Πριν από τρία χρόνια το Χαλάνδρι, ένας δήμος με περισσότερους από 70.000 κατοίκους, είχε 9 δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς. Σήμερα έχουν μείνει μόλις τέσσερις. «Οι κλειστοί σταθμοί νίκησαν τους ανοιχτούς με σκορ 5-4.
Σκόραραν και οι τρεις κυβερνήσεις των μνημονίων και οι δύο διοικήσεις των δήμων, κλείνοντας αναλογικά από ένα σταθμό η κάθε μία», μας λέει με μαύρο χιούμορ ο Κώστας Γερολυμάτος, ένας από τους συνιδρυτές του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Γονέων Χαλανδρίου, γονέας δύο παιδιών ο ίδιος, που «ευτυχώς τώρα πάνε στο νηπιαγωγείο».
Ευτυχώς γι’ αυτόν, καθώς πλέον δεν υπάρχει ούτε ένας βρεφικός δημοτικός σταθμός για παιδιά μικρότερα των 2,5 ετών. «Αν το παιδί δεν έχει βγάλει την πάνα, η μόνη επιλογή για έναν γονέα που μένει στο Χαλάνδρι είναι οι σταθμοί της αγοράς, των οποίων οι τιμές κυμαίνονται από 4.500 μέχρι 5.500 ευρώ τον χρόνο, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Παρατηρητήριου Διδάκτρων», συνεχίζει ο Κώστας.
«Περνώντας μήνες κινητοποιήσεων μέσα στο 2011 ενάντια στο κλείσιμο των παιδικών σταθμών, οι γονείς που συμμετείχαμε στην επιτροπή αγώνα συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι οι ίδιοι, γιατί άκρη δεν βγάλαμε. Ωρίμασε έτσι η σκέψη να ξεκινήσουμε ένα δικό μας, αυτοδιαχειριζόμενο παιδικό σταθμό».
Η αφορμή δόθηκε τον Νοέμβριο του 2011, όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την Κοινωνική Οικονομία. Ιδρύθηκε ο Συνεταιρισμός Γονέων Χαλανδρίου, μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση, και καταγράφηκε στο Μητρώο Κοινωνικής Οικονομίας τον Μάρτιο του 2012, με αριθμό 16. Μέσα στους επόμενους δέκα μήνες, οι συνεταιρισμοί έφτασαν τους 84. Σήμερα ο συνεταιρισμός έχει 12 μέλη και λειτουργεί με επιτυχία την πρώτη συνεταιριστική δομή φύλαξης βρεφών.
Η προσωπική δουλειά και η εφευρετικότητα ήταν αναγκαίες, για να μεταμορφωθεί ένας αχρησιμοποίητος χώρος ιδιόκτητου σπιτιού σε ένα χαρούμενο βρεφικό δωμάτιο, 60 τετραγωνικών μέτρων, ικανό να φιλοξενήσει ώς και 12 παιδιά. Επτά οικογένειες φιλοξενούν 8 βρέφη, ώς 2,5 ετών, υπό την καθοδήγηση εκπαιδευτικού – βρεφονηπιαγωγού, ενώ το κόστος κυμαίνεται από 120 ώς 130 ευρώ.
Στόχος του συνεταιρισμού είναι να ιδρύσουν τον πρώτο συνεταιριστικό αυτοδιαχειριζόμενο παιδικό σταθμό και το πρώτο συνεταιριστικό φροντιστήριο. Οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί δεν έχουν σκοπό το κέρδος, καθώς υποχρεωτικά επί του συνόλου των κερδών το 35% μοιράζεται στους εργαζόμενους και το υπόλοιπο επανεπενδύεται σε νέες η παρόμοιες δράσεις, ενώ 5% μένει στο αποθεματικό του συνεταιρισμού.
Η μονάδα διοικείται από κοινού απ” όλους τους γονείς, όσο για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «αυτό είναι στην απόλυτη επίβλεψη της παιδαγωγού, η οποία πληρώνεται πολύ καλύτερα από τους όρους του Μνημονίου». Ποιο είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα; «Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που πρακτικά αυξάνει τη φορολογία για τους συνεταιρισμούς στο 400%.
Ουσιαστικά μας αντιμετωπίζει ως κερδοσκοπική επιχείρηση. Εχουμε ήδη στείλει υπόμνημα στο υπουργείο Εργασίας, να πάρει θέση και να εμποδίσει την υλοποίηση αυτού του προγράμματος», καταλήγει ο Κώστας, επιβεβαιώνοντας το αυτονόητο: Σε έναν κόσμο που η λογική του κέρδους εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη, ο δρόμος για το συνεταιρίζεσθαι δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
