Οι μαζικές πορείες γυναικών στις 21 Γενάρη μπορεί να σηματοδοτήσουν την αρχή ενός νέου κύματος μαχητικού φεμινιστικού αγώνα. Αλλά πού ακριβώς θα επικεντρώνεται αυτός ο αγώνας; Κατά την άποψή μας, η αντίδραση ενάντια στον Τραμπ και τις επιθετικά μισογυνικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές και ρατσιστικές του πολιτικές δεν είναι αρκετή· πρέπει επίσης να στοχοποιήσουμε τη συνεχιζόμενη νεοφιλελεύθερη επίθεση στις κοινωνικές παροχές και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Παρότι ο κραυγαλέος μισογυνισμός του Τραμπ αποτέλεσε το έναυσμα για τη μαζική απάντηση τις 21ης Γενάρη, η επίθεση κατά των γυναικών (και όλου του κόσμου της εργασίας) έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Οι συνθήκες ζωής των γυναικών, ιδιαίτερα των έγχρωμων, των εργαζομένων, των ανέργων και των μεταναστριών, έχουν επιδεινωθεί σταθερά τα τελευταία 30 χρόνια, λόγω της χρηματιστικοποίησης και της εταιρικής παγκοσμιοποίησης. Ο “lean-in” και οι άλλες παραλλαγές του εταιρικού φεμινισμού έχουν απογοητεύσει τη συντριπτική πλειοψηφία από εμάς, που δεν έχουμε πρόσβαση στην αυτο-προώθηση με ατομικούς όρους και την εταιρική ανέλιξη και των οποίων οι συνθήκες ζωής μπορούν να βελτιωθούν μόνο μέσω πολιτικών που υπερασπίζονται την κοινωνική αναπαραγωγή, διασφαλίζουν αναπαραγωγική δικαιοσύνη και εγγυόνται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Κατά την άποψή μας, το νέο κύμα της κινητοποίησης των γυναικών πρέπει να αντιμετωπίσει όλους αυτούς τους προβληματισμούς με κατά μέτωπο. Πρέπει να είναι ένα φεμινισμός για το 99%.
Το είδος του φεμινισμού που αναζητούμε ήδη αναδύεται διεθνώς, από αγώνες σε όλο τον κόσμο: από την απεργία των γυναικών στην Πολωνία κατά της απαγόρευσης των αμβλώσεων, στις απεργίες και τις πορείες των γυναικών στη Λατινική Αμερική κατά της ανδρικής βίας· από τις μαζικές διαδηλώσεις γυναικών τον περασμένο Νοέμβρη στην Ιταλία, στις διαμαρτυρίες και την απεργία των γυναικών για την υπεράσπιση των αναπαραγωγικών τους δικαιωμάτων στη Νότια Κορέα και την Ιρλανδία. Το εντυπωσιακό σε αυτές τις κινητοποιήσεις είναι ότι πολλές από αυτές συνδύαζαν αγώνες κατά της ανδρικής βίας με την εναντίωση στην ελαστικοποίηση της εργασίας και τις μισθολογικές ανισότητες, ενώ αντιτάσσονταν επίσης στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και τις ξενοφοβικές πολιτικές για τη μετανάστευση. Μαζί, προαναγγέλλουν ένα νέο διεθνές φεμινιστικό κίνημα με μια διευρυμένη ατζέντα, που είναι ταυτόχρονα αντιρατσιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιετεροσεξιστική και αντι-νεοφιλελεύθερη.
Θέλουμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυτού του νέου, διευρυμένου φεμινιστικού κινήματος
Ως πρώτο βήμα, προτείνουμε να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση μιας διεθνούς απεργίας κατά της ανδρικής βίας και σε υπεράσπιση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, στις 8 Μαρτίου. Σε αυτό, συντασσόμαστε με φεμινιστικές ομάδες από περίπου τριάντα χώρες, που έχουν απευθύνει αντίστοιχη έκκληση. Η ιδέα είναι να κινητοποιηθούν γυναίκες, trans- γυναίκες και όλοι όσοι τις υποστηρίζουν σε μια διεθνή ημέρα αγώνα: μια μέρα απεργίας, πορειών, κλεισίματος δρόμων, γεφυρών και πλατειών, αποχής από την οικιακή εργασία, τη φροντίδα και την εργασία του σεξ, μποϊκοταρίσματος και αμφισβήτησης των μισογυνιστικών πολιτικών και επιχειρήσεων και απεργιών σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι δράσεις αυτές στοχεύουν στο να καταστήσουν ορατές τις ανάγκες και τις προσδοκίες εκείνων τις οποίες ο νεοφιλελεύθερος φεμινισμός αγνοεί: τις γυναίκες στην επίσημη αγορά εργασίας, τις γυναίκες που εργάζονται στον τομέα της κοινωνικής αναπαραγωγής και της φροντίδας, τις άνεργες και επισφαλώς εργαζόμενες γυναίκες.
Ασπαζόμενες ένα φεμινισμό για το 99%, εμπνεόμαστε από την Αργεντίνικη συμμαχία Ni Una Menos. Η βία κατά των γυναικών, όπως εκείνες την ορίσανε, έχει πολλές όψεις: είναι η ενδοοικογενειακή βία, αλλά και η βία της αγοράς, του χρέους, των καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας και του κράτους· η βία των πολιτικών που συνεπάγονται διακρίσεις εναντίον των λεσβιών, των τρανς και queer γυναικών, η βία της ποινικοποίησης των μεταναστευτικών ροών από το κράτος, η βία των μαζικών φυλακίσεων και η θεσμική βία κατά του γυναικείου σώματος μέσω της απαγόρευσης των αμβλώσεων και της ελλιπούς πρόσβασης σε δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και δωρεάν αμβλώσεις. Η οπτική τους επικαιροποιεί τη δική μας αποφασιστικότητα να αντιταχθούμε στις θεσμικές, πολιτικές, πολιτιστικές και οικονομικές επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων γυναικών και μεταναστριών, έγχρωμων, εργαζόμενων και άνεργων γυναικών, λεσβίων, των μη συμμορφούμενων με ένα φύλο και των trans-γυναικών.
Οι πορείες στις 21 Γενάρη έδειξαν ότι και στις ΗΠΑ μπορεί να υπάρχει ένα νέο φεμινιστικό κίνημα εν τη γενέσει. Είναι σημαντικό να μη χαθεί η δυναμική. Ας ενωθούμε στις 8 Μάρτη για να απεργήσουμε, να κατέβουμε στους δρόμους και να διαδηλώσουμε. Ας αδράξουμε την ευκαιρία αυτής της διεθνούς ημέρας δράσης για να τελειώσουμε με το νεοφιλελεύθερο φεμινισμό και να τον αντικαταστήσουμε με ένα φεμινισμό για το 99%, έναν από τα κάτω, αντικαπιταλιστικό φεμινισμό – ένα φεμινισμό σε αλληλεγγύη με τις γυναίκες της εργασίας, τις οικογένειές και τους συμμάχους τους διεθνώς.
Cinzia Arruzza
Tithi Bhattacharya
Angela Davis
Nancy Fraser
Linda Martín Alcoff
Keeanga-Yamahtta Taylor
Rasmea Yousef Odeh
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη σελίδα στο facebook εδώ και το event εδώ
