της Λίνας Φιλοπούλου
Εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην εργασιακή νομοθεσία η Γαλλία ετοιμάζεται να υποδεχτεί εκατομμύρια θεατές στα γήπεδα που θα παρακολουθήσουν, μεταξύ 10 Ιουνίου και 10 Ιουλίου, τους συνολικά 51 αγώνες στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου Euro 2016.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τότε που η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε τον νόμο που ενισχύει τον αγώνα ενάντια στο σύστημα της πορνείας, ποινικοποιώντας τον πορνοπελάτη και απαλλάσσοντας την εκδιδόμενη γυναίκα από το στίγμα του «εγκλήματος» και της παραβατικότητας (εδώ). Η Γαλλία κατατάσσεται με αυτόν τον τρόπο ανάμεσα στις χώρες με προοδευτική νομοθεσία για την ισότητα των φύλων (σκανδιναβικό μοντέλο). Χωρίς πελάτες δεν υπάρχει πορνεία, χωρίς πελάτες δεν υπάρχει τράφικινγκ. Σε αυτά τα αποτελέσματα έχει οδηγήσει τουλάχιστον ο αντίστοιχος νόμος που εφαρμόζεται στη Σουηδία εδώ και πάνω από μια δεκαετία, σε αντίθεση με τις επιπτώσεις από τη νομιμοποίηση της πορνείας σε Γερμανία και Ολλανδία (αύξηση του τράφικινγκ και της βίας κατά των εκδιδόμενων γυναικών).
Για πολλές γαλλικές φεμινιστικές οργανώσεις η διοργάνωση του Euro 2016 αποτελεί ιδανική στιγμή για μια καμπάνια που θα αποτρέπει τους άντρες από την αγορά του σεξ και τη βία κατά των γυναικών ενημερώνοντάς τους επίσης ότι, με βάση τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο, ο πορνοπελάτης διαπράττει ποινικό αδίκημα και θα του επιβάλλεται χρηματικό πρόστιμο. Γιατί ο ποδοσφαιρικός κόσμος είναι κυρίως ένας κόσμος ανδρών. Και γιατί οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις προσελκύουν φιλάθλους-σεξοτουρίστες.
Ας θυμηθούμε λίγο και την περίπτωση της Αθήνας το 2004 όπου εκτός από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων έπρεπε να υπάρξει μέριμνα και για τη φιλοξενία και ικανοποίηση των σεξοτουριστών. Γι’ αυτό το λόγο ο Δήμος Αθηναίων είχε προχωρήσει σε «επέκταση» των ρυθμίσεων του νόμου για την πορνεία, δίνοντας δυνατότητα λειτουργίας οίκων ανοχής σε ξενοδοχεία ή άλλους ανάλογους χώρους σύμφωνα με τα ισχύοντα σε ξένες χώρες, ώστε να διευκολυνθεί η παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών στους χώρους στους οποίους θα κινούνται και θα διαμένουν οι άνδρες επισκέπτες (εδώ).
Ας θυμηθούμε και τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2006 στη Γερμανία. Αν και νομιμοποιημένη η πορνεία στη Γερμανία, ήδη από το 2002, υπήρξε αύξηση της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των σεξοτουριστών οι Γερμανοί προχώρησαν στην κατασκευή ενός ογκώδους πορνείου 3.000 τ.μ. στο Βερολίνο (εδώ), του μεγαλύτερου της Ευρώπης, μερικές δεκάδες μόνον μέτρα από το στάδιο όπου φιλοξενήθηκε ο τελικός, ενώ παράλληλα επέτρεψαν την είσοδο σε 40.000 γυναίκες από χώρες της A. Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Αλλά και η περίπτωση της Βραζιλίας κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου της FIFA το 2014, όπου υπήρξε έξαρση της παιδικής πορνείας καθώς πολλά παιδιά οδηγήθηκαν στα αστικά κέντρα προκειμένου να αντεπεξέλθουν στην αυξημένη ζήτηση των ξένων ποδοσφαιρόφιλων.
Φεμινιστικές οργανώσεις και οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο εκφράζουν πάντα την ανησυχία τους για την αυξημένη ζήτηση της πορνείας – και της παιδικής πορνείας – και των σεξουαλικών υπηρεσιών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια Ολυμπιακών Αγώνων ή μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων. Είναι γεγονός ότι η εκδιδόμενη είναι αυτή που ζει καθημερινά με τη βία και το φόβο. Μια γυναίκα στην πορνεία αποτελεί λεία για εκατοντάδες κερδοσκόπους. Ανήκει στις πιο ευάλωτες ομάδες, που υπερεκπροσωπούνται στην πορνεία. Στη ζωή της μόνο ο δήμιός της λαμβάνει ικανοποίηση. Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε τι αντίκτυπο θα έχει αυτός ο νέος νόμος στη Γαλλία, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του EURO 2016, αλλά και μετέπειτα.
