της Σίσσυς Βωβού
Ποια κρίση; Η Γραμματέας Ισότητας, έχει την δική της ερμηνεία για την κρίση, (όπως διαβάζουμε σε άρθρο της στο Protagon) που συνάδει απολύτως με το πνεύμα και το γράμμα της Νέας Δημοκρατίας η οποία και την διόρισε σ’ αυτή τη θέση: Δίνει, λοιπόν, την κοινωνιολογική της ανάλυση: «Πρόσφατα βιώσαμε το σοκ της εξόδου από μια φάση ‘ευημερίας’ χωρίς αντίκρισμα, από μια φούσκα συλλογικού ναρκισσισμού που εξέθρεψε το κυνήγι του εύκολου κέρδους».
Πρόκειται για ‘διαμάντια στο Πεντάγραμμο’:
-μια φάση ‘ευημερίας’ χωρίς αντίκρισμα (ποιοί και ποιες είχαν ‘ευημερία’ ξπου μετατράπηκε σε χωρίς αντίκρισμα; εμείς οι εργαζόμενες του βασικού μισθού που ήταν 620 καθαρά, εμείς οι μετανάστριες που δουλεύαμε σκληρά στα σπίτια ή ήμασταν θύματα τράφικινγκ, εμείς με τα μπλοκάκια και τη μερική απασχόληση που είχε θεσμοθετηθεί και επεκτεινόταν από το 2000, εμείς οι κακοποιημένες που δεν είχαμε θεσμούς και νόμους ούτε δομές στήριξης από την πολιτεία, εμείς που ήμασταν διαχρονικά θύματα σεξιστικής διαφήμισης για να πουληθούν προϊόντα, εμείς οι άνεργες που ήμασταν συστηματικά στην ανεργία 1,5 φορά περισσότερες απ’ ό,τι οι άνδρες, εμείς… εμείς…)
-από μια φούσκα συλλογικού ναρκισσισμού (ποιος οργάνωσε τους «Ολυμπιακούς» για να δείξει το εθνικό κλέος με υπέρογκες δαπάνες; ποιός αγόραζε άπειρα εξοπλιστικά συστήματα για να είμαστε οι πρώτοι στην Ευρώπη, ποιες τράπεζες πειθανάγκαζαν τις φτωχές γυναίκες να πάρουν ‘διακοποδάνειο’ για να είναι ‘ιν’, έστω και αν αμοίβονταν με το βασικό;
– … που εξέθρεψε το κυνήγι του εύκολου κέρδους (πόσο εύκολο κέρδος ήταν για εμάς ο μισθός ή το ταμείο ανεργίας; Ή μήπως μπερδέψαμε την κυρία Σταμάτη με την κυρία Οσμάνογλου, για να πάμε και στα καθ’ ημάς, και δεν ξέρουμε ποιες και πόσες ήταν του εύκολου κέρδους και ποιες και πόσες της σκληρής καθημερινότητας και των διαρκών υποχρεώσεων;
Τέτοιες «βαθυστόχαστες» αναλύσεις μόνο από μυαλά της Νέας Δημοκρατίας ή και άλλων συγκυβερνώντων κομμάτων μπορούν να προκύπτουν. Με την ύψιστη ρήση του Πάγκαλου ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», αν προσθέσουμε «και όλες», θα βγάλουμε το συμπέρασμα της Γραμματέως Ισότητας για τις αιτίες της κρίσης. Ούτε καπιταλισμός ούτε νεοφιλελευθερισμός, ούτε επιθετική και άνιση παγκοσμιοποίηση βρίσκονται στον ορίζοντα τέτοιων αναλύσεων, που καταλήγουν στο από κοινού κυνήγι του εύκολου κέρδους, των αποπάνω και των αποκάτω, που όλοι και όλες μαζί ευθύνονται για την κρίση.
Κατά σύμπτωση, βέβαια, αυτοί που πληρώνουν την κρίση που είναι και κοινωνική και πολιτική και οικονομική είναι τα γνωστά υποζύγια, αυτό το τμήμα των «νάρκισσων» που είναι φτωχές, με βάση φυσικά τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης στην οποία μετέχει η συγκεκριμένη και οι προηγούμενες Γενικές Γραμματείς, που με την ευκαιρία είναι μια κυβέρνηση που υπονομεύει την ισότητα των δύο φύλων που με τόσο καλά λόγια υπερασπίζεται η κ. Κόλλια στο άρθρο της.
Και τι να κάνουμε; Είναι το ερώτημα. Το άρθο του Φύλου Συκής για «τη διάσταση του φύλου στον προϋπολογισμό», την ανύπαρκτη δηλαδή διάσταση, δίνει κάποιες απαντήσεις για το τι μπορεί να συγκαλύπτει όποια συνάδει και συνερμηνεύει με την εταιρεία Σαμαράς και Σια…
Ας ευχηθούμε μετρημένες να είναι οι μέρες της, και τους (στην κυβέρνηση αυτής της χώρας), γιατί εκτός από το ότι είναι καταστροφική, είναι και εξοργιστική και προκλητική, όταν χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και ρίχνει τα βάρη αυτής της κρίσης στους ανθρώπους του μόχθου, της παραγωγής και της αναπαραγωγής.
