Της Αφροδίτης Σταμπουλή

Η διάσταση του φύλου είναι κάτι που η κυβέρνηση υποβαθμίζει συστηματικά στο σύνολο του δημόσιου βίου, όπως φαίνεται από τη σύνθεσή της, όπως φάνηκε από τις προγραμματικές της δηλώσεις, όπως φαίνεται και από τον προϋπολογισμό της για το 2013.

Ο προϋπολογισμός βαθαίνει την ύφεση και εκτοξεύει την ανεργία στα ύψη, ανεργία που ήδη βρίσκεται στο 27% για τις γυναίκες (με 25% μέσο όρο) και 62% για τις νέες γυναίκες μέχρι 24 ετών (με 58% μέσο όρο). Η λύση που πρότεινε ο εποπτεύων τη Γενική Γραμματεία Ισότητας υφυπουργός Εσωτερικών συνοψίζεται σε προγράμματα για την καταπολέμηση της γυναικείας ανεργίας μέσω της ανάπτυξης της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Τι προοπτικές έχουν όμως οι νέες επιχειρήσεις σε μια χώρα όπου καταστήματα κλείνουν καθημερινά, ενώ όλο και περισσότεροι κάτοικοι διαθέτουν όλο και λιγότερα χρήματα για να αγοράσουν οτιδήποτε, δεν φαίνεται να απασχολεί τον κ. υφυπουργό.

Ο προϋπολογισμός επίσης περικόπτει κεντρικά τις κοινωνικές δαπάνες και στραγγαλίζει τους ΟΤΑ με την παράνομη παρακράτηση θεσμοθετημένων πόρων τους, με τους οποίους ικανοποιούσαν σε τοπικό επίπεδο ορισμένες κοινωνικές ανάγκες, εξαναγκάζοντας τις γυναίκες να επιστρέψουν στους παραδοσιακούς τους ρόλους. Η φύλαξη των παιδιών και η φροντίδα των ηλικιωμένων και των αρρώστων παύουν να είναι ευθύνη της πολιτείας και έργο επαγγελματιών και ξαναγίνονται αυτονόητο «γυναικείο καθήκον» σύμφωνα με την κλασική πατριαρχική αντίληψη. Η μετατροπή της «βοήθειας στο σπίτι» σε «κατ’ οίκον φροντίδα συνταξιούχου» δεν σημαίνει μόνο τον αποκλεισμό των μη συνταξιούχων. Με προϋποθέσεις συμμετοχής α) την αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον 67% ή ηλικία άνω των 78ετών και β) το να διαβιούν μόνοι ή με μέλος της οικογένειας που πληροί τις ίδιες προϋποθέσεις, σημαίνει ότι (αφού είναι συνηθισμένο το φαινόμενο στην κοινωνία μας η σύζυγος να είναι λίγα ή περισσότερα χρόνια νεότερη από τον σύζυγο) μια 75χρονη αυτοεξυπηρετούμενη αφήνεται να φροντίζει μόνη της έναν 77χρονο σύζυγο με αναπηρία μικρότερη του 67% μέχρι να κλείσει η ίδια τα 78. Οι υπάρχουσες δομές υποστήριξης των γυναικών θυμάτων βίας αφήνονται να κλείσουν υποχρηματοδοτούμενες. Όσο για τα χρηματοδοτούμενα από το ΕΣΠΑ προγράμματα, οι ήδη ελλειμματικοί ΟΤΑ δεν τολμούν να τα αναλάβουν έχοντας επίγνωση ότι δεν θα μπορέσουν να τα συνεχίσουν, όπως θα οφείλουν να κάνουν μετά το τέλος της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

Η εισαγωγή νομοσχεδίου με τίτλο «Εφαρμογή της αρχή της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών κατά την άσκηση αυτοτελούς δραστηριότητας» (πρόκειται για εναρμόνιση με ευρωπαϊκή Οδηγία) φέρνει το καλό νέο ότι «στις αυτοαπασχολούμενες γυναίκες μπορεί να χορηγείται επίδομα μητρότητας ώστε να διακόπτουν τη δραστηριότητά τους για 14 εβδομάδες» – αν και η ευρωπαϊκή Οδηγία λέει πρέπει να χορηγείται. Το κακό νέο είναι ότι το ύψος του επιδόματος θα εξαρτηθεί από το τι μπορούν να πληρώσουν τα ξεπουπουλιασμένα από το PSI ταμεία, που χάνουν συνέχεια ασφαλισμένους και εισφορές. Όταν ο υφυπουργός Υγείας όλο καμάρι αναφέρει δεδομένα, που κατά την κρίση του επιβεβαιώνουν την «εξυγίανση» του ΕΟΠΥΥ, μεταξύ των οποίων η εξοικονόμηση 150 εκατ. ευρώ από φάρμακα, που τώρα αγοράζονται ιδιωτικά διότι αυτοί και αυτές που τα χρειάζονται δεν έχουν πια ασφάλιση, δεν μας λέει αν περιλαμβάνονται στο ποσό φάρμακα που αφορούν την αναπαραγωγική υγεία των γυναικών όπως το αντισυλληπτικό χάπι ή πολλά σκευάσματα τοπικής χρήσης, που είτε δεν ήταν από καιρό είτε παύουν καθημερινά να είναι συνταγογραφούμενα. Δεν μας λέει για το επίδομα τοκετού, που παρακρατείται πλέον από τα κρατικά νοσοκομεία ως νοσήλειο, όταν υπάρχει, και απαιτείται από τη λεχώνα (όχι ευτυχώς με όμηρο το νεογνό, πλέον) όταν δεν υπάρχει. Μάλλον ο προϋπολογισμός του υπουργείου δεν επιτρέπει επάνοδο στο προηγούμενο καθεστώς.

Η περικοπή του προϋπολογισμού της ΓΓΙΦ «μόνο» κατά 500.000 ευρώ, δηλαδή «μόνο» κατά 17,5%, πιθανόν να σημαίνει «μόνο» την απώλεια ορισμένων θέσεων συμβασιούχων. Όμως η ακύρωση προγράμματος παραγωγής καλλιτεχνικών έργων με θέμα την ισότητα με την αιτιολογία ότι έχει «περιορισμένο κοινωνικό όφελος» δείχνει μια μάλλον περίεργη αντίληψη του κοινωνικού οφέλους.

Σφαγιάζονται, λοιπόν, και όσο εξαρτάται από τον προϋπολογισμό, τα γυναικεία δικαιώματα, μαζί με τα διακαιώματα όλων των κατοίκων της χώρας, γυναικών και ανδρών, μεταναστών/τριών και Ελλήνων/ίδων, για να μειωθεί το έλλειμμα και να εξασφαλιστεί η δόση, η δόση που η κυβέρνηση κόπτονταν ότι αν δεν ερχόταν την περασμένη Δευτέρα, θα απειλούνταν η επιβίωσή μας. Νά όμως που η δόση δεν ήρθε ούτε αυτή τη Δευτέρα, μάλλον δεν θα έρθει ούτε την επόμενη Δευτέρα και ίσως κάτι να γίνει και να έρθει κάποια δόση πριν τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά και τότε θα πρέπει να την ξοφλάμε με το μήνα και με ρήτρα… ξεπουληματικότητας. Στο μεταξύ, όλο και περισσότερες γυναίκες συνειδητοποιούν αυτό που λέει ο Μπρεχτ: «Είτε φταις είτε όχι, αν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις». Και, με τη σιγουριά ότι δεν φταίνε, παλεύουν αποφασισμένες να ζήσουν.

Πηγή: Αυγή