της Hélène Vernerey
Ο πατέρας μου έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον Στρος-Καν, η μάνα μου καθολική και υποταγμένη δηλώνει ότι τάσσεται υπέρ της ισότητας των φύλων, όμως δεν την εφάρμοσε στην περίπτωσή μου, μοναδική κόρη της οικογένειας ανάμεσα σε τέσσερα αγόρια. Είναι αλήθεια ότι πιο εύκολα ζητάς βοήθεια από την κόρη σου παρά από τους γιούς σου, και μάλιστα όταν έχουν ως πρότυπο τον πατέρα τους, ο οποίος μια φορά προκειμένου να βοηθήσει την μάνα με τα πιάτα, τα έβαλε όλα στο πλυντήριο ρούχων. Και φανταστείτε ότι ήταν και μηχανικός! Έτσι, ήμουν εγώ αυτή που έπρεπε να πηγαίνω τα αδέλφια μου στο σχολείο, κατά συνέπεια έφτανα πάντα με καθυστέρηση σε όλες τις τάξεις του δημοτικού. Πάλι καλά που πήρα το απολυτήριο.
Μια μέρα έφαγα ένα καλό χέρι ξύλο από τον μεγάλο μου αδελφό, διότι ήθελε να του σιδερώσω το παντελόνι του. Βιαζόταν να προλάβει το τρένο. Δεν του το σιδέρωσα και έχασε το τρένο. Έφυγα στην Ελλάδα και παντρεύτηκα. Η πεθερά μου θεωρούσε ότι δεν ήξερα να πλένω τα πιάτα, αλλά το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι δεν ήμουνα ορθόδοξη και ότι δεν είχα προίκα. Αφού είχα το επώνυμο του πατέρα μου, έπρεπε να αλλάξω και να πάρω εκείνο του άντρα μου. Είναι έξυπνοι οι Έλληνες που το έχουν στη γενική πτώση, έτσι είναι σίγουροι ότι είμαστε ιδιοκτησία τους. Εάν είναι αλήθεια ότι το 10% της προσωπικότητάς μας επηρεάζεται από το όνομά μας, καλύτερα να μην ξαναπαντρευτώ ποτέ!
Λόγω των πολιτιστικών μας διαφορών, ο γάμος δεν κράτησε παρόλο που ο πεθερός μου ήταν πεπεισμένος ότι θα άλλαζα και θα σηκωνόμουν από το τραπέζι να γεμίζω το ποτήρι του γιου του μόλις το άδειαζε. Εκείνη την εποχή η σύζυγος έκανε υποχρεωτικά τη φορολογική της δήλωση μαζί με τον άντρα της, συνεπώς έπρεπε να τον παρακαλέσω να μου δώσει την επιστροφή φόρου. Για να πάω στη Γαλλία να δω τη μάνα μου, έπρεπε να μου δώσει άδεια για να πάρω και τον γιο μου μαζί. Οπότε μου ήταν δύσκολο να τσακωθώ μαζί του για το ότι δεν μου έδινε τη διατροφή. Επιπλέον, όταν ζήτησα επιδοτούμενο δάνειο σαν μονογονεϊκή οικογένεια, δεν μπορούσα να αποδείξω την ύπαρξη του γιου μου, διότι είναι εγγεγραμμένος στην οικογενειακή μερίδα του πατέρα του. Έπειτα έπρεπε να ξαναπάρω το επώνυμο του πατέρα μου, που δεν είναι εκείνο του γιου μου που μεγαλώνω μόνη μου. Μπορείτε να φανταστείτε τι ταλαιπωρία ήταν να αλλάξω όλα τα χαρτιά. Ακόμα και πριν ένα μήνα τσακώθηκα με μια υπάλληλο της cosmote που μου ζήταγε την πράξη διαζυγίου, για μια αλλαγή προγράμματος στο κινητό μου.
Η ισότητα των φύλων είναι ακόμα πολύ μακριά. Θα χαιρόμουν αν οι Ελληνίδες κατάφερναν να κάνουν κάτι γι’αυτό.
