της Σίσσυς Βωβού
Έναν τέτοιο τίτλο ίσως θα έβαζε ο Μπρεχτ αν ήθελε να ενημερώσει και να καταγγείλει την αυτοκτονία μιας οροθετικής κρατούμενης στις φυλακές Κορυδαλλού σήμερα.
Η Μαρία Θεοδωράκη, πάνω από 30 ετών (δεν γνωρίζουμε ακριβώς) κρεμάστηκε με το σεντόνι της στις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατείτο επειδή, όπως έλεγε η ίδια, είχε κλέψει ένα παντελόνι.
Την Μαρία είχαμε γνωρίσει κατά τις επισκέψεις της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές» στις φυλακές, ήταν μια λεπτή και μικροκαμωμένη κοπέλα που δεν ανήκε στην ομάδα των διαπομπευμένων γυναικών. Κρατείτο όμως στην ίδια πτέρυγα που επιφυλάσσεται για όλες τις οροθετικές. Κόλλησε τον ιό του HIV όταν δάγκωσε μια άλλη γυναίκα, σε έναν καυγά, όχι στις φυλακές, απ’ όσο ξέρουμε.
Την περασμένη εβδομάδα, μας είχαν ενημερώσει ότι χαρακώθηκε στο λαιμό πρόσφατα με ξυράφι (απόπειρα αυτοκτονίας), μπροστά στη μητέρα της που την είχε επισκεφθεί, με το αίμα να εκτοξεύεται μακριά και να δημιουργεί ένα εφιαλτικό σκηνικό.
Μετά το αιματηρό περιστατικό την μετέφεραν στο Δαφνί, γιατί είχε γίνει από παλιότερα διάγνωση ότι έπασχε από διπολικό σύνδρομο και σχιζοφρένεια, όπως η ίδια είχε πει σε συγκρατούμενές της. Σύντομα όμως, πριν λίγες μέρες, την επανέφεραν στη φυλακή, όπου έδειχνε διαταραγμένη και επιθετική συμπεριφορά, επικίνδυνη ακόμα και για τις συγκρατούμενές της, οι οποίες ανησυχούσαν.
Αντί να την κρατήσουν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, οι αρχές αποφάσισαν να επιστρέψει στον Κορυδαλλό, όπου σύντομα «κατάφερε» να αυτοκτονήσει, μετά από συνεχείς προσπάθειες. Αν έπαιξε ρόλο η έλλειψη κρεβατιών και δυνατοτήτων στο Δαφνί ώστε να μην χωράει ανάμεσα στους άλλους και άλλες ψυχασθενείς δεν το γνωρίζουμε, πάντως το θεωρούμε πολύ πιθανό, αφού γνωρίζουμε την αποδόμηση των υπηρεσιών υγείας που έχουν φέρει τα μνημόνια και ακόμα περισσότερο την αποδόμηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Ήταν μια ατίθαση και διαταραγμένη νέα γυναίκα, που είχε κάνει φυλακή και στο παρελθόν για ασήμαντα αδικήματα, όπως το τελευταίο με το παντελόνι.
Θα λέγαμε ότι έχουμε μια «προαναγγελθείσα αυτοκτονία», με υπεύθυνους όσους επιλέγουν να κρατούν στη φυλακή ένα άτομο με τόσο επιβαρυμένη ψυχική, αλλά και σωματική υγεία, δηλαδή το κράτος, τους νομοθέτες με τα πτυχία Πανεπιστημίου, τους εισαγγελείς, με τις ωραίες γραβάτες και την κοινωνική καταξίωση. Αυτή είναι η Δικαιοσύνη, την έχουμε γνωρίσει από μέσα κι απέξω.
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ζητά την μεταφορά όλων των οροθετικών γυναικών και την ιατρική τους παρακολούθηση στο νοσοκομείο των φυλακών, όπως γίνεται και με τους υπόδικους οροθετικούς άνδρες. Δυστυχώς, δεν διαθέτουν χώρους για τις οροθετικές γυναίκες στο νοσοκομείο των φυλακών.
Πολύ περισσότερο, θυμίζουμε ότι όλες οι διαπομπευμένες οροθετικές γυναίκες απαλλάχθηκαν από τα δικαστήρια και η πολύμηνη φυλάκισή τους (από 3 έως 9 μήνες με σταδιακή αποφυλάκιση) αποδείχτηκε και με τις αποφάσεις ότι ήταν παράνομη. Άρα δεν θα έπρεπε να είχαν κρατηθεί ούτε στο νοσοκομείο των φυλακών.
Θυμίζουμε ότι απόπειρες αυτοκτονίας είχαν κάνει στο παρελθόν πολλές από τις κρατούμενες, που κόβονταν με ξυράφια τόσο από το σύνδρομο στέρησης το οποίο είχαν οι εξαρτημένες όσο και από την απόγνωσή τους για την αναίτια φυλάκιση.
Ο πρωτομάστορας διώκτης των οροθετικών γυναικών, Λοβέρδος, ανακοινώνει αυτές τις μέρες την ίδρυση πολιτικού κόμματος. Θέλει φαίνεται να τον επαινέσει ο ελληνικός λαός για αυτό το έγκλημά του, όπως και για τόσα άλλα.
Αποχαιρετούμε δυστυχώς σήμερα τη Μαρία Θεοδωράκη, που έφυγε γιατί ο αγώνας μας αργεί να φέρει αποτελέσματα απέναντι σε ένα ανάλγητο και εκδικητικό κράτος, που «έπρεπε» να την κρατάει μέσα γιατί είχε κλέψει ένα παντελόνι.
