της Ρένας Δούρου*
Με «χαρμόσυνα» νέα ξεκίνησε η νέα χρονιά. Είκοσι πέντε ευρώ για την εισαγωγή σε δημόσιο νοσοκομείο, ένα ευρώ ανά συνταγή τα φάρμακα ενώ την ίδια στιγμή γινόταν γνωστό ότι ένας καρκινοπαθής άνεργος συμπολίτης μας έχανε την μάχη για τη ζωή, καθότι ανασφάλιστος και αδυνατών να ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή. Αυτό κατήγγειλε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού… Στην ίδια κατηγορία, εκείνη των εν δυνάμει μελλοθάνατων, και χιλιάδες άλλοι, ανασφάλιστοι, που δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε περίθαλψη, φάρμακα, θεραπεία. Μεταξύ τους βέβαια ξεχωρίζουν οι γυναίκες – τα πολλαπλά θύματα της κρίσης, καθώς είναι αναγκασμένες να την αντιμετωπίσουν παράλληλα σε δύο επίπεδα. Εργασιακό: οι εργαζόμενες βρίσκονται σε ακόμη μειονεκτικότερη θέση από απόψεως απολαβών, συνθηκών εργασίας, σε σχέση με την προ κρίσης περίοδο, καθώς το χάσμα σε σχέση με τους άνδρες, βαθαίνει με τη συρρίκνωση των μισθών ενώ η ανεργία τις πλήττει περισσότερο. Κοινωνικό: προωθούνται τα πατριαρχικά πρότυπα περί της επιστροφής της γυναίκας στη «θέση της», δηλαδή την οικογενειακή εστία υπό την εξουσία του πατέρα, αδελφού, συζύγου, με αποκλειστική ενασχόληση «τα του οίκου», την ανατροφή των παιδιών και τη φροντίδα της οικογένειας. Και ας μην διαφεύγει της προσοχής ότι στον «οίκο», στην οικογένεια έχει επιστρέψει και η ανδρική βία, ως απόρροια της υψηλής ανεργίας και των πολλαπλών αδιεξόδων που αυτή προκαλεί.
Στο σπιράλ της κρίσης, που είναι ακόμη σε εξέλιξη παρά τις δηλώσεις για «έξοδο από το τούνελ», για το ότι «αφήσαμε τα δυσκολότερα πίσω μας» ή για το ότι «δεν χρειαζόμαστε κάθε μήνα δανεικά», που αράδιασε προκλητικά στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, οι γυναίκες – οι εργαζόμενες, οι νέες, οι άνεργες, οι μητέρες, οι επιστημόνισσες, οι αγρότισσες -, βρίσκονται σε δεινή θέση, βιώνοντας πολλαπλασιαστικά τις συνέπειές της.
Οι εργαζόμενες βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται. Το ίδιο και τις συντάξεις τους, οι συνταξιούχες.
Οι νέες κι ειδικά οι διπλωματούχες βλέπουν την εργασία ως άπιαστο όνειρο και όσες έχουν δυνατότητα, ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν.
Εκείνες που σκέφτονται να αποκτήσουν παιδί, το αναβάλλουν γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για τα στοιχειώδη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι πλέον αυτή η μοίρα παίρνει διαστάσεις. Σε όλο και περισσότερες χώρες της ΕΕ πλήττονται, με το πρόσχημα της κρίσης, τα δικαιώματα των γυναικών.
Έτσι στην Ισπανία προωθείται πλέον νέος νόμος περιορισμού των αμβλώσεων, σε περιπτώσεις βιασμού και απειλής της υγείας της εγκύου. Ενώ στην Ιταλία το 80% των γυναικολόγων αρνούνται να κάνουν άμβλωση επικαλούμενοι το δικαίωμα συνειδησιακής άρνησης… Την ίδια στιγμή μισθοί και συντάξεις παίρνουν την κάτω βόλτα – στη Γαλλία π.χ. η μέση ετήσια διαφορά των απολαβών μεταξύ ανδρών και γυναικών έχει φθάσει τα 446 ευρώ – μισός ελάχιστος μισθός δηλαδή. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι ανισότητες βαθαίνουν, η φτώχεια επεκτείνεται, η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς.
Οι Ελληνίδες δεν είναι πλέον η εξαίρεση του κανόνα. Αλλά ο ίδιος ο κανόνας.
Οι κανόνες όμως φτιάχτηκαν για να παραβιάζονται – αυτός είναι ο νόμος των πραγμάτων. Και τον Μάιο στις ευρωεκλογές θα έχουμε την ευκαιρία να στείλουμε ηχηρό μήνυμα στην ευρωπαϊκή ελίτ για το πώς θέλουμε μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Με νέους όρους. Γιατί οι ανισότητες, η φτώχεια, η ανεργία δεν αποτελούν νομοτέλειες. Αλλά είναι αποτέλεσμα εφαρμογής συγκεκριμένων, μονεταριστικών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Πολιτικών που ανατρέπονται. Και θα ανατραπούν με συνειδητή φεμινιστική αριστερή δράση. Για να γίνει το 2014 πραγματική χαρμόσυνη χρονιά…
*Η Ρένα Δούρου είναι βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ, Β΄Αθήνων
