της Σίσσυς Βωβού
Εντυπωσιακό πόσο άδικη μπορεί να ειναι μια κατηγορία εναντίον πετυχημένων εκδοτών, συμβασιούχων εργαζομένων, αριστερών εργατολόγων δικηγόρων. Μετά από χρόνια δικαστική διαμάχη, από το 2007 έως το 2013, πρέπει να ξεχαστεί πόσο μελάνι χύθηκε για την υπόθεση Τσέκου-Ζαχόπουλου, πόσα χρήματα είχαν χορηγηθεί σε κάποια ΜΚΟ Δήμητρα και όχι μόνο, πόσες ηδονοβλεπτικές φωτογραφίες χάρισαν πωλήσεις σε εφημερίδες και σάιτ, πόσοι δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίνες της τηλεόρασης έκαναν «ζωντανές συνδέσεις» με το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Ζαχόπουλος, με τις φυλακές όπου κρατείτο η Τσέκου και ο εργατολόγος δικηγόρος Νικολιτσόπουλος που αφέθηκε ελεύθερος γιατί είχε αυτοκτονικό ιδεασμό, κρατώντας με κομμένη την ανάσα το φιλοθεάμον κοινό που θέλει να τα ξέρει όλα.
Έγιναν πολλά τότε, και μετά από τόσα χρόνια, το Εφετείο καταλήγει ότι όλα αυτά ήταν ψεύτικα, ότι δεν υπήρξε ούτε πταίσμα ούτε κακούργημα, ούτε εκβιασμός, ούτε χρήση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, όλα όσα έγιναν ήταν σύννομα και τσάμπα απασχολούμε τα δικαστήρια που θέλουν να δικάσουν σοβαρές υποθέσεις. Και, συνεπώς, τσάμπα πήγαν φυλακή κάποιοι άνθρωποι, με προεξάρχουσα την Τσέκου, που ήθελαν απ’ ότι νομίζαμε τότε να την έχουν μέσα για να μην γυρίζει και δίνει συνεντεύξεις από κανάλι σε κανάλι. Αυτή όμως είναι η δημοκρατία, και πρέπει να το παραδεχτούμε ότι κοστίζει σε διαδικασίες, σε δικαστήρια, σε φυλακές, σε «ζωντανές συνδέσεις» αλλά τελικά καταλήγει σε μια αναμφισβήτητη ετυμηγορία που κλείνει όλον αυτόν τον κύκλο. Και μένει μόνο μια συμβασιούχος που έψαχνε και νόμιζε ότι είχε βρει διαφορετικές μορφές ταξικής πάλης για να διατηρήσει τη θέση εργασίας της απ’ ότι οι μάζες των συμβασιούχων που έκαναν σωματεία, απεργίες, διαδηλώσεις και άλλα αναχρονιστικά. Να μην ξεχάσουμε ότι ο εργατολόγος κύριος Νικολιτσόπουλος είναι τώρα πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εργατολόγων και υποστηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα μνημόνια, όπως και στήριζε νομικά ως δικηγόρος της ΓΣΕΕ, με τη νόμιμη αμοιβή του πάντα, εκατοντάδες καθαρίστριες τότε, οι οποίες τον κατηγορούσαν ότι τους έπινε το αίμα. Καθαρίστριες, τι περιμένεις;
Τέλος καλό, όλα καλά, και το αρνί του Πάσχα περιμένει να προσφέρει τις χαρές της γεύσης σε όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που ανακουφίστηκαν με την απαλλακτική απόφαση. Γιατί, αν η απόφαση δεν ήταν απαλλακτική, έπρεπε να ψάχνουν για τα εκατομμύρια του διακομιστή, τις παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων, τα εκατομμύρια της ΜΚΟ, τις ευθύνες της κυβέρνησης που είχε τοποθετήσει αυτόν τον άνθρωπο και τόσα άλλα. Και μην ξεχνάμε, οι εποχές είναι δύσκολες, είναι άλλες οι προτεραιότητες.
