της Σίσσυς Βωβού
Καταιγιστικές οι εξελίξεις με την εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, με τις συλλήψεις ηγεσίας, τοπικών τραμπούκων και εν ενεργεία αστυνομικών. Ξαφνικά η κυβέρνηση και το κράτος ανακάλυψαν αυτά που το αντιφασιστικό και προοδευτικό κίνημα έλεγε εδώ και χρόνια, καταγγέλλοντας συγκεκριμένα τις καθημερινές επιθέσεις, τα μαχαιρώματα Ελλήνων και μεταναστών, την εκβιαστική προστασία σε μαγαζιά, τους φόνους για ξεκαθάρισμα λογαριασμών της νύχτας, την προστασία κάποιων εφοπλιστών από τους «κινδύνους» του συνδικαλισμού, τον εμπρησμό γραφείων πολιτικών κομμάτων και αυτόνομων χώρων, τη συνεργασία με σπείρες καταναγκαστικής πορνείας και γενικά για αδικήματα και κακουργήματα που καλύπτουν όλο τον ποινικό κώδικα.
Χρειάστηκε το αίμα του λαμπρού νέου Παύλου Φύσσα, με την εμβληματική προσωπικότητα που γνωρίσαμε δυστυχώς πολύ αργά, χρειάστηκε η δυναμική παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος που θα μπορούσε σύντομα να οδηγήσει σε μια εξέγερση όπως αυτή για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, για να κινηθεί η κυβέρνηση ενάντια στην εγκληματική συμμορία που ονομάζεται πολιτικό κόμμα.
Τώρα υπάρχουν αποδείξεις για άπειρα κακουργήματα, αλλά και αποδεικτικό υλικό, καθώς φαίνεται, για την άμεση συνέργεια και υποκίνηση της ηγεσίας γι’ αυτά. Επίσης υπάρχουν αποδείξεις για τη συνεργασία φασιστών και κρατικών οργάνων, τα οποία κάλυπταν τόσα χρόνια όλες αυτές τις ενέργειες, που ήταν καθημερινές. Επομένως η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πλέον το κορόιδο και να επαφίεται στη συμμορία αυτή που δρούσε ως το μακρύ χέρι της πολιτικής της.
Ο φόνος του Παύλου Φύσσα ήδη έχει γίνει πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση και οι διώξεις των φασιστών προσπαθείται να μετατραπούν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ που όλα τα ξεπλένει.
Έστω κι έτσι, ο Παύλος είναι παρών, αυτός μας εμπνέει και καθορίζει πολύ περισσότερο σήμερα, με την απουσία του, τις πολιτικές εξελίξεις προς θετική κατεύθυνση.
Το τέρας του φασισμού δυστυχώς ριζώνει στον ατομισμό και στο φόβο, με τον οποίο συστηματικά πολιτεύεται είτε για να τον εξαπολύσει είτε για να τον καθησυχάσει, επομένως αν τελειώσουμε με τη Χρυσή Αυγή δεν τελειώνουμε με τον φασισμό, με το ναζισμό ή με τις φασιστικές ιδέες που ενδημούν σε «ανυποψίαστους» πολιτικούς χώρους. Αλλά το έδαφος στο οποίο φύεται και καρπίζει ο φόβος είναι οι σημερινές καταστροφικές για το λαό πολιτικές, οι οποίες πρέπει να σταματήσουν και θα σταματήσουν μόνο όταν ο φόβος δώσει τη θέση του στην δύναμη των ιδεών και της κοινωνικής αλλαγής, στα οποία πίστευε ο Παύλος. Είμαστε πολλοί και πολλές, οι Παύλοι και οι Παυλίνες, που μπορούμε και πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα στις καταστροφικές ιδέες και στις καταστροφικές αντικοινωνικές πολιτικές.
Όποιες εξελίξεις και αν προκύψουν από το σημερινό «ξαφνικό ξύπνημα» της κυβέρνησης και των μηχανισμών που συμβάλανε ή ανέχονταν το έγκλημα για τόσον καιρό, θέλουμε να πούμε ότι σήμερα είναι μια πολύ ωραία μέρα για το αντιφασιστικό κίνημα, και προπαντός για τα δικαιώματα των γυναικών που είναι ο πρώτος στόχος τον οποίο βάλλει, όπως έχουμε αναλύσει και όπως μας δείχνει η ιστορία.
