιστράφηκε και η νεαρή κοπέλα από «καημένη» μεταμορφώθηκε σε «πουτάνα που τα ήθελε και απλά το μετάνιωσε».

ΕΡ: Ποιες ήταν οι συνέπειες στην ζωή του θύματος μετά την καταγγελία του βιασμού της;

ΑΠ: Οι συνέπειες για τις περισσότερες γυναίκες που καταγγέλλουν βιασμό είναι αλλεπάλληλες. Είναι το μόνο έγκλημα όπου το θύμα στιγματίζεται πιο πολύ από το θύτη.

Καταρχήν η κοπέλα αναγκάστηκε να μετακομίσει από την Ξάνθη κάνοντας διακοπή των σπουδών της. Παρακολουθεί ψυχολόγο σε τακτική βάση από τότε και πάσχει από μετατραυματικό σοκ. Όλη η οικογένεια της κοπέλας μετακόμισε και από τον τόπο καταγωγής της σε άλλη πόλη γιατί είχε στιγματιστεί και εκεί.

Τα έξοδα για τη δικαστική διαδικασία ήταν υπέρογκα και η οικογένεια βιώνει οικονομική αφαίμαξη. Και ο πατέρας της κοπέλας έχει παρουσιάσει προβλήματα υγείας από τη στεναχώρια του. Σε αυτά προστίθενται ο βιασμός που επαναλήφθηκε στη δίκη και η αθωωτική απόφαση των κατηγορουμένων που ήταν το τελειωτικό χτύπημα από το οποίο πιστεύω πως αυτή η γενναία γυναίκα που έφτασε ως εδώ θα καταφέρει να σηκωθεί.

ΕΡ: Χτες (5 Απριλίου) το Δικαστήριο Καβάλας αποφάσισε ομόφωνα την αθωότητα των δύο κατηγορούμενων. Σε ποια στοιχεία βασίστηκε αυτή η απόφαση;

ΑΠ: Τα βασικά τους επιχειρήματα ήταν παντελώς παράλογα και υπήρχε και πλήθος σεξιστικών άλλων.

Το πρώτο ήταν πως η ιατροδικαστική έκθεση δεν έδειχνε ίχνη βιασμού. Τι σημαίνει για αυτούς ίχνη βιασμού; Σημαίνει πως τα γεννητικά όργανα θα πρέπει να έχουν κακώσεις και πως στο σώμα θα πρέπει να υπάρχουν ίχνη βίας, εκδορές κτλ. Εμείς γνωρίζουμε από ημερολόγια και μαρτυρίες γυναικών πως στις περισσότερες περιπτώσεις βιασμών οι γυναίκες μένουν τελείως παθητικές, είναι το λεγόμενο «πάγωμα» και η αίσθηση πως δεν ανήκω στο σώμα μου και μεταφέρομαι κάπου αλλού για να το αντέξω και να μην συμβεί κάτι χειρότερο. Να σημειώσω πως ο ιατροδικαστής που έγραψε την έκθεση κατέθεσε υπέρ των κατηγορούμενων, πράγμα που από μόνο του βρωμάει…

Το δεύτερο σαθρό επιχείρημά τους ήταν πως η κοπέλα δεν ήταν μεθυσμένη και άρα είχε συναίσθηση του τι γινόταν και πως δεν την εκμεταλλεύτηκε κανείς και μάλιστα προσπάθησαν ακόμη και να πουν πως είχε σχέση με ναρκωτικά επειδή είχε πάει στο Άμστερνταμ! Οπότε να προσέχουμε (τα άτομα που πάμε Άμστερνταμ) για τι μπορούμε να κατηγορηθούμε…

Ουσιαστικά δεν υπήρχαν στοιχεία και όλα τα υπόλοιπα ήταν τα επιχειρήματα της σεξιστικής ρητορικής που ρίχνει την ευθύνη στο θύμα. «Γιατί δεν αντιστάθηκε;, γιατί δεν πάλεψε; γιατί δεν έφυγε;, γιατί;» Επιθέσεις στην ηθική της, στη σεξουαλική της ζωή, στην ψυχική της κατάσταση χωρίς όμως κανένα στοιχείο παρά μόνο επίκληση στις φαλλοκρατικές αξίες.

Θα τολμήσω να πω πως οι δικηγόροι του διαβόλου ήταν τόσο ανήθικοι που ακόμη και την «τελειότητά» της θέλησαν να τη βρουν ως επιχείρημα εναντίον της: «Ήταν τόσο τέλεια και τόσο καλό κορίτσι, πάντα καλή μαθήτρια και αριστούχος, από οικογένεια με αξίες και παιδί που μεγάλωσε με αγάπη, που έκανε την επανάσταση της ενάντια σε όλα αυτά, μια επανάσταση για την οποία όμως μετάνιωσε για αυτό κατήγγειλε το βιασμό».

Οι δικηγόροι ήταν τόσο κακοποιητικοί που ευτυχώς που δεν βρισκόταν η κοπέλα στο ακροατήριο μιας και δεν είχαν έλεος. Είναι συνυπεύθυνοι για όσες γυναίκες δεν θα καταγγείλουν το βιασμό τους.

ΕΡ: Η απόφαση του Δικαστηρίου αν και εξοργιστική, δεν αποτελεί έκπληξη για το πώς αντιμετωπίζει η δικαιοσύνη τα θύματα βιασμού. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές γυναίκες δεν καταγγέλλουν τον βιασμό τους. Πιστεύεις ότι παρά τη στάση των Αρχών, οι γυναίκες πρέπει να καταγγέλλουν τον βιασμό τους;

ΑΠ: Ναι οι περισσότερες γυναίκες ξέρουν τι τους περιμένει και γι’ αυτό το κρατάν για τον εαυτό τους. Φοβούνται, αυτοενοχοποιούνται, σιωπούν, μα δεν ξεχνούν!

Η Δ. είναι μια ηρωίδα που έφτασε ως εδώ και δεν έχει μεγάλη σημασία η απόφαση της δίκης. Σημασία έχει πως μίλησε, πως έτσι προστάτευσε και άλλες γυναίκες, πως έδωσε το παράδειγμα θάρρους. Τα έβαλε με «μεγάλα ψάρια» και όμως κατάφερε να κολυμπήσει.

Παρόλο που είναι τόσο μα τόσο δύσκολο όλο αυτό, ναι, πιστεύω πως οι γυναίκες είναι καλό να προσπαθούν να καταγγείλουν το βιασμό τους. Παράλληλα όμως χρειάζεται και ένα κίνημα που θα στηρίζει αυτές τις γυναίκες και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουμε ώστε να το βελτιώσουμε.

Να υπάρχουν δικηγόροι υπεράσπισης των γυναικών με φεμινιστική παιδεία και συνείδηση. Να υπάρχει δίκτυο αλληλεγγύης που θα μαζεύει χρήματα για τα δικαστικά έξοδα. Να υπάρχει αλληλεγγύη στα δικαστήρια και δράσεις στις πόλεις.

Αυτή η γυναίκα να νιώσει πως δεν είναι μόνη. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τις γυναίκες να καταγγείλουν το βιασμό τους αν δεν ενδυναμώσουμε και εμείς παράλληλα το κίνημά μας.

 

Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της οργάνωσης “Ξεκίνημα”

 

Διαβάστε επίσης:

Τη Δευτέρα 3 Απρίλη αρχίζει η δίκη «δυο καλών παιδιών» για το βιασμό μιας φοιτήτριας στην Ξάνθη

Τι μου έμαθε η δίκη του βιασμού μου.