της Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα
Το φετινό Athens Pride σκιάζεται από την επίμονη έλλειψη εκτέλεσης της απόφασης της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Βαλλιανάτος και άλλοι κατά Ελλάδας, που έκρινε ότι ο Νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης δεν θα έπρεπε να αποκλείει τα ζευγάρια του ίδιου φύλου από τη νέα ρύθμιση.
Οι δε απειλές αφορισμού βουλευτών προκειμένου να μην ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμά τους (που εν προκειμένω αποτελεί και υποχρέωση) του νομοθετείν, συνιστά παρέμβαση που υπονομεύει το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλά ζευγάρια ξαναπροσφεύγουν στο ΕΔΔΑ, παραπονούμενα για έλλειψη σεβασμού στην απόφαση της ολομέλειας του Δικαστηρίου αυτού. Μεταξύ τους αρκετά ζευγάρια που το ένα μέρος τους είναι αλλογενές και αναγκάζεται να διαβιώνει σε συνθήκη παράνομης διαμονής, αποκοπής από την εργασία και διαρκούς τρόμου.
Η Εβίτα και η Έφη ζουν μαζί 33 χρόνια. Δεν μπορούσαν να είναι μαζί ούτε καν στο νοσοκομείο, όταν η μία υπέστη χειρουργική επέμβαση. Στα μάτια του νόμου είναι ξένες.
Ο Μοχάμεντ, Πακιστανός, και ο Ζεράρ, Αυστριακός που ζει μόνιμα στην Ελλάδα, ζουν μαζί εδώ και 3 χρόνια. Ο Μοχάμεντ κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να συλληφθεί και να κρατηθεί έως και 18 μήνες. Δεν κατόρθωσε να αποκτήσει πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, παρόλο που φθάσαμε μέχρι την πρεσβεία της Αυστρίας, μαζί με τον σύντροφό του, για να κατορθώσουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα. Παραμένει φάντασμα για την Ελληνική Πολιτεία. Στην Αυστρία, έχει θεσμοθετηθεί ο gay γάμος, ενώ παράλληλα οι πολίτες της Ε.Ε. υποτίθεται ότι απολαμβάνουν ελευθερία, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, μετακίνησης κι εγκατάστασης σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Πόσο σέβεται όμως η χώρα μας την ελευθερία αυτή στην πράξη, όταν για την Ελληνική Πολιτεία ο ομόφυλος σύντροφος είναι «ο κανείς»;
Η Σέβη και η Εύα είναι μόνο ενάμισι χρόνο μαζί, αλλά νιώθουν ότι θίγονται στην ελευθερία επιλογής τους, ιδίως μετά την παραγνώριση της απόφασης του ΕΔΔΑ στην απόφαση «Βαλλιανάτος και άλλοι». Παρατηρούν ότι στη χώρα μας οι στρέητ έχουν τρεις τρόπους να κατοχυρώσουν νομικά τη σχέση τους (θρησκευτικός γάμος, πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης), ενώ εκείνες κανέναν.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο στην περίπτωση των οικογενειών με ΛΟΑΤ γονείς. Οι οικογένειες αυτές υπάρχουν και διεκδικούν όχι την ύπαρξή τους –γιατί η ομογονεϊκότητα είναι στην πράξη δεδομένη- αλλά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Και πρώτα την κατάλληλη προστασία και την άρση των διακρίσεων σε βάρος των παιδιών τους. Η γνωριμία μαζί τους θρυμματίζει τα στερεότυπα και αναδεικνύει ότι αυτό που «φτιάχνει» τις οικογένειες είναι η αγάπη κι η φροντίδα. Όχι το φύλο των γονιών κι οι προκατασκευασμένες αντιλήψεις μας.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι λεσβίες δεν είναι out. Ειδικά οι μάνες, νιώθουν ότι απειλούνται να χάσουν την επιμέλεια των παιδιών τους. Δεν λείπουν και τα περιστατικά απολύσεων, αμέσως μετά την αποκάλυψη του ομοερωτικού σεξουαλικού προσανατολισμού των εργαζομένων.
Οι αμφι (bi-sexual) είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες –και λιγότερο μελετημένες- ομάδες. Τους κοιτούν με καχυποψία και συχνά αποστροφή τόσο οι ετερό όσο και οι ομό.
Η πολλαπλότερα θυματοποιημένη ομάδα παραμένουν οι τρανς. Βία, συντριπτικοί αποκλεισμοί στην εργασία, στην παιδεία, στη στέγαση, υποχρέωση στείρωσης προκειμένου να καταγραφεί η αλλαγή φύλου, συνθέτουν τα «ανθρώπινα μεσάνυχτα» στα οποία ζούμε ακόμα.
Όσοι κι όσες ασχολούμαστε με την υποστήριξη των ομάδων αυτών γινόμαστε κι εμείς καμιά φορά θύματα αυθαιρεσίας. Προσωπικά το βίωσα όταν αστυνομικός στη Θεσσαλονίκη με έβαλε στο κρατητήριο πριν ένα χρόνο, επειδή είχα πάει να υπερασπιστώ τρανς «προσαχθείσα» που βρισκόταν κλειδωμένη σε κρατητήριο αστυνομικού τμήματος. Με συγκίνηση όμως διαπίστωσα ότι τα αντανακλαστικά κοινωνίας και φορέων λειτούργησαν άμεσα στην περίπτωσή μου. Μέσα σε μερικές ώρες, βγήκε δελτίο τύπου από τον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, από σύσσωμη την κοινωνία των πολιτών, από Δικηγόρους, από δεκάδες οργανώσεις, κατατέθηκαν ερωτήσεις στη Βουλή από πληθώρα Βουλευτών, ενεργοποιήθηκε το Παρατηρητήριο για την Προστασία των Υπερασπιστών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Παγκόσμιου Οργανισμού κατά των Βασανιστηρίων, με παγκόσμια επείγουσα έκκληση για την Ελλάδα, ενώ βγήκε και δήλωση από την λοατ ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία μάλιστα οδήγησε και σε θέσπιση ήπιου δικαίου για την προστασία των υπερασπιστών.
Θεωρώ ότι η προσπάθεια που έγινε από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «πλειάδες» προς υποστήριξη των ΛΟΑΤ έχει γίνει αντιληπτή. Το γεγονός ότι η οργάνωσή μας βραβεύτηκε χτες από την ΟΛΚΕ, κατόπιν διαδικτυακής ψηφοφορίας, αντικατοπτρίζει σε έναν βαθμό αυτήν την αναγνώριση. Τα βήματα, πάντως, που πρέπει να γίνουν για μια δικαιότερη και πιο συμπεριληπτική κοινωνία είναι πολλά και συχνά δύσκολα. Είναι όμως στο χέρι όλων μας, όσο και του καθενός και της καθεμιάς ατομικά, να φωτίσουμε αυτήν την προσπάθεια με το δικό μας φως.
*Η Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα είναι Δικηγόρος Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα ΔΙκαιώματα – “πλειάδες” (ΜΚΟ)
Πηγή: toportal
