του Κοσμά Κέφαλου
Το προπατορικό αμάρτημα, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, διαπράχθηκε όταν οι πρωτόπλαστοι, παρακούοντας τις εντολές, γεύτηκαν καρπό από το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Η Βίβλος, άλλωστε, χαρακτηρίζει την ερωτική πράξη καθοριστικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και την παρουσιάζει ως θείο δώρο.
Από τον 4ο μ.Χ. αιώνα το προπατορικό αμάρτημα ταυτίζεται με τη σαρκική πράξη. Ρήτορες και δάσκαλοι του Χριστιανισμού θεωρούν την ερωτική συνεύρεση «πράξη επονείδιστη» (Τερτυλλιανός), «ρυπαρή και ταπεινωτική» (Αρνόβιος), «βέβηλη» (Αγ. Αμβρόσιος) και «ανάρμοστη» (Αγ. Μεθόδιος).
Επιχειρείται να μπει ταφόπλακα στην ελευθερία που απολάμβαναν οι Έλληνες από την αρχαιότητα (ο πρώτος πολιτισμός που μεθόδευσε την επιδίωξη της ηδονής), οι Αιγύπτιοι (όπου ο ερωτισμός συνέπαιρνε τα ημίγυμνα κορμιά στις όχθες του Νείλου), οι Ρωμαίοι, αλλά και να υπάρξει σαφής αντιδιαστολή με το Κοράνι (αξιοπρόσεκτη εύνοια της γυναικείας σεξουαλικότητας), καθώς και με την προνομιούχο θέση της ερωτικής πράξης στην Ανατολή.
Το διαχρονικό ερωτικό εγχειρίδιο Κάμα Σούτρα περιγράφει ποικίλες στάσεις και τρόπους προσέλκυσης ερωτικού συντρόφου, αλλά επικεντρώνεται στον οργασμό του άνδρα.
Ο γυναικείος οργασμός παρέμεινε για αιώνες θέμα έρευνας, αν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι θα βάλουν τους θεούς του Ολύμπου να τσακώνονται για το αν η γυναίκα απολαμβάνει περισσότερο την ερωτική πράξη.
Ο Ιπποκράτης διατύπωσε την άποψη ότι το έμβρυο είναι αποτέλεσμα της ένωσης του σπέρματος του άνδρα και της γυναίκας (η οποία πρέπει να ικανοποιηθεί σεξουαλικά για να ανταποκριθεί), κάτι που αντέκρουσε ο Αριστοτέλης.
Τον 2ο μ.Χ. αιώνα ο Έλληνας γιατρός Γαληνός ασπάζεται τις θεωρίες του Ιπποκράτη, ωστόσο ο Μεσαιωνισμός θα τις απορρίψει. Η σεξουαλικότητα των γυναικών θα ταυτιστεί με τον Διάβολο, αλλά και πολύ αργότερα η Βικτωριανή ηθική θα αντιμετωπίσει τον γυναικείο οργασμό σαν ασθένεια και θα τον ονομάσει «υστερικό παροξυσμό». Ακόμα και στην μεταμεσαιωνική Ευρώπη, η ευμεγέθης κλειτορίδα, η «θηλή του διαβόλου», έπρεπε να αφαιρεθεί…
Ωστόσο η επιστήμη, από τον 12ο αιώνα, επιμένει στην ύπαρξη θηλυκού σπέρματος, ισοδύναμου με το ανδρικό. Οι θεολόγοι δέχονται ότι για να «εκσπερματίσει» η γυναίκα πρέπει να νιώσει ηδονή. Μέσα από καθαρά ανδρική θεώρηση δημιουργείται η παραδοχή του γυναικείου οργασμού!
«Η επιθυμία για συνουσία είναι η ευφυΐα του γένους» θα γράψει ο Σοπενχάουερ, σηματοδοτώντας την αρχή μιας περιόδου ελευθερίας γύρω από τα σεξουαλικά ζητήματα. Αργά αλλά σταθερά απενοχοποιείται η ομοφυλοφιλία, παύει να είναι αντικείμενο χλεύης ο αυνανισμός, παύουν να αποτελούν ταμπού τα όποια σεξουαλικά προβλήματα και αρχίζουν να συζητιούνται.
Οι κάτοικοι σε μεγάλο μέρος του πλανήτη απολαμβάνουν τον έρωτα (δυστυχώς, όχι παντού: σε κάποιες χώρες πρέπει να διανυθεί μεγάλη απόσταση, αφού πρώτα καταργηθούν το δουλεμπόριο, η μειονεκτική θέση της γυναίκας, ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων, η παιδική πορνεία και τόσα άλλα), η σεξουαλικότητα αποτελεί αντικείμενο ερευνών (πιστεύεται ότι ο άνδρας σκέπτεται το σεξ κάθε 7 δευτερόλεπτα και ότι ο γυναικείος οργασμός επηρεάζει 30 διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου!), ενώ (ως δείγμα μοναξιάς;) καταγράφονται όλο και περισσότερες περιπτώσεις οργασμού ύστερα από όνειρα σεξουαλικού περιεχομένου.
Αν ξεφυλλίσετε το ημερολόγιό σας, μην αντιμετωπίσετε με ειρωνική διάθεση τη σημερινή παγκόσμια ημέρα οργασμού.
Πηγή: Αυγή
