της Φλώρας Νικολιδάκη
Αφήνει ανεξίτηλα ψυχικά σημάδια, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αν ζήσει βέβαια το θύμα..
Με αφορμή την δολοφονία μιας ακόμα γυναίκας, μετά από πολύωρο βασανισμό, μας έρχονται στο μυαλό πρόσφατα γεγονότα που αιτιολογούν γιατί η κοινωνία μένει λοβοτομημένη μπροστά στο έγκλημα του βιασμού:
Πριν λίγα χρόνια, η «έγκριτη» κοινωνία της Αμαρύνθου, απεφάνθη πολύ πριν τα δικαστήρια, όταν νεαροί «καθόλα κανονικών οικογενειών της πόλης», βίασαν ομαδικά συμμαθήτριά τους: «τάθελε η Βουλγάρα».
Όταν συνέβη ο βιασμός της νεαρής κοπέλας στην Πάρο, και πάλι η «απόφαση» της κοινωνίας ήταν εύκολη: «θάνατος στον Πακιστανό»
Τώρα τι θα πει η κοινωνία, άραγε? Εδώ πρόκειται για υπόθεση μεταξύ ελλήνων. Υπάρχει βέβαια και μια περίπτωση να ακούσουμε ότι το θύμα δεν ήταν και πολύ προσεκτικό.
Υπάρχει μια περίπτωση να δούμε να ορθώνεται μπροστά μας αρραγές το μέτωπο της πατριαρχίας:
Ανδρες εθισμένοι, και γι αυτό μαζικά ένοχοι, στη «χρήση» γυναικών σε αναγκαστική πορνεία. Γυναίκες που σιωπούν για να μη χαλάσουν τα «σπίτια τους». Επαγγελματίες, γιατροί και δικηγόροι που ουδέποτε ανέλαβαν μια πρωτοβουλία στα μεταπολιτευτικά χρόνια της Ελλάδας, για να δείξουν με αδιάσειστα στοιχεία, τι είναι ο βιασμός.
Και η αριστερά? Νέα ήθη και έθιμα.
-Μπορεί ένας ή το χειρότερο μια δικηγόρος, να υπερασπιστεί κατηγορούμενο για βιασμό? – Βεβαίως απάντησαν στελέχη της γραμματείας του Σύριζα. Τη δουλειά τους κάνουν..
-Που πήγε η ποσόστωση στην πρόσφατα εκλεγμένη γραμματεία του Σύριζα? – Δεν χρειάζεται, απάντησαν τα στελέχη, και βέβαια η εναντίωση στην ποσόστωση, κερδίζει έδαφος στο ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς.
Άντε μετά να βγεις να πεις ότι χρειάζονται προγράμματα στα σχολεία. Την απάντηση τη βλέπω μπροστά μου:
-Τι λες κυρά μου? Εδώ δεν έχουμε πετρέλαιο και θα πεθάνουμε από την αιθαλομίχλη και συ θέλεις μαθήματα για τη γυναικεία ισοτιμία? Αυτά λέτε και θα είσαστε μια ζωή γραφικές..!
