Πώς είναι να οργανώνεις δράσεις για τη μείωση του αναλφαβητισμού, της σεξουαλικής παρενόχλησης ή της εφηβικής εγκυμοσύνης στην ίδια σου την κοινότητα και γιατί είναι τόσο σημαντικό να ακουστούν οι φωνές των κοριτσιών;

Το παρακάτω αφιέρωμα των Anna Leach και Sam O’Neill παρουσιάστηκε στις σελίδες της Guardian. Περιλαμβάνει 12 συνεντεύξεις με κορίτσια κάτω των 20 χρονών, ακτιβίστριες σε χώρες του αποκαλούμενου ως «αναπτυσσόμενου» κόσμου, σχετικά με τις δράσεις που οργανώνουν στις κοινότητές τους και τους λόγους που τις κινητοποίησαν. Αυτό που μας άρεσε είναι ότι προσφέρει μια ματιά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια σε αυτές τις χώρες, αλλά από την οπτική νέων κοριτσιών που έχουν ένα όραμα αλλαγής και μάχονται για αυτό. Το αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί σε τέσσερα μέρη.

 

Η ιστορία μίας νεαρής ακτιβίστριας – Νησιά Φίτζι

“Θέλω ν’ αλλάξω τον τρόπο που σκέφτονται τα νέα κορίτσια, να τα βοηθήσω να καταλάβουν ότι μπορούν να πετύχουν πολλά, ακόμα και αν έχουν αφήσει το σχολείο “ λέει η Ana Waqatabu Liganisulu, 19

Μία εκστρατεία για ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες ενέπνευσε την Άννα να δει ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες γι’ αυτή και τις συνομήλικές της. Φωτογραφία: ICAAD Global

Το να είσαι νέα γυναίκα που μεγαλώνει σε μία αγροτική κοινότητα των Φίτζι είναι πάντα μία πρόκληση. Ο τρόπος που βλέπω αυτή την πρόσκληση άλλαξε από τη στιγμή που έγινα μέλος της Ροσίκα Ντέο – Γίνε η αλλαγή, μία καμπάνια για ισότιμη εκπροσώπηση, ίσα δικαιώματα και ίση αντιμετώπιση, ισότιμη πρόσβαση στις βασικές ανάγκες.

Από τι στιγμή που εμείς οι γυναίκες, οι νέοι και τα παιδιά αντιπροσωπεύουμε πάνω από το μισό του πληθυσμού της χώρας, πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα ν’ ακουστούμε και να έχουμε δικαίωμα λόγου σε ό, τι μας αφορά. Γι’ αυτό αγωνίζομαι.

Στην κοινότητά μου τα κορίτσια θεωρούνται αδύναμα και δεν έχουν λόγο στις συναντήσεις του χωριού. Όταν μιλάμε, γρυλλίζουν απειλητικά λέγοντας ότι πρέπει να φερόμαστε σαν κορίτσια, να καθόμαστε ήσυχα και ν’ ακούμε τους μεγάλους. Επίσης όταν ένα έφηβο κορίτσι μείνει έγκυος είναι δακτυλοδεικτούμενο και το διώχνουν από το σχολείο, ενώ ο τύπος κυκλοφορεί ελεύθερα.

Οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια στην κοινότητά μου είναι ότι δεν έχουν επιλογές ή δεύτερες ευκαιρίες. Αν αποτύχουν στο σχολείο, η μόνη τους επιλογή είναι να μείνουν στο σπίτι και να βοηθήσουν με τις καθημερινές δουλειές του νοικοκυριού. Επίσης δεν παρακινούνται καθόλου από τους γονείς τους.

Θέλω ν’ αλλάξω τον τρόπο που σκέφτονται τα νέα κορίτσια, να τα βοηθήσω να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να καταφέρουν πολλά, ακόμα και αν έχουν αφήσει το σχολείο. Δεν είναι απαραίτητο οι ζωές τους να είναι γύρω από το σπίτι και το νοικοκυριό. Θέλω να συνειδητοποιήσουν ότι η φωνή τους είναι το ίδιο σημαντική μ’ αυτή των μεγάλων.

Η μεγαλύτερη πρόκληση: Η έλλειψη συνεργασίας από τα ίδια τα κορίτσια επειδή υπακούουν περισσότερο σ’ αυτό που τους λένε να κάνουν και όχι σ’ αυτό που θέλουν.

Η στιγμή περηφάνιας: Να βλέπω νέους άντρες να γίνονται μέλη της ομάδα μας και ν’ αγωνίζονται για ισότητα.

μετάφραση: Βαγγελιώ Σουμέλη

 

Η ιστορία μίας νεαρής ακτιβίστριας – Μαλάουι

“Μέσα από την ομάδα νέων στην οποία είμαι μέλος καταφέραμε να σώσουμε μία φίλη που παντρεύτηκε μ’ έναν άντρα για τα χρήματα”, λέει η Yaweta, 15

Η συμμετοχή της σε μία λέσχη παιδιών μία δράση της Οργάνωσης Σχέδιο Μαλάουι/ Plan Malawi βοήθησε της Yaweta να μάθει συνειδητοποιήσει τα δικαιώματά της. Φωτογραφία: Plan Malawi

Πολλά κορίτσια στην κοινότητά μου θεωρούνται βάρος για τους γονείς τους. Ο κόσμος αναφέρεται στα κορίτσια ως ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι είναι χάσιμο χρήματος να επενδύσει κάποιος στην εκπαίδευση ενός κοριτσιού, καλύτερα να την παντρέψουν και να πάρουν προίκα από το γαμπρό. Τα περισσότερα κορίτσια στην κοινότητά μου καταλήγουν να γίνουν μαμάδες, αρκετές ακόμα από τα 14 τους.

Τα περισσότερα σχολεία δεν είναι φιλικά για τα κορίτσια, χωρίς κατάλληλες τουαλέτες για κορίτσια. Στα περισσότερα σχολεία της κοινότητάς μου τα κορίτσια καταλήγουν να πηγαίνουν στο σπίτι τους όταν χρειάζεται να πάνε τουαλέτα και δεν επιστρέφουν στο σχολείο να ολοκληρώσουν τα μαθήματα της ημέρας.

Άλλα βασικά προβλήματα για τις νέες κοπέλες είναι οι πρόωροι εξαναγκαστικοί γάμοι και η έλλειψη κατάλληλης ενημέρωσης και πρόσβασης σε θέματα σεξουαλικής αναπαραγωγής και υγείας.

Το Σχέδιο Μαλάουι καινοτομεί στη διάδοση φιλικής προς τις νέες κοπέλες ενημέρωσης σε θέματα σεξουαλικής υγείας και αναπαραγωγής, βοηθώντας τα κορίτσια να πάρουν πιο τεκμηριωμένες αποφάσεις. Η συμμετοχή μου στη λέσχη παιδιών του Σχεδίου μού άνοιξε τα μάτια και με έκανε να συνειδητοποιήσω τα δικαιώματά μου. Εκεί απέκτησα ένα πάθος να μάχομαι και να προστατεύω τα δικαιώματα των νέων και των παιδιών, ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων.

Η μεγαλύτερη πρόκληση: Στην κοινότητά μου δεν είναι εύκολο για τους πιο ηλικιωμένους ν’ ακούσουν ένα νέο κορίτσι όπως εγώ. Κάποιες φορές οι δημόσιες αρχές, όπως η αστυνομία, δεν μας παίρνουν στα σοβαρά όταν αναφέρουμε περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, έτσι βασιζόμαστε σε εθελοντές μέσα στην κοινότητα να έρθουν σε επαφή μ’ αυτούς τους ανθρώπους ώστε ν’ ακουστούν οι φωνές μας. Είμαι ακόμα μικρή και δουλεύω σκληρά για να τελειώσω το γυμνάσιο, όπως και τα περισσότερα κορίτσια της κοινότητας. Δεν έρχομαι από μία οικογένεια που τα βγάζει εύκολα πέρα κι έτσι αγωνίζομαι να εξασφαλίσω τα χρήματα για τα δίδακτρα του σχολείου, αλλά είμαι ευγνώμων προς τους γονείς μου που στηρίζουν εμένα και τους αδερφούς μου ισότιμα.

Η στιγμή περηφάνιας: Μέσα από την ομάδα νέων στην οποία είμαι μέλος, καταφέραμε να σώσουμε μία από τις φίλες μας η οποία παντρεύτηκε έναν άντρα επειδή οι γονείς της του χρωστούσαν χρήματα. Αναφέραμε την περίπτωση στην αστυνομία και τον διευθυντή του σχολείου μέσω ενός εθελοντή. Προσωπικά, ο στόχος μου είναι να τελειώσω το γυμνάσιο και να φθάσω μέχρι το πανεπιστήμιο, κάτι που πολύ λίγα κορίτσια της κοινότητάς μου καταφέρνουν. Θα ήθελα τα περισσότερα κορίτσια της κοινότητας να τελειώσουν το γυμνάσιο και όχι να παντρεύονται.

μετάφραση: Βαγγελιώ Σουμέλη

 

Η ιστορία μίας νεαρής ακτιβίστριας – Νεπάλ

“Όταν μιλάμε για γυναίκες κι εργασία εννοούμε κάτι περισσότερο από το κέντημα, το πλέξιμο και το νοικοκυριό”, Menuka Gurung, 19

Μετά τις σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων στην Ταιλάνδη, η Menuka θέλει να επιστρέψει στο Νεπάλ ν’ αλλάξει την κοινωνία μέσω κοινωνικά προσανατολισμένων επιχειρήσεων. Φωτογραφία: Ewen Bell

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κατμαντού. Οι γονείς μου μετακόμισαν στην πρωτεύουσα από ένα χωριό μόλις παντρεύτηκαν. Παρότι δεν είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν φρόντισαν να έχουμε την ευκαιρία εγώ και η αδερφή μου.

Η γιαγιά μου ήθελε έναν εγγονό από τον πατέρα μου. Απογοητεύτηκε όταν γεννήθηκα γιατί ήμουν δεύτερο παιδί και περίμεναν να είναι αγόρι. Παρόλο που ο πατέρας μου ήταν ο μεγαλύτερος γιός της δεν μας έδειξε ποτέ αγάπη γιατί ήθελε εγγονό. Λυπόμουνα γι’ αυτό. Ωστόσο αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή δεν είναι μόνο η δική μου ιστορία. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που αντιμετώπισαν ανισότητα λόγω του φύλου τους. Το πρώτο εμπόδιο για ένα κορίτσι είναι η ίδια της η οικογένεια. Σήμερα, περισσότερος κόσμος στηρίζει τη μόρφωση των κοριτσιών στο Νεπάλ. Υπάρχουν εντούτοις πολλές αμόρφωτες οικογένειες που δεν έχουν ιδέα για την εκπαίδευση και τα δικαιώματα των γυναικών. Εάν θέλουμε ισότητα πρέπει να εμπλέξουμε τ’ αγόρια όσο και τα κορίτσια σε θέματα υπεράσπισης. Τα αγόρια πρέπει να ξέρουν πως αισθάνονται τα κορίτσια όταν τα πειράζουν ή όταν τ’ αγόρια μπορούν να βγουν έξω αλλά τα κορίτσια πρέπει να μένουν σπίτι μετά τις 7 μμ.

Η μεγαλύτερη πρόκληση: Να ισορροπήσω τις σπουδές μου με επιπλέον δραστηριότητες είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για μένα. Οι γονείς μου χαίρονταν να με βλέπουν να νοιάζομαι για τα γυναικεία δικαιώματα και για τη δράση μου στην κοινότητα, αλλά πάντα φοβόντουσαν ότι μπορεί να επηρεαστούν οι σπουδές μου.

Η στιγμή περηφάνιας: Μία από τις πιο περήφανες στιγμές για μένα ήταν η διοργάνωση μίας κινητοποίησης (a flashmob) με την Hollaback, η οποία μάχεται να βάλει τέλος στον εκφοβισμό στους δρόμους. Πάνω απ’ όλα το να είμαι μέλος, στην πρώτη και μοναδική οργάνωση για νέες γυναίκες στο Νεπάλ, με κάνει περήφανη. Σαν μαθητευόμενη και σαν ασκούμενη είχα τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους από διαφορετικά περιβάλλοντα και να διαδώσω το λόγο για τη χειραφέτηση των γυναικών αλλά και να μάθω από τις εμπειρίες τους.

Για την ώρα, είμαι φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Webster στην Ταϊλάνδη, στη διοίκηση επιχειρήσεων και τις διεθνείς σχέσεις. Θέλω να κάνω καριέρα στην κοινωνική επιχειρηματικότητα. Το όνειρο μου είναι ν’ αλλάξω τη νεπαλέζικη κοινωνία μέσα από υπεύθυνες κοινωνικά προσανατολισμένες επιχειρήσεις.

Όταν μιλάμε για γυναίκες και εργασία, εννοούμε κάτι περισσότερο από το ράψιμο, το πλέξιμο και το νοικοκυριό. Κάποιοι στο Νεπάλ πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Θέλω ν’ αλλάξω τη λάθος αντίληψη που έχουν για τις γυναίκες στην εργασία αλλά και γενικά.

μετάφραση: Βαγγελιώ Σουμέλη

Πηγή: Guardian