Κάθε φορά που ένας βιασμός ανακοινώνεται στα μίντια, πολλοί είναι αυτοί που πέφτουν από τα σύννεφα. Είναι όμως οι βιασμοί κάτι τόσο ξένο από την καθημερινή πραγματικότητα; Ή είναι απλώς αόρατοι;
Η νομοθεσία διακρίνει την αντρική σεξουαλικοποιημένη βία σε ασέλγεια, παρενόχληση και βιασμό (=διείσδυση) αποδίδοντάς τους διαφορετικές ποινές και βαρύτητα. Τα δικαστήρια μάς ανακοινώνουν ποια από τις καθημερινές μας εμπειρίες ήταν πιο επίπονη, ποια πιο τρομαχτική και σε ποια “τα θέλαμε και τα πάθαμε” οπότε ας μη μιλάμε. Εμείς λέμε ότι τα νομικά τερτίπια που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα δε μας αφορούν. Ο τύπος στο μπαρ που σε γδύνει με τα μάτια του, τα μισογύνικα αστειάκια και τα σεξιστικά σχόλια στον δρόμο, το άγγιγμα που έγινε χωρίς την άδειά σου, η πολυετής σεξουαλική εκμετάλλευση των μεταναστριών γυναικών είναι στοιχεία της σύγχρονης ελληνικής -και όχι μόνο- κουλτούρας που φτιάχνουν κλίμα για κάθε επίδοξο βιαστή. Από το σχολείο μέχρι τη δουλειά, από το δρόμο μέχρι την οικογένεια.
Οι βιαστές δεν είναι στερημένα ψυχοπαθή τέρατα που τους προκάλεσε η κοντή μας φούστα. Αυτή η all time classic εκδοχή είναι πολύ βολική για τη μισογύνικη πατριαρχική μας κοινωνία γιατί συγκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα του βιασμού: επιθυμία για εκδίκηση, τιμωρία, ταπείνωση και επιβεβαίωση της αντρικής εξουσίας πάνω στις γυναίκες. Από την άλλη, στηρίζει ρατσιστικά κατασκευάσματα όπως ο μύθος του σεξουαλικά πεινασμένου μετανάστη προστατεύοντας “καταξιωμένους”, “μορφωμένους”, υπεράνω πάσης υποψίας θύτες, η πλειοψηφία των οποίων είναι άτομα του κοντινού μας περιβάλλοντος όπως θείοι, πατεράδες, σύζυγοι και συνάδελφοι. Οι βιαστές δεν έχουν κοινωνική τάξη, φυλή και θρησκεία. Βιάζουν επειδή νιώθουν ότι τους επιτρέπεται μέσα σε μια κοινωνία άνιση όπου η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν σεξουαλικό αντικείμενο που οφείλει να μην αμφισβητεί το ηγεμονικό αντρικό φύλο και να είναι πάντα διαθέσιμη στις επιθυμίες του.
Με οικονομική κρίση αλλά και χωρίς, σε «αναπτυγμένες» κοινωνίες αλλά και σε «υπανάπτυκτες», με μίνι ή με μπούργκα οι γυναίκες βιάζονται και καλούνται μετά να αποδείξουν ότι δεν προκάλεσαν, ότι δεν ήταν το ποτό, ότι δεν ήταν το φλερτ, ότι δεν έφταιγαν.
Οι γυναίκες βιάζονται
γιατί η σεξιστική κουλτούρα της πατριαρχικής κοινωνίας καλλιεργεί και ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές.
Οι γυναίκες βιάζονται
γιατί αυτή η κοινωνία που παράγει βιαστές, κατασκευάζει και τις δικαιολογίες που τους απαλλάσσουν.
Οι γυναίκες βιάζονται
κι όταν δε σιωπούν, κινδυνεύουν να χρειαστεί εν τέλει να απολογηθούν για το βιασμό τους.
ενάντια σ’ αυτήν την κουλτούρα του βιασμού
ενάντια σε ορατούς και αόρατους βιαστές
σπάμε τη σιωπή και αγωνιζόμαστε.
ομάδα γυναικών ενάντια στο σεξισμό
e-mail: womenagainst.sexism@gmail.com
