Έως και 15.000 δολάρια ζητούν οι γονείς στην Υεμένη από τους υποψήφιους γαμπρούς για να παντρευτούν τις κόρες τους. Μάλιστα καταγράφεται αύξηση της προίκας που ζητείται και αυτό έχει προκαλέσει την αντίδραση των νέων ανδρών που κινητοποιούνται με αίτημα τη μείωσή της. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε διαδικασία «εθνικού διαλόγου» για νέο Σύνταγμα, κοινωνία και πολιτεία μοιάζουν να κλείνουν τα αυτιά στις κραυγές των γυναικών που επιχειρούν να σπάσουν τα δεσμά τους ζητώντας το αυτονόητο: Την ελευθερία και τα δικαιώματά τους.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του αραβικού δικτύου Al Arabiya οι νεαροί ενήλικες στην Υεμένη που επιθυμούν να παντρευτούν δυσκολεύονται πλέον να καταβάλουν τα μεγάλα ποσά που απαιτούν οι γονείς για τις κόρες τους. Στην κεντρική επαρχεία Taiz, στο χωριό Al-Jarf, νέοι άνδρες πραγματοποίησαν πορεία απαιτώντας τη μείωση της προίκας. Αφορμή αποτέλεσε το αίτημα ενός πατέρα από έναν υποψήφιο γαμπρό για καταβολή 500.000 Rial, περίπου 2.500 δολαρίων, ώστε να παντρευτεί την κόρη του. Πρόκειται για ένα ποσό που πολλοί δεν μπορούν να πληρώσουν, αναφέρει το Al Arabiya.
Μάλιστα οι νεαροί προειδοποίησαν με κλιμάκωση των δράσεών τους σε περίπτωση που δεν μειωθεί η προίκα υποστηρίζοντας πως οι απαιτήσεις των γονιών συμβάλουν στη αύξηση των εργένηδων στην κοινωνία της Υεμένης. Περπατώντας στους δρόμους ενός χωριού στην επαρχία Taiz απαίτησαν από τους γονείς και τους πρεσβύτερους της κοινότητας να υπογράψουν ένα έγγραφο που απαγορεύει στις οικογένειες να ζητήσουν προίκα άνω των 1.000 δολαρίων.
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στην Taiz. Το ποσοστό των εργένηδων στην Υεμένη αυξάνεται συνεχώς λόγω της φτώχειας και της ανεργίας. Οι υποψήφιοι γαμπροί, αναφέρει η ίδια πηγή, δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν τα ποσά που ζητούν οι γονείς. Ο Majib Abad al-Vihab, Άραβας μελετητής που ειδικεύεται σε θέματα της Υεμένης, μιλώντας στο Al Arabiya ανέφερε πως σε πολλές περιοχές της χώρας «η προίκα που ζητείται από τους γονείς μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 15.000 δολάρια».
Σύμφωνα με πληροφορίες από τοπικές πηγές που επικαλείται το Al Arabiya σε πολλές περιπτώσεις ο λόγος που ζητούνται πολλά χρήματα είναι γιατί οι νύφες διαθέτουν διαβατήριο των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ynetnews.com αντίστοιχα φαινόμενα καταγράφονται και σε άλλες χώρες του αραβικού κόσμου. Στο Αμπού Ντάμπι ο διάδοχος του θρόνου αποφάσισε την προώθηση μέτρων για τη «μείωση του κόστους των γάμων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ώστε να μειωθεί η επιβάρυνση για τους νέους που θέλουν να παντρευτούν».
Την ίδια στιγμή οι γυναίκες στην Υεμένη αλλά και οργανώσεις νέων, κινητοποιούνται για να σπάσουν τα δεσμά τους και ζητούν ριζικές αλλαγές ώστε να αποκτήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα. Η Noora Al Shami, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών στην Υεμένη, σε άρθρο της στη Ηuffington Post, περιγράφει της συνθήκες που επικρατούν και τονίζει: «Οι γυναίκες δεν θα πρέπει να είναι τα θύματα. Αρνούμαι να ζω κάτω από τα ερείπια του παρελθόντος».
«Το όνομά μου είναι Noora. Όταν ήμουν παιδί ο πατέρας μου φοβόταν πως θα είχα μια ζωή μέσα στην ανέχεια για πάντα. Πίστευε πως ο γάμος θα ήταν το καλύτερο για μένα και ο σύζυγός μου θα με φρόντιζε. Δεν μπορώ να περιγράψω τον πόνο που νιώθω όταν θυμάμαι εκείνες της ημέρες. Ήμουν παντρεμένη με ένα ζώο για δέκα χρόνια. Φανταστείτε ένα 11χρονο κορίτσι να είναι παντρεμένο. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι. Όταν θυμάμαι εκείνες της ημέρες σκέφτομαι πως δεν πρόκειται ποτέ δεν θα αφήσω να συμβεί το ίδιο στην κόρη μου. Δεν θέλω να ζήσει αυτό που έζησα. Μετά από δέκα χρόνια που υπέφερα και έχασα την αξιοπρέπειά μου έμαθα για ένα πρόγραμμα που υλοποιεί η Ένωση Γυναικών της Υεμένης, με την υποστήριξη της Oxfam, μέσω του οποίου παρέχεται νομική προστασία στις γυναίκες που πέφτουν θύματα βίας. Κατάφερα να βρω δικηγόρο και να υποβάλλω αίτηση διαζυγίου. Όμως μετά από το διαζύγιο είχα να αντιμετωπίσω μια άλλη πραγματικότητα. Πως θα ταϊσω τα τρία μου παιδιά και πως θα φροντίσω τους ηλικιωμένους γονείς μου; Έπρεπε να βρω δουλειά», αναφέρει και συνεχίζει:
«Εργάστηκα ως οικιακή βοηθός ενώ συνέχισα τις σπουδές μου για να τελειώσω το λύκειο. Οι γείτονες συνήθιζαν να με παρενοχλούν και να λένε πως ήμουν μια κακή γυναίκα που πήρε διαζύγιο. Η γυναίκα για την οποία δούλευα ήταν επικεφαλής της Ένωσης Γυναικών Υεμένης. Αυτή με ενθάρρυνε να μιλήσω για τις εμπειρίες μου και μου ζήτησε να λάβω μέρος σε μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης σχετικά με την ανάγκη να τεθεί ένα όριο ηλικίας γάμου. Ως γυναίκα της Υεμένης έχω αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις, αλλά έπρεπε να μείνω δυνατή και να αγωνιστώ για να βελτιώσω την κατάστασή μου. Άρχισα να λέω στους ανθρώπους για την ψυχολογική και σωματική επίδραση που είχε ο γάμος πάνω μου σαν παιδί. Απέβαλα δύο φορές και ήμουν τυχερή που επιβίωσα. Έχω ακούσει για πολλά νεαρά κορίτσια που πέθαναν στη γέννα λόγω των επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Δυστυχώς το φαινόμενο του εξαναγκασμού νεαρών κοριτσιών να παντρευτούν δεν έχει σταματήσει και ακούμε τραγικές ιστορίες κάθε μέρα. Θέλουμε να αλλάξει και πιστεύουμε πως η αλλαγή είναι στο χέρι μας. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών οι συζητήσεις για το μέλλον της Υεμένης έχουν ξεκινήσει. Ονομάστηκαν Εθνικός διάλογος. Στο διάλογο αυτό συμμετέχουν πολίτες της Υεμένης από διαφορετικό ιδεολογικό χώρο, κόμμα και κοινότητες. Πολλοί από αυτούς είναι απλοί άνθρωποι σαν κι μένα. Θέλουμε η φωνή μας να ακουστεί.
Οι γυναίκες που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στον διάλογο αντιστοιχούν σε ποσοστό μικρότερο του ενός τρίτου των πολιτών, ωστόσο για πρώτη φορά έχουμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε για ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες ενόψει ενός νέου συντάγματος. Ζήτησα από τα υπόλοιπα μέλη που συμμετέχουν στον διάλογο να με βοηθήσουν να επισημάνω το ζήτημα του γάμου παιδιών. Κατά τη διάρκεια του διαλόγου είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το κοινοβούλιο και να πιέσω για ένα νόμο που θα θέτει ως κατώτερο όριο ηλικίας για γάμο την ηλικία των 18 ετών. Αυτός ο νόμος έχει προταθεί και στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν έχει εγκριθεί από την κυβέρνηση. Σήμερα πιέζω για διασφαλιστούν τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών στο νέο σύνταγμα.
Πολλές γυναίκες της Υεμένης εξακολουθούν να μην κατανοούν τα δικαιώματά τους, ενώ και πολλές γυναίκες που γνωρίζουν φοβούνται να μιλήσουν. Χρειαζόμαστε οργανώσεις στην κοινωνία για τη διεξαγωγή εκστρατειών ευαισθητοποίησης σχετικά με τις επιπτώσεις του γάμου παιδιών που θα πραγματοποιηθούν σε αγροτικές και αστικές περιοχές με στόχο τη χειραφέτηση των γυναικών. Η συμμετοχή μου στον διάλογο ήταν ένα όνειρο για μένα και μου έδωσε τη δυνατότητα να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των γυναικών. Ζήτησα καίριο ρόλο για τις γυναίκες στη λήψη αποφάσεων και να συμμετάσχουν κατά 30% στους κρατικούς θεσμούς. Μια από τις προσωπικές μου νίκες στο διάλογο ήταν η έγκριση ενός νέου νόμου που δίνει στις διαζευγμένες γυναίκες το δικαίωμα της στέγασης. Ελπίζω ο εθνικός διάλογος και η σύνταξη του νέου συντάγματος να φέρει αλλαγές στη ζωή των γυναικών και όχι μόνο νόμους που θα μείνουν στα χαρτιά. Ωστόσο φοβάμαι πως εάν η διαδικασία αποτύχει τότε η Υεμένη ενδέχεται να γνωρίσει δεινά όπως έναν εμφύλιο ή μια ανάλογη κατάσταση με αυτή της Αιγύπτου. Αυτό θα είναι καταστροφικό όχι μόνο για τους πολίτες της Υεμένης αλλά και για τις γειτονικές χώρες.
Ελπίζω οι γυναίκες να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους, να αποκτήσουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και να αντιδράσουν στην αδικία. Οι γυναίκες αποτελούν το μισό πληθυσμό αυτής της κοινωνίας και η χώρα χωρίς αυτές θα είναι αδύναμη. Ελπίζω οι γυναίκες του κόσμου να στηρίξουν την Υεμένη και να βοηθήσουν τη χώρα να πετύχει σε αυτή την κρίσιμη φάση. Θέλω να μπορέσει η φωνή μου να ακουστεί και να αλλάξει τις ζωές των γυναικών στην Υεμένη. Οι γυναίκες δεν θα πρέπει να είναι τα θύματα. Υπέφερα από την ενδοοικογενειακή βία και τώρα μιλάω ανοιχτά. Αρνούμαι να ζήσω στα ερείπια του παρελθόντος».
Πηγή: tvxs
Διαβάστε ακόμη
Συγκλονιστική μαρτυρία 11χρονης από την Υεμένη για αναγκαστικό γάμο
Αναγκαστικοί γάμοι – κατεστημένοι βιασμοί
