της Γεωργίας Μανώλη
Τη Δευτέρα 10 Οκτώβρη 2016 περισσότεροι από 200 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πιάτσα Espagna στη Σαραγόσα για να διαμαρτυρηθούν για τον άγριο βιασμό που υπέστη γυναίκα το προηγούμενο Σάββατο στην περιοχή Delicias, κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Πιλάρ αλλά και να προσφέρουν την υποστήριξη τους στο θύμα. Με συνθήματα «Όχι σημαίνει όχι», «Καμία επίθεση δεν θα μείνει χωρίς απάντηση» και «ο βιασμός είναι έγκλημα κατά της ζωής» εξέφρασαν την αποστροφή τους για το έγκλημα αυτό, απαίτησαν αυστηρότερες ποινές για τις σεξουαλικές επιθέσεις και αποκήρυξαν την κουλτούρα του βιασμού ζητώντας ριζικές αλλαγές και στην παιδεία ώστε να κοπεί αυτή η σεξιστική τρομοκρατία από τη ρίζα της. Στο κείμενο της κίνησης αυτής, επίσης δηλώνεται κατηγορηματικά ότι «ο δρόμος και η νύχτα μας ανήκει» και ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι «αόρατες» καθώς τα περισσότερα θύματα δεν καταγγέλλουν την επίθεση. Αναφορικά με τους εορτασμούς της Πιλάρ, οι διαδηλώτριες εξέφρασαν την αγανάκτηση τους για το γεγονός ότι πολλοί άνδρες εκμεταλλεύονται την ευκαιρία λόγω του πλήθους να παρενοχλήσουν σεξουαλικά με κάθε τρόπο και επανέλαβαν ότι το «όχι σημαίνει όχι» ακόμα και κατά τη διάρκεια των εορτών.
Η διαμαρτυρία αυτή οργανώθηκε από την Συντονιστική Επιτροπή των Φεμινιστικών Οργανώσεων της Σαραγόσας, με την υποστήριξη όλων των εκπροσώπων του δημοτικού συμβουλίου, ανεξαρτήτως κόμματος. Όσον αφορά τα θεσμικά όργανα της πόλης, αφενός το Δημαρχείο ενεργοποίησε το πρωτόκολλο για τις επιθέσεις που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια εορτασμών για να παύσουν προσωρινά για πέντε λεπτά όλες τις εκδηλώσεις ως διαμαρτυρία κατά του βιασμού αφετέρου εκπρόσωπος της Γραμματείας Ισότητας και Δικαιωμάτων της Γυναίκας της Αραγονίας διευκρίνισε ότι στο θύμα παρέχεται υποστήριξη και προστασία.
Οι συγκρίσεις με την περίπτωση του ομαδικού βιασμού της Λάρισας ή με όλους τους βιασμούς που έχουν συμβεί στην Ελλάδα και την αντίστοιχη αντιμετώπιση τους είναι αναπόφευκτες. Και η σύγκριση αυτή σε επίπεδο αντιδράσεων και κινητοποιήσεων δείχνει ότι είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Είτε στην Ισπανία είτε στην Ελλάδα είτε οπουδήποτε αλλού έχουμε ως γυναίκες ένα κοινό αίτημα, αυτό της απόδοσης της δικαιοσύνης. Οι βιαστές πρέπει να καταδικάζονται, το κράτος οφείλει να παρέχει πλήρη υποστήριξη (νομική, ηθική, ψυχολογική, ιατρική) στο θύμα, αλλά πάνω από όλα ζητάμε να τεθεί πια ένα τέλος στους βιασμούς και στις σεξουαλικές επιθέσεις γιατί δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τις διαδηλώτριες της Σαραγόσα ότι «η σεξιστική τρομοκρατία πρέπει να κοπεί από τη ρίζα της».
