της Σίσσυς Βωβού

Το μεγάλο σκάνδαλο είναι οι εξοπλισμοί, και η παρανυχίδα του είναι ο Άκης και οι άλλοι μιζαδόροι. Ποιος θα πάει όμως την κυβέρνηση στα δικαστήρια γιατί αγοράζει συνεχώς εξοπλιστικά συστήματα εις βάρος των αναγκών της κοινωνικής πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας; Μάλλον κανείς.

Ουδεμία έκπληξις με τις αποκαλύψεις για μίζες και διαφθορά στις αγορές οπλικών συστημάτων από τις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας που γίνονται πρόσφατα, όπως και λίγο παλιότερα με τον Τσοχαντζόπουλο που ήδη έχει καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό. Τώρα έχουμε κατηγορούμενους και καταδικασθέντες.

Σχετικά δημοσιεύματα υπήρχαν πάντα, χωρίς βέβαια να κατονομάζονται κάποιοι, αλλά με επαρκείς «φωτογραφήσεις». Ιδιαίτερα ας αναφέρουμε το βιβλίο του υποστράτηγου εν αποστρατεία Κωνσταντίνου Φράγκου, του 2008, υπό τον τίτλο «Αμύνεσθαι περί πάρτης», όπου αναφέρονται πολλά θέματα ακατάλληλων ή και άχρηστων οπλικών συστημάτων, κατά την κρίση του συγγραφέα, τα οποία επιλέγονταν λίγο ως πολύ με βάση τη μίζα που δινόταν για το καθένα. Η περίοδος που εξετάζεται στο βιβλίο είναι 1996-2006, με τα τρισεκατομμύρια δραχμές και αργότερα τα εκατομμύρια ευρώ να ζαλίζουν την αναγνώστρια καθώς παρελαύνουν μπροστά στα μάτια της.

Το σκάνδαλο είναι οι μίζες ή οι εξοπλισμοί;

Ο δυναμισμός των αγορών οπλικών συστημάτων της Ελλάδας δεν είναι άγνωστος στο αντιπολεμικό κίνημα διεθνώς, πράγμα που έθρεψε και τις καταγγελίες και τα αιτήματα για μείωση των εξοπλισμών.

Το διεθνές Ινστιτούτο SIPRI που έχει παρατηρητήριο των εξοπλισμών και βγάζει την έκθεσή του κάθε χρόνο τον Απρίλιο, εκτιμά ότι το 2012 οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα αυξήθηκαν, και ανήλθαν στα 5,087 δισεκατομμύρια ευρώ, από 4,824 δισεκατομμύρια ευρώ που ήταν το 2011. Αντίστοιχα, ως ποσοστό επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), η εκτίμηση του SIPRI για τις στρατιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα είναι ότι αυξήθηκαν στο 2,5% για το 2012, από 2,2% που ήταν το 2011 (3,3% το 2009).

Την ίδια περίοδο, «Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ανήλθαν στα 1,75 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2012, σημειώνοντας πτώση της τάξης του 0,5% σε πραγματικούς αριθμούς από το 2011». Πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια πτώση δαπανών από το 1998.

Οι πολιτικές λιτότητας επίσης προκάλεσαν μειώσεις στις στρατιωτικές δαπάνες στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης το 2012. Από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, 18 από τις 31 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ έχουν μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες κατά περισσότερο από 10% σε πραγματικούς αριθμούς.

Για να δούμε και τον «εχθρό», όμως: στην Τουρκία οι δαπάνες έχουν μειωθεί από το 2,6% το 2009 στο 2,3% του ΑΕΠ το 2012. Βέβαια κι εκεί οι μίζες και οι μιζαδόροι καλά κρατούν, πάντως η «εχθρά» φροντίζει να έχει μικρότερη αναλογία εξοπλισμών απ’ ότι η Ελλάδα.

Η Τρόικα ζήτησε από την Ελλάδα από την αρχή της έλευσής της, μεταξύ άλλων, μείωση των εξοπλισμών. Χαρά μεγάλη για το αντιπολεμικό κίνημα, μήπως και έστω από εξωτερική επέμβαση και παραβίαση της εθνικής ανεξαρτησίας, πράγματι μειωνόταν αυτή η συνεχής πηγή αφαίμαξης πόρων του δημοσίου για την ενίσχυση της μηχανής του θανάτου και για την στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Εμείς, η περήφανη Ελλάδα, φαίνεται ότι αντιστεκόμαστε, αν κρίνουμε από τις ανακοινώσεις του SIPRI που είναι και η μόνη έγκυρη πηγή πληροφόρησης για το αντιπολεμικό κίνημα. Έστω κι αν αντιστεκόμαστε σε μια και μόνον απαίτηση της τρόικας, από τις αμέτρητες και αντικοινωνικές απαιτήσεις της.

Από τα παραπάνω βγαινει ότι το μεγάλο σκάνδαλο είναι οι εξοπλισμοί, και η παρανυχίδα του είναι ο Άκης και οι άλλοι μιζαδόροι. Ποιος θα πάει όμως την κυβέρνηση στα δικαστήρια γιατί αγοράζει συνεχώς εξοπλιστικά συστήματα εις βάρος των αναγκών της κοινωνικής πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας; Μάλλον κανείς.

Μπορεί η κατάσταση αυτή να δείχνει και κάτι άλλο: Ότι είμαστε πλούσια χώρα. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ έχουν 4,2% του ΑΕΠ τους για εξοπλισμούς, η Σαουδική Αραβία με τα πετρέλαιά της έχει 8%, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν 5,5% (το 2011, δεν υπάρχει εκτίμηση για το 2012). Άρα, μπορούμε ίσως να νιώθουμε μια κάποια υπερηφάνεια.

Οι έμποροι όπλων

Το μεγαλύτερο και ανθηρότερο εμπόριο διεθνώς, είναι το εμπόριο όπλων και οπλικών συστημάτων, γνωστό αυτό. Όλες οι εταιρείες που ειδικεύονται στις κατασκευές όπλων, απ’ ότι φαίνεται, έχουν τους πλασιέ οι οποίοι μπαινοβγαίνουν στα διάφορα Πεντάγωνα (μαθαίνουμε ότι το ίδιο γίνεται και στο ελληνικό Πεντάγωνο), για τις δημόσιες σχέσεις, για τις επαφές, την ανθρώπινη επικοινωνία τέλος πάντων, ώστε να γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Δηλαδή, δεν πρόκειται για κανένα παράξενο φαινόμενο να παίρνουν μίζες οι χώρες που αγοράζουν όπλα, ούτε να δίνουν μίζες οι εταιρειες που πωλούν όπλα, και είναι τα καμάρια των χωρών τους. Η αυτάρκεια και η εγχώρια παραγωγή οπλικών συστημάτων είναι απλώς μια ουτοπία στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, και τέλος πάντων δεν ισχύει πουθενά.

Ο πατριωτισμός

Είναι γνωστό γιατί αγόραζαν όπλα και μάλιστα τα συγκεκριμένα, οι νυν κατηγορούμενοι ή καταδικασθέντες: Από πατριωτισμό. Πώς θα μπορούσαν να αφήσουν την Ελλάδα «αθωράκιστη» απέναντι στον συγκεκριμένο ή τον υποθετικό εχθρό; Είναι επίσης γνωστό ποιοι αποφασίζουν ή εγκρίνουν τα οπλικά συστήματα που θα αγορασθούν: συγκεκριμένες επιτροπές στρατιωτικών. Υπάρχουν κατηγορίες ότι στις επιτροπές αυτές συμμετέχουν «ημέτεροι» κάποιων από τους εκάστοτε υπουργούς οι οποίοι υπογράφουν για την αναγκαιότητα αγοράς των τάδε συστημάτων, τα οποία κοστίζουν τεράστια ποσά. Εξάλλου, ο κ. Τσοχαντζόπουλος, για παράδειγμα, δεν υπέγραφε μόνος του τις αγορές, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας. Δίπλα στις δικές του υπογραφές υπήρχαν αυτές των εμπειρογνωμόνων.

Όπως λέει όμως ο Samuel Johnson, Άγγλος Πολιτικός Φιλόσοφος, «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Τη ρήση αυτή την βλέπουμε να αναπαράγεται στο βιβλίο που αναφέρθηκε στην αρχή.

Είναι σωστό, άραγε, να θεωρήσουμε όλους τους πατριώτες απατεώνες; Γιατί να μην πιστέψουμε, για παράδειγμα, τον κ. Γιάννο Ππαντωνίου, υπουργό Άμυνας, όταν λέει στις 19/9/2003: «… Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει Ένοπλες Δυνάμεις για τις οποίες πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. Ένοπλες Δυνάμεις, ισχυρές, αξιόπιστες και αποτελεσματικές…».

Και γιατί, αντιθέτως, να πιστέψουμε τον αποχωρούντα πρόεδρο της ΕΑΒ κ. Μοσχοπαίδη, όταν λέει στην Καθημερινή της 14/6/01: «Γίνεται απομύζηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω σκανδαλωδών υπερκοστολογήσεων. Πέλαγος θυγατρικών εταιρειών απολύτως παθητικών, η διατήρηση των οποίων αποσκοπεί μόνο στο βόλεμα ‘ημετέρων’ και τη δυνατότητα συγκάλυψης αδιάφορων αδιαφανών συναλλαγών»; Είναι πραγματικός πατριώτης;

100 χρόνια από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Δεν είναι σε καμιά στιγμή κατάλληλο να ξεχνούμε τι κάνουν αυτά τα όπλα για την αγορά των οποίων πήρανε μίζες ο Άκης και τα άλλα παιδιά, όταν αγοράζονται και όταν είναι ετοιμοπόλεμα: Κάνουν πόλεμο, όταν «χρειάζεται». Όπως για παράδειγμα έκαναν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που φέτος τον Ιούνιο έχουμε την επέτειο των 100 χρόνιων από την έναρξή του, με συμβολική αιτία τη δολοφονία του πρίγκηπα της Αυστρίας από Σέρβους εθνικιστές. Ο πόλεμος αυτός είχε μόνο 9 εκατομμύρια νεκρούς (σε σύγκριση με τα 60 εκατομμύρια του Β΄Παγκοσμίπου Πολέμου), παρ’ όλα αυτά, παρά το ότι, δηλαδή, είχε μόνον 9 εκατομμύρια νεκρούς, θεωρείται ότι ήταν παράδειγμα προς αποφυγήν, και ότι πρέπει η ανθρωπότητα να πάρει τα μαθήματά της: Ποτέ πια Πόλεμος. Αυτό τουλάχιστον λέει το ευρωπαϊκό, πρωτίστως, αντιπολεμικό κίνημα, που οργανώνει τριήμερο εκδηλώσεων στο Σεράγεβο στις 6-9 Ιουνίου του χρόνου που μόλις καλωσορίσαμε, για να βγάλουμε τα μαθήματα από τον μιλιταρισμό και τον πόλεμο. Αυτό λένε και κομμάτια του γυναικείου κινήματος, που θα είναι εκεί με τις εκδηλώσεις τους. Επίσης εκδηλώσεις παντός είδους θα οργανωθούν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, ευελπιστούμε και στην Ελλάδα. Και η ευρωπαική εξουσία επίσης οργανώνει διάφορες εκδηλώσεις τόσο στο Σεράγεβο (σε διαφορετική ημερομηνία) όσο και αλλού, αυτό πάντως θεωρείται απλά ξέπλυμα των προγόνων της εξουσίας από τους απογόνους. Και στο διάλειμμα των εκδηλώσεων μπορεί να ασχολείται με τον ευρωστρατό.

Πηγή: rednotebook