Κείμενο-φωτογραφία: Katja Lihtenvalner
6 μήνες πέρασαν, 9 μήνες πέρασαν, 1 χρόνος πέρασε.
Η Sanaa Taleb, μια 33χρονη από το Μαρόκο, η οποία το Νοέμβριο του 2015 αντιστάθηκε στην εξαναγκαστική απέλαση, παραμένει έγκλειστη στα κελιά του κέντρου κράτησης για μετανάστριες χωρίς χαρτιά στο Ελληνικό.
Η κράτησή της μετρά, πλέον, 1 χρόνο, 1 βδομάδα και 4 μέρες.
Εκτεθειμένη στην αστυνομική βία, εξευτελισμένη και έχοντας μεταφερθεί στην ψυχιατρική κλινική του Δαφνίου για θεραπεία, επέστρεψε, στη συνέχεια, στα κρύα κελιά του Ελληνικού. Απέρριψε το φαγητό μερικές φορές μαζί με συγκρατούμενές της, αντιδρώντας στις ανυπόφορες συνθήκες ζωής («κρύο φαγητό με ψωμί σαν πέτρα, καθόλου ζεστό νερό για ντους στη διάρκεια του χειμώνα»). Οι περισσότερες συγκρατούμενες της έχουν, στο μεταξύ, αφεθεί ελεύθερες. Όχι και η Sanaa.
Στις 4 Απριλίου συμπληρώθηκε 1 χρόνος από τη σύλληψή της. Είναι ελάχιστα γνωστό γιατί παραμένει κρατούμενη έπειτα από ένα χρόνο. Στην επέτειο αυτού του γεγονότος ξεκίνησε από το Αιγαίο ένα «κύμα» απελάσεων, στο πλαίσιο της συμφωνίας ανάμεσα στην Ε.Ε. και την Τουρκία. Όχι σιωπηρό, όπως παλιότερα, αλλά πλήρως νόμιμο, υπό τους προβολείς των Μ.Μ.Ε. και με τη συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων της Ε.Ε. Η εξαναγκαστική απέλαση έγινε κάτι αποδεκτό.
Η ζωή εκείνων που ήδη είναι έγκλειστοι και έγκλειστες στις ελληνικές φυλακές για μετανάστες/-ριες χωρίς χαρτιά συνεχίζει, πάντως, να αποτελεί εφιάλτη. Οι ιστορίες από το Ελληνικό δε συνιστούν εξαίρεση. Μόλις ένα μήνα πριν, μια γυναίκα από το Ιράν απέβαλε. «Ήδη τρεις μέρες πριν, ζήτησε να μιλήσει μαζί μας και μας είπε ότι είναι έγκυος κι ότι αιμορραγεί. Οι διαμαρτυρίες μας στους φύλακες για άμεση μεταφορά της στο νοσοκομείο αγνοήθηκαν παντελώς, αμφισβητώντας τόσο την εγκυμοσύνη όσο και την αιμορραγία της κρατούμενης», επισήμανε σε ανακοίνωσή της η ομάδα Αλληλέγγυες- αλληλέγγυοι Κρατουμένων στα Νότια.
Οι γυναίκες στα κελιά του Ελληνικού αποφάσισαν να θέσουν τέλος στις απάνθρωπες συνθήκες, στις οποίες είναι εκτεθειμένες. 3 μέρες πριν, 41 από αυτές, μαζί και η Sanaa, ξεκίνησαν απεργία πείνας. Αυτό ήταν το γράμμα που απεύθυναν στην κοινή γνώμη:
«Είμαστε οι γυναίκες από το τμήμα του Ελληνικού. Γράφουμε αυτό σε εσάς (άνθρωποι) για να γνωρίζετε πόσο κουρασμένες και θλιμμένες είμαστε. Είμαστε 47 όλες κι όλες μέσα τώρα και αντιστεκόμαστε με απεργία πείνας και δεν θέλουμε να φάμε, επειδή δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να μας συμβεί. Κάποιες από εμάς είναι εδώ ένα χρόνο, κάποιες 11 μήνες, κάποιες έξι, κάποιες εφτά, κάποιες πέντε, κάποιες τέσσερις και πάει λέγοντας. Οι περισσότερες από εμάς ζουν στην χώρα για πολλά χρόνια και έχουμε τις δουλειές μας να μας περιμένουν και τους συζύγους και τα παιδιά μας έξω, οπότε παρακαλώ ικετεύουμε για την ελευθερία μας. Αν υπάρχει κάτι που εσείς άνθρωποι μπορείτε να κάνετε για να μας βοηθήσετε να απελευθερωθούμε θα είμαστε πολύ χαρούμενες».
Στο μεταξύ, η μάχη της Sanaa και η φυλάκιση όλων των μεταναστριών δεν ξεχάστηκαν. Η ομάδα Antifa lab δημιούργησε ένα αξιοσημείωτο graffiti στη μνήμη της. “Free Sanaa Taleb. Χαρτιά στους μετανάστες”. Βρίσκεται στη λεωφόρο Αθηνών.
Το κίνημα υποστήριξης στην Sanaa και σε όλες τις μετανάστριες κρατούμενες εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα: στη Θεσσαλονίκη, το Αγρίνιο, τη Λέσβο και αλλού. Αύριο Σάββατο, 16 Απριλίου, διοργανώνεται πορεία στις 12 το μεσημέρι, στην πλατεία Αγίου Τρύφωνα, Άνω Γλυφάδα, που θα κατευθυνθεί προς το κέντρο κράτησης Ελληνικού.
Και για να μην ξεχάσουμε την Sanaa Taleb, μια μετανάστρια εκτεθειμένη στην καταπίεση, την ταπείνωση και τη στέρηση της ελευθερίας, ένα σύμβολο αντίστασης στις απελάσεις και της μάχης ενάντια στις αρχές, στις 31 του Μάη δικάζεται για τα αδικήματα της απείθειας και της φθοράς δημόσιας περιουσίας.
Η μάχη για την ελευθερία είναι μακρά και πικρή, αλλά τα χνάρια της μένουν για πάντα. Η Sanaa Taleb έχει ήδη καθιερωθεί ως μια σύγχρονη ηρωίδα και ο αγώνας της δε θα πάει χαμένος.
Μετάφραση: Γιάννης Κοντός
Πηγή: hitandrun
