Κανένα σοκ δεν κράτησε προφυλακιστέο το Γιαννιώτη Κ. Σ., ο οποίος αν και ταυτοποιήθηκε επώνυμα για σεξουαλικές επιθέσεις και μία απόπειρα βιασμού, από 15 γυναίκες και από κάποιες ακόμα ανώνυμα, κυκλοφορεί ελεύθερος στην πόλη.
Το προφίλ του δράστη απογοήτευσε. Αρχικά, η Αστυνομία αναζητούσε έναν «σκουρόχρωμο, αλλοδαπό κι αλλόθρησκο», με τεκμήριο ενοχής ένα μαύρο μπουφάν (!). Για κακή τους τύχη, όμως, ο επίδοξος βιαστής είναι ντόπιος χριστιανός Γιαννιώτης, καθ’ όλα ενταγμένος στο κοινωνικό σύνολο (δουλειά, κοπέλα, φίλους, μανούλα που τον παρηγορούσε στο δικαστήριο…). Αφού τα Μίντια δεν μπόρεσαν να παίξουν το χαρτί του ρατσιστικού παραληρήματος με το «μετανάστη-άγριο κτήνος-βιαστή», κράτησαν διακριτικότητα όσον αφορά στην ταυτότητα του δράστη και στάθηκαν στις συνθήκες κατά τις οποίες συνέβησαν οι επιθέσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο προβάλλεται οποιοδήποτε περιστατικό σεξουαλικής επίθεσης που έχει την τύχη να αναγνωριστεί ως τέτοιο. Υπάρχουν αναρίθμητα άλλα περιστατικά τα οποία δεν γνωστοποιούνται ποτέ.
Όσον αφορά στις γυναίκες που δέχονται σεξιστική επίθεση, αυτές συνήθως αναφέρονται από τα ΜΜΕ απλά ως αριθμός (εν προκειμένω 15 θύματα), απασχολούν ανάλογα με το τι φορούσαν και τι ώρα κυκλοφορούσαν και σίγουρα πρέπει να νοιώθουν ντροπή. Ε, όχι! Ντροπή πρέπει να νοιώθουν οι σεξιστές που θεωρούν αυτονόητο το να επιβάλλονται με τη βία (ψυχική, σωματική) σε ανθρώπους για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Ντροπή πρέπει να νοιώθουν όσοι σιγοντάρουν τέτοιες συμπεριφορές, με τα σχόλια στο δρόμο, με την αποστροφή του βλέμματος σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, με τα “πειράγματα” από τους συναδέλφους, με τα στριμώγματα από το αφεντικό. Ντροπή πρέπει να νοιώθει η οικογένεια, ως πυλώνας της πατριαρχίας, που χτίζει μέσα στα χρόνια το πρότυπο για το πώς πρέπει να είναι τα κορίτσια και πώς τα αγόρια. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι λίγα από αυτά που βιώνουμε καθημερινά και συμπυκνώνονται στον όρο κουλτούρα βιασμού.
Τον κύκλο ολοκληρώνει και η δικαιοσύνη που τη νομιμοποιεί, καννιβαλίζοντας το θύμα και αμφισβητώντας την αξιοπιστία της μαρτυρίας του, ενώ κατασκευάζει ελαφρυντικά για το θύτη. Άλλωστε, δε θα περιμέναμε κάτι διαφορετικό, αφού τάσσεται στο πλευρό της εξουσίας υπηρετώντας, προασπίζοντας και διατηρώντας το κυρίαρχο status quo, με βασικό της εργαλείο την πατριαρχία, ένα ιεραρχικό σύστημα αξιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο ένοχη μπορεί να είναι η κοινωνική ανοχή απέναντι στην κουλτούρα αυτή, είναι το περιστατικό που συνέβη στην Ξάνθη (12/2012). Ο δράστης ήταν γνωστός για την παρενοχλητική του συμπεριφορά απέναντι σε γυναίκες. Δεν είχε όμως προβεί στην ακραία του μορφή (βιασμό), γι΄ αυτό και δεν θεωρούνταν άξιος ποινής. Η νομιμοποίηση αυτής της συμπεριφοράς από το περίγυρό του οδήγησε εν τέλει στο να βιάσει και να κάψει ζωντανή μια γυναίκα στην πυλωτή της πολυκατοικίας της, απέναντι από το μανάβικό του. Η κοινωνία της Ξάνθης μπορεί να σοκαρίστηκε αντιμέτωπη με την αιχμή του δόρατος, αδιαφορούσε κατ’ επανάληψη ωστόσο για το υπόλοιπο κοντάρι… Στην ίδια πόλη, πέντε χρόνια αργότερα, υπόθεση για ομαδικό βιασμό κατέληξε σε αθώωση των βιαστών και τη διαπόμπευση της κοπέλας. Απ΄ την άλλη μεριά, όταν τα γεγονότα έχουν νεκρό το θύτη και όχι το θύμα, (υπόθεση 22χρονης Ρομά στην Κόρινθο, 22/6/2016), το αποτέλεσμα είναι κάθειρξη σε 15 χρόνια φυλάκισης για τη γυναίκα που αμύνθηκε απέναντι στον επίδοξο βιαστή της. Σε αυτήν την περίπτωση, η στάση της γυναίκας δεν αναγνωρίστηκε ως αυτοάμυνα αλλά καταδικάστηκε ως αυτοδικία, βάσει νόμων της ζούγκλας, ενώ βιασμοί και παρενοχλήσεις αναγνωρίζονται γελοιωδώς ως ζωώδη αντρικά ένστικτα που οφείλουν να ικανοποιηθούν.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ !
Βαρεθήκαμε να νοιώθουμε αηδία σε χυδαία βλέμματα και σφυρίγματα, να κυκλοφορούμε με τα κλειδιά στο χέρι, να αποφεύγουμε τα σκοτεινά δρομάκια και δεν είναι λύση η συνοδεία από άντρες για την ασφάλειά μας, στις εξόδους μας. Δε γουστάρουμε να έχουμε προστάτες και να διακυβεύεται πάνω στα κορμιά μας η τιμή του πατέρα, του αδελφού, του συζύγου.
Τα σώματα και η σεξουαλικότητα μας, μάς ανήκουν!
Για να σπάσουμε τη ντροπή που οδηγεί στην ανοχή και την ενοχή, όταν δεχόμαστε σεξιστικές επιθέσεις.
Για να είμαστε ικανοί και ικανές να τις αναγνωρίζουμε ως τέτοιες. Επικοινωνούμε μεταξύ μας και οργανωνόμαστε απέναντι στην πατριαρχία για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας μας.
Κάλεσμα σε συζήτηση σε όσους και όσες εναντιώνονται στην πατριαρχία και την κουλτούρα του βιασμού, την Κυριακή 12/11/17, 12:00 στο Ελευθεριακό εργαστήρι F451 (Τσακάλωφ 20, Άλσος)
Πρωτοβουλία ενάντια στην Πατριαρχία και την κουλτούρα του βιασμού
