της Σίσσυς Βωβού
Σε συμβιβασμό μάθαμε ότι οδηγείται η δικαστική διαμάχη μεταξύ της γενναίας καμαριέρας του Σόφιτελ, Ναφισάτου Ντιάλο, και του βιαστή Ντομινίκ Στρος Καν, πρώην διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και νυν άνεργου και περιθωριοποιημένου από το διεθνές τζετ σετ.
Θυμίζουμε ότι, ως προς το ποινικό μέρος, για το βιασμό, το δικαστήριο της Νέας Υόρκης έκλεισε την υπόθεση στις 11 Αυγούστου 2011 γιατί θεώρησε ότι η καμαριέρα δεν είναι αξιόπιστο πρόσωπο, επειδή έχει πει ψέματα στο κράτος όταν ζήτησε άσυλο στις ΗΠΑ και για διάφορα άλλα ζητήματα, που δεν άπτονται όμως της καταγγελίας της για βιασμό, με όλα τα αντικειμενικά πειστήρια που οδήγησαν στην αρχική σύλληψη του ΝΣΚ. Οργισμένοι οι υποστηρικτές της στο φεμινιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα της Αμερικής, κατάγγειλαν την ημέρα εκείνη έξω από το δικαστήριο, ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, έχει τάξη, φύλο και χρώμα, όταν έμαθαν για το κλείσιμο της υπόθεσης. Αντίθετα, οι δικαστές δεν έψαξαν για να μάθουν πόσο αξιόπιστο πρόσωπο ήταν ο κατηγορούμενος, ο οποίος είχε πέσει σε όλες τις δυνατές αντιφάσεις και είχε πει όλα τα δυνατά ψέματα για τη συγκεκριμένη κακουργηματική κατηγορία. Έχει όμως πολλά άλλα «κατορθώματα» σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμού εναντίον εργαζομένων γυναικών, για τα οποία βγαίνουν συνέχεια νέα στοιχεία.
Τον Μαρτη του 2012, ο ίδιος, δύο επιχειρηματίες και ένας αρχηγός της αστυνομίας κατηγορήθηκαν για «μαστροπία με οργανωμένη σπείρα» (“aggravated pimping in an organised gang”), ότι οργάνωναν ένα δίκτυο μαστροπιας για όργια με βάση τη Γαλλία και την πόλη της Λίλης, το οποίο περιλάμβανε δραστηριότητες στις ΗΠΑ και αλλού. Κάτι σαν διεθνική μαστροπία. Η απόφαση αν θα γίνει παραπομπή σε δίκη, θα ληφθεί στις 19 Δεκεμβρίου. Σε συνέχεια της ίδιας υπόθεσης, εξετάστηκαν κατηγορίες οτι πήρε μέρος σε ομαδικό βιασμό σε ένα ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον DC, ΗΠΑ τον Αύγουστο. Στο συγκεκριμένο θέμα, η «γυναίκα συνοδείας», η οποία είχε δηλώσει ότι βιάστηκε μαζί με μια άλλη γυναίκα (και οι δηλώσεις της είχαν διαρρεύσει στον Τύπο), δήλωσε ότι δεν έγινε βιασμός. Η εξέταση προχωρά αυτεπάγγελτα, αλλά καταλαβαίνουμε τις πιέσεις ή τις δωροδοκίες που συχνά εμπεριέχονται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο ίδιος δήλωσε σχετικά ότι είναι ένοχος μόνο για λαγνεία και όχι για κακοήθεια, αφού τα διεθνή σεξουαλικά πάρτι που οργανώνονται προς τιμήν του, έχουν μακρά παράδοση μεταξύ ανδρών ενός κάποιου επιπέδου.
Ας πούμε από την αρχή ότι όλοι αυτοί οι κατηγορούμενοι θα αθωωθούν, όχι γιατί διαβάσαμε κάποια μαγική σφαίρα, αλλά γιατί είναι πολύ σημαίνοντα πρόσωπα για να οδηγηθούν σε καταδίκες, και εξάλλου γνωρίζουν πολλά. Η χρησιμότητα τέτοιων προκαταρκτικών εξετάσεων, είναι απλώς να «περιοριστούν» οι υπόλοιποι που κάνουν τα ίδια στον κόσμο των πλούσιων και διάσημων, και να προσέχουν τα προσχήματα.
Εκτός λοιπόν από τα «επόμενα» της καμαριέρας, έχουμε και τα προηγούμενα. Σύντομα μετά την σύλληψή του στη Νέα Υόρκη, το Μάη του 2011, η Γαλλίδα συγγραφέας Τριστάν Μπανόν τον κατηγόρησε για απόπειρα βιασμού κατά τη διάρκεια συνέντευξης που είχε πάει να του πάρει το 2003. Εκείνος αμέσως αντέδρασε λέγοντας ότι η κοπέλα έχει μεγάλη φαντασία και η κατηγορία είναι συκοφαντική. Αντίθετα, οι εισαγγελείς δήλωσαν πως πιστεύουν ότι στη συνάντηση αυτή υπήρξε σεξουαλική επίθεση, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν, αλλά έχει παρέλθει ο χρόνος. Σε επόμενη δήλωσή του, ο Σ.Κ. είπε ότι έκανε προχωρημένες κινήσεις (advances). Υπήρξε επίσης η υπόθεση της Ουγγαρέζας οικονομολόγου στο ΔΝΤ, υφισταμένης του, που δεχόταν πίεση για να ενδώσει σε ερωτική ή σεξουαλική επαφή, και είχε τότε παραπονεθεί γραπτώς στην υπηρεσία της.
Οι δηλώσεις του ΣΚ περί ελευθεριακότητας, μπορεί να έχουν πολλούς παραλήπτες, όπως αναφέρεται σε σοβαρές εφημερίδες: αφ’ ενός να απενοχοποιηθεί για τις συμπεριφορές του, που έτσι κι αλλιώς συγχωρούνται στους δικους του κύκλους, αφ’ ετέρου για να διαμηνύσει σε όσους θα τον θεωρούσαν ένοχο ότι γνωρίζει περισσότερα απ’ όσα λέει, και ότι κινδυνεύουν πολλοί. Πάντως συχνά γράφεται στον διεθνή Τύπο ότι την ίδια ώρα που το χρηματοπιστωτικό σύστημα παραπαίει στο χείλος της κατάρρευσης, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ συμμετείχε σε μυστικά πάρτι με δικηγόρους, δικαστές, αξιωματικούς της αστυνομίας, δημοσιογράφους και μουσικούς σε οργανωμένες εκδηλώσεις διεθνικής μαστροπίας.
Σήμερα ο απόβλητος του διεθνούς τζετ σετ κάθεται σπίτι του άνεργος, απ’ ότι μαθαίνουμε, όλοι τον αποφεύγουν (δεν είχε και λίγη αυτοσυγκράτηση), ενώ η πολυεκατομμυριούχος γυναίκα του Αν Σινκλέρ, που τον υποστήριξε σε όλη τη διάρκεια της υπόθεσης της καμαριέρας, και δήλωνε ότι τον πιστεύει και η καμαριέρα λέει ψέματα, τον έδιωξε το περασμένο καλοκαίρι, χωρίς να σκεφθεί να ζητήσει συγνώμη για την συνενοχή της σ’ αυτές τις κατηγορίες.
Στο μεταξύ, ο κόσμος της τέχνης φαίνεται να έχει αδράξει την ευκαιρία για ανάδειξη του θέματος, χωρίς να γνωρίζουμε ακόμα τη ματιά που έχουν τα ντοκιμαντέρ, τα φιλμ και τα θεατρικά που ετοιμάζονται ή τα βιβλία που γράφονται. Με λίγα λόγια θα κινηθεί η αγορά, με ένα θέμα σύγχρονο και καυτό.
Από την πλευρά μας, φοβόμαστε για μια ακόμα ηδονοβλεπτική ματιά, πάντως είναι πλέον αδύνατη η αθώωση του Στρος Καν και η απόδοση όλου αυτού του σίριαλ της βίας κατά των γυναικών σε «συνωμοσίες», όπως έλεγε το μεγαλύτερο μέρος του Γαλλικού Τύπου, αλλά και μέρος του ελληνικού τύπου, δεξιάς και αριστερής απόχρωσης, μετά τη σύλληψή του. Ο ίδιος ποτέ δεν μίλησε για συνωμοσίες, απλώς έλεγε και επαναλαμβάνει ότι είναι λάγνος και ελευθεριακός, ότι όλα γίνονται πάντοτε με συναίνεση, ότι αυτός και οι όμοιοί του χαίρονται τη ζωή τους όπως έχουν δικαίωμα. Όμως με τόσες καταγγελίες και τόσες σκανδαλώδεις απαλλαγές, είναι περισσότερο από φανερό ότι πληρώνει, εξαγοράζει ή τρομοκρατεί, για να έχει τη χαρά να ασκεί εξουσία και βία κατά των γυναικών, μόνο και μόνο γιατί γνωρίζει τη δύναμή του και τη συνήθη ομερτά των κρατικών και δικαστικών εξουσιών.
Δεν είναι βέβαια ο μόνος, με την πιο διάσημη σύγχρονη περίπτωση τον Μπερλουσκόνι που εκλεγόταν και κυβερνούσε την Ιταλία για 17 χρόνια, εξευτελίζοντας δεκάδες και εκατοντάδες νέες γυναίκες κατά περίπτωση στις δεκάδες πολυτελείς επαύλεις που έχει φτιάξει με τα λεφτά του ιταλικού λαού. Η διαδήλωση που οργάνωσαν οι γυναικείες οργανώσεις το 2011, με σύνθημα «Η Ιταλία δεν είναι μπουρδέλο» ήταν από τις μαζικότερες που έχουν γίνει στη διάρκεια της διακυβέρνησής του, και αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για να αποπεμφθεί από την κυβέρνηση.
Έτσι, δεν θα παραλείψουμε να πανηγυρίσουμε λίγο μέσα στο δυσώδες περιβάλλον των ανθρώπων της εξουσίας, που συχνά η υπεροψία τους ξεπερνά κάθε όριο. Μπορεί η καμαριέρα να προχωρά σε δικαστικό συμβιβασμό, απ’ ότι φαίνεται, μετά από όλες τις επιθέσεις και τις συκοφαντίες που υπέστη, είναι όμως νικήτρια. Όλος ο κόσμος πλέον πιστεύει την καταγγελία της, αλλά και όλος ο κόσμος πήρε το μάθημα ότι η καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των γυναικών μπορεί -σπάνια μεν αλλά μπορεί- να επιφέρει σκληρή τιμωρία. Κανείς δεν πρέπει να λησμονά τον αγώνα των φεμινιστριών για ενδυνάμωση των γυναικών και για την προστασία τους στην εργασία, για δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς βία λόγω φύλου, εκτός όλων των άλλων που υπάρχουν και μας τυραννούν καθημερινά. Αν η πατριαρχία είναι παρούσα (και μάλιστα τη σημερινή στιγμή που το καπιταλιστικό σύστημα είναι τόσο σκληρό και επιθετικό), άλλο τόσο, και ευελπιστούμε περισσότερο, παρόν, θα είναι το κίνημα για την εξάλειψή της.
