της Daiana Asquini*

Η ανακήρυξη του Χόρχε Μπεργκόλιο ως νέου Πάπα αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό από την Κριστίνα Φερνάντες [Κίρτσνερ], τη Δεξιά και το FAP [Πλατύ Προοδευτικό Μέτωπο]. Η Κριστίνα, σε μια επιστολή που έστειλε μόλις εκλέχθηκε ο νέος Πάπας, έγραψε πως “εκ μέρους μου, αλλά και εν ονόματι της κυβέρνησης της Αργεντινής και εκπροσωπώντας το λαό της χώρας μας, θέλω να σας χαιρετίσω και να σας συγχαρώ”. Στη συνέχεια, δήλωσε πως “σήμερα είναι μια ιστορική μέρα και θα ήθελα να το σημειώσω: για πρώτη φορά σε δύο χιλιάδες χρόνια, θα έχουμε λατινοαμερικάνο Πάπα” (Día a Día, 14/3). Ο Μάκρι είπε πως η ορκομωσία “θα ανοίξει το δρόμο προς ένα μέλλον γεμάτο υποσχέσεις για τον λαό της Αργεντινής” (La Nación, 14/3). Στην ίδια γραμμή, “ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού, Έρμες Μπινέρ, συνεχάρη τον καρδινάλιο Χόρχε Μπεργκόλιο γιατί γίνεται ‘ο πρώτος Αργεντινός Πάπας” και τον χαρακτήρισε ‘άνθρωπο του διαλόγου’” (Gaceta Mercantil, 13/3). Η εκλογή του νέου Πάπα χαιρετίστηκε και από τον Ρικάρντο Αλφονσίν, ο οποίος “είπε πως είναι ‘συγκινημένος και χαρούμενος ως Καθολικός’” (στο ίδιο) και την Ελίσα Καριό, η οποία “χαιρετίζει την εκλογή του νέου Πάπα και τη θεωρεί ‘σημάδι των διαφορετικών καιρών που έρχονται’ για την Αργεντινή” (La Nación, 14/3)

Οι εθνικιστές, οι προοδευτικοί, η κεντροαριστερά και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία συντάσσονται με την “Επιχείρηση Κατακραυγή” υπέρ της Καθολικής Εκκλησίας

Αυτές οι διακηρύξεις δείχνουν την ολοκληρωτική υποταγή των καπιταλιστικών κομμάτων στην Καθολική Εκκλησία, την ίδια εκκλησία που, σύμφωνα με την ηγέτη των “Γιαγιάδων της Πλατείας Μαΐου, Εστέλα ντε Καρλότο (η οποία είναι κιρτσνερική) “αμαύρωσε την ιστορία αυτής της χώρας” (Clarín, 15/3). Η κεντροαριστερά και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποφάσισαν να συνταχθούν με την “Επιχείρηση Κατακραυγή” υπέρ του Μπεργκόλιο. Ο “Φερνάντο ‘Πίνο’ Σολάνας (βασικός ηγέτης του Προγιέκτο Σουρ, στο οποίο συνενώνονται το MST και το PCR) είπε πως ´ο νέος Πάπας υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Εκκλησίας ως Μπεργκόλιο, λόγω της τεράστιας γνώσης και ισορροπίας του” (InfoSur, 13/3). Ο Φακούντο Μογιάνο, γιος του ηγέτη της CGT που βρίσκεται απέναντι στην Κριστίνα, είπε πως “συγκινήθηκε πραγματικά ως Καθολικός και Λατινοαμερικάνος όταν έμαθε πως πρώτος μη-Ευρωπαίος Πάπας σε 2000 χρόνια θα είναι Αργεντινός” (Περφίλ, 13/3). Στην ίδια γραμμή, “Η ‘CGT Ασοπάρντο’, με επικεφαλής τον Ούγκο Μογιάνο, εξέφρασε κι αυτή ‘μεγάλη συγκίνηση’ για την εκλογή του Αργεντινού Καρδιναλίου ως Ανώτατου Ποντίφικα” (Terra, 13/3). Ο Πέρες Εσκιβέλ, ηγέτης του SERPAJ, προσπάθησε να σώσει το προφίλ του Μπεργκόλιο λέγοντας πως “Δεν υπήρχαν δεσμοί με τη δικτατορία” (Clarín, 14/3). Ο Εμίλιο Πέρσικο, ηγέτης του κινήματος Εβίτα, διακήρυξε πως “Ο Μπεργκόλιο είναι περονιστής, είναι σύντροφος” (Movimiento Evita, 14/3). “Ο ηγέτης των Libres del Sur, Ουμπέρτο Τουμίνι, είπε πως αδημονεί ο νέος Πάπας να καταφέρει να ερμηνεύσει τους νέους καιρούς και να συνεισφέρει στο να απαλλαγεί η εκκλησία από τα τελευταία της μεσαιωνικά χαρακτηριστικά” (Terra, 13/3).

Οι λατινοαμερικανοί εθνικιστές υιοθετούν την ίδια στάση. Ο Νικολάς Μαδούρο είπε πως “ο πρόσφατα χαμένος πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, μπορεί να επηρέασε από τον ουρανό ώστε την Τετάρτη να έχουμε τον πρώτο λατινοαμερικανό Πάπα στην ιστορία, τον Αργεντινό Καρδινάλιο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο” (La Nación, 14/3). Ο Κορέα είπε πως η ανακήρυξή του “’είναι κάτι ιστορικό και ένα καλό νέο’ για την περιοχή” (El Comercio, 15/3). Επίσης, ο πρόεδρος Έβο Μοράλες συνεχάρη, μέσω ενός απεσταλμένου, τον Πάπα Φραγκίσκο, ως τον πρώτο Λατινοαμερικανό Ποντίφικα επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας και εξέφρασε το στόχο της κυβέρνησής του να διατηρηθούν και να ενισχυθούν οι σχέσεις με την Αγία Έδρα στο πλαίσιο του αμοιβαίου σεβασμού στη ζωή και την αξιοπρέπεια των λαών”. (Correo del Sur,March 15th).

Ας οργανώσουμε μια μεγάλη διαδήλωση για να δείξουμε ότι ο λαός της Αργεντινής αποδοκιμάζει τον Μπεργκόλιο

Όλες αυτές οι διακηρύξεις δείχνουν την αποκρουστική αποσύνθεση στην οποία βρίσκονται τα καπιταλιστικά κόμματα στην Αργεντινή, όπως και τα κεντροαριστερά κόμματα και οι γραφειοκράτες που επιδεικνύουν συνέχεια την τάση τους να γίνουν ένα με την Κριστίνα, τη Δεξιά και το FAP. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υπερασπιστούν έναν αξιωματούχο της εκκλησίας που εκφράζει ανοιχτά την ομοφοβία του, την έντονη αντίθεσή του στην έκτρωση και που συνεργάστηκε με την τελευταία στρατιωτική δικτατορία.

Η αριστερά και οι αγωνιστές πρέπει να εκφράσουμε έντονα την αποδοκιμασία μας προς τον Μπεργκόλιο. Η ανακήρυξή του μπορεί να οδηγήσει μονο σε ενίσχυση των αντιδραστικών τάσεων της χώρας μας. Το FEL και το TPR προτείνουν στη Συνάντηση Μνήμης Αλήθειας και Δικαιοσύνης [επιτροπή που συντονίζει περισσότερες από 150 λαϊκές, αριστερές και συνδικαλιστικές οργανώσεις] να οργανώσουν μια μαζική διαδήλωση προς τον Καθεδρικό Ναό του Μπουένος Άιρες, της Κόρδοβας και κάθε άλλης επαρχίας για να δείξουμε την απόρριψή μας. Έχουμε κάνει την ίδια πρόταση σε όλες τις οργανώσεις και τα γυναικεία κινήματα που παλεύουν γα τη νομιμοποίηση της έκτρωσης και ενάντια στο μισογυνισμό, σε όλες τις οργανώσεις και τα κινήματα που παλεύουν για τα δικαιώματα της LGBTIQ κοινότητας, σε όλες τις οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αγωνίζονται για τη δίκη και τιμωρία των μαζικών δολοφόνων της δικτατορίας. Ας βγούμε στους δρόμους για να δείξουμε ότι ο λαός της Αργεντινής αποδοκιμάζει τον Μπεργκόλιο.

Το σκοτεινό παρελθόν του πάπα Φραγκίσκου Α’ – Μπεργκόλιο

Ξεκίνησε τη στράτευσή του στην “guardia de hierro” (σιδηρά φρουρά), τη δεξιά πτέρυγα του περονισμού

Ο Μπεργκόλιο ξεκίνησε την πολιτική του στράτευση το 1972 στην “Guardia de Hierro”, “την πανίσχυρη οργάνωση που στη συνέχεια συμμετείχε στην απαλλοτρίωση αγαθών εξαφανισμένων ανθρώπων. Η Guardiade Hierro ήταν εκείνο τον καιρό η καλύτερη σχολή στελεχών της δεξιάς του Περονισμού. Ο ηγέτης της, Αλεχάντρο ‘ο Γαλικιανός’ Άλβαρες, ήταν επικεφαλής 15 χιλιάδων μαχητών που ήταν εκπαιδευμένοι υπό σκληρή πειθαρχία και γαλουχημένη με την “υπερόρια” ορθοδοξία. Η οργάνωση αυτοδιαλύθηκε επίσημα το 1974, αλλά συνέχισε να δρα και -χάρη και στις καλές υπηρεσίες του Μπεργκόλιο ανάμεσα σε άλλους- είχε εξαιρετικές σχέσεις με τον Μασέρα. Στις 31/7/1973, ο Μπεργκόλιο εκλέχθηκε προβινσιάλ, που είναι η σημαντικότερη θέση στην ιεραρχία των Ιησουϊτών, ενός τάγματος που χαρακτηρίζεται από την σχεδόν στρατιωτική υποταγή και πειθαρχία του. Μια αναφορά της SIDE [Μυστικής Υπηρεσίας της Αργεντινής] που ειδικευόταν να παρακολουθεί εκκλησιαστικά ζητήματα και πρόσωπα εκείνο τον καιρό -αναφορά που βρίσκεται στο αρχείο του Υπουργού Εξωτερικών- λέει πως ο Μπεργκόλιο ήθελε να καθαρίσει το Τάγμα από ´αριστερούς Ιησουΐτες´” (InfoNews, 14/10/20120).

Συνεργάστηκε για την εξαφάνιση ιερέων του “τριτοκοσμικού ρεύματος”

“Η ηγέτης των Γιαγιάδων της Πλατείας Μαΐου, Εστέλα ντε Καρλότο, κατηγόρησε τον νέο Ποντίφικα ότι ´συμμετείχε στην προδοσία δύο ιερέων´ των Ιησουϊτών, ενώ ο ίδιος ήταν στην ηγεσία τους, στη διάρκεια της τελευταίας στρατιωτικής δικτατορίας” (La Razón, 15/3). Η Καρλότο αναφέρεται στον “Ορλάντο Γιόριο, ο οποίος κατήγγειλε τον Μπεργκόλιο ως υπεύθυνο για την απαγωγή του και τα βασανιστήρια που υπέφερε για πέντε μήνες του 1976” (Página 12, 14/3). “Σύμφωνα με ένα έγγραφο που πέρασε στην κατοχή του Οράσιο Βερμπίτσκι για το βιβλίο του ´Ο σιωπηλός´ και κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα από τον Χιλιανό ιστορικό Σέργιο Γκρες, ο Μπεργκόλιο είχε κατηγορήσει προσωπικά τον Χάλικς για ´διαλυτική δραστηριότητα στις γυναικείες ενορίες (σύγκρουση ανυπακοής) ´ σε έναν αχυράνθρωπο που λεγόταν Ορκόγιεν. Η αναφορά λέει πως ο ιερέας Χάλικς ´έμεινε κρατούμενος στη Σχολή Μηχανικού του Στρατού από τις 24/3/1976 ως το Νοέμβρη (έξι μήνες) κατηγορούμενος μαζί με τον ιερέα Γιόριο ως ύποπτος για επαφές με αντάρτες´. Οι Χάλις και Γιόριο έπεσαν θύματα απαγωγής, εξαφανίστηκαν και τελικά απελευθερώθηκαν ” (Periodistas en Español, 14/3).

Ήταν συνεργάτης στην αρπαγή βρεφών στη δικτατορία

Ενάντια στον Μπεργκόλιο, “οι γιαγιάδες της Πλατείας Μαΐου απευθύνονται στη Δικαιοσύνη της Αργεντινής, λόγω της συμμετοχής του στην αρπαγή βρεφών, συγκεκριμένα στην περίπτωση της δισέγγονης της Αλίσια ντε λα Κουάδρα, ιδρυτικού μέλους της οργάνωσης” (Periodistas en Español, 14/3). Η Καρλότο εξηγεί πως πρόκειται “για μια οικογένεια από την λα Πλάτα, της οποίας η έγγυος κόρη εξαφανίστηκε και υπήρξαν νέα της ότι έκανε ένα κοριτσάκι στο 5ο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Όταν απευθύνθηκαν στον Μπεργκόλιο, αυτός ρώτησε κάποιον άλλο και τους έδωσε την απάντηση ότι ‘χρειάζεται περαιτέρω έρευνα διότι το κοριτσάκι ήταν σε καλά χέρια´” (La Razón, 15/3)

Είναι εχθρός των δικαιωμάτων των γυναικών και των ομοφυλόφιλων

Ο Μπεργκόλιο “είναι ιστορική και σταθερή φωνή αντίθεσης στον γάμο των ομοφυλόφιλων και τη νόμιμη έκτρωση. Ενώ εξελισσόταν η κοινοβουλευτική αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο νομιμοποίησης του γάμου των ομοφυλόφιλων, ο Μπεργκόλιο κυκλοφόρησε μια επιστολή αποδοκιμάζοντας το νομοσχέδιο, το οποίο απευθυνόταν στα τέσσερα μοναστήρια του Μπουένος Άιρες: ´Μην είστε αφελείς: δεν πρόκειται απλά για μια πολιτική μάχη, είναι καταστροφική παρέμβαση στο σχέδιο του Θεού´ (…) Η θέση του ως προς την έκτρωση είναι απόρριψη σε κάθε περίπτωση, ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού” (La Nación, 14/3)

* από το TPR Tendencia Piquetera Revolucionaria της Αργεντινής

Μετάφραση: Νίκος Λούντος

Πηγή: η Λέσχη