Η φεμινιστική απεργία και η πορείες που πραγματοποιήθηκαν στη Μαδρίτη αλλά και σε άλλες ισπανικές πόλεις αυτή την 8 του Μάρτη έχουν γράψει ήδη ιστορία: τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα (CCOO και UGT) υπολογίζουν ότι περίπου 6 εκατομμύρια εργαζόμενες και εργαζόμενοι συμμετείχαν στην απεργία (ουσιαστικά κυλιόμενες δίωρες στάσεις εργασίας). Είναι η πρώτη φορά στην Ισπανία (και ίσως σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση τη γνωστή γυναικεία απεργία στην Ισλανδία το 1975) που γίνεται απεργία με φεμινιστικά αιτήματα, η οποία δεν αφορούσε μόνο την αποχή από την πληρωμένη εργασία αλλά και την απλήρωτη (φροντίδα σπιτιού, ηλικιωμένων, παιδιών και αρρώστων) όπως και την κατανάλωση. Πέρα από τη Μαδρίτη, πορείες πραγματοποιήθηκαν σε 48 άλλες ισπανικές πόλεις, μεταξύ των οποίων η Βαρκελώνη, το Αλικάντε, το Μπιμπλάο, η Γρανάδα, το Σαντιάγκο ντε Κοσμποστέλα, η Χιχόν, η Λεόν και η Βαλένθια. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, η πορεία στη Μαδρίτη συγκέντρωσε 500.000 άτομα (για την αστυνομία 170.000), ενώ στη Βαρκελώνη 600.000 (200.000 για την αστυνομία). Αντίστοιχα εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα σε άλλες πόλεις (Σεβίλλη 100.000, Μπιλμπαο 50.000 κλπ). Είναι προφανές ότι το φεμινιστικό κίνημα έχει δυναμική στην Ισπανία και, κάτι άλλο πολύ σημαντικό, μαζικότητα. Η φίλη μας η Κατερίνα που ζει μόνιμα στη Μαδρίτη πήγε στην πορεία και μας γράφει τι είδε, τι άκουσε και τι ένιωσε:
8 Μαρτίου 2018: Φεμινιστική απεργία και πορεία στη Μαδρίτη.
Η φεμινιστική απεργία στην Ισπανία είχε προκηρυχθεί σαν απεργία όλων των γυναικών από τη δουλειά, τις φροντίδες και την κατανάλωση.
Η πορεία ξεκινούσε στις 19:00 από την Atocha αλλά ήδη από τις 18:00 οι δρόμοι στις γειτονιές και τα ΜΜΜ ήταν γεμάτα με γυναίκες με μοβ που κατευθύνονταν προς στην πορεία. Είχε κάτι το συναρπαστικό αυτή η σιωπηρή συνενοχή και η διασταύρωση βλεμμάτων των γυναικών με τα μοβ.
Στο κέντρο για την σεξουαλική υγεία των νέων, ο Χουάν και η Τάνια οργάνωναν ένα εργαστήρι διήγησης για ηλικιωμένους. Μόνο που σήμερα το εργαστήρι είχε ως σκοπό τη δημιουργία πλακάτ. Γύρω στις δέκα γυναίκες άνω των 65 ετών και δύο άντρες ετοίμαζαν πλακάτ που θα κατέβαζαν στην πορεία. «Είμαστε τα δέντρα της ζωής», «είμαστε οι εγγονές των μαγισσών που δεν κάψατε» μεταξύ άλλων…
Οι γυναίκες με τα πλακάτ έξω από το κέντρο νέων στην περιοχλη του Callao.
19:30 κι ενώ η πορεία στην Atocha ήταν σε εκκίνηση Gran Vía και Cibeles ήταν ήδη γεμάτες από κόσμο που περίμενε την αρχή της πορείας να φτάσει για να την ακολουθήσει. Γυναίκες όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων, μόνες τους, σε παρέες αλλά και με συντρόφους και παιδιά.
19:30 στη συμβολή των δρόμων Alcala και Gran Via. Στο βάθος διακρίνεται ο κόσμος που γεμίζει την Cibeles και φτάνει μέχρι την Puerta de Alcala.
H Atocha την ίδια περίπου ώρα που Cibeles και Alcala ήταν ήδη γεμάτες. Η απόσταση μεταξύ των δύο φωτογραφιών είναι περίπου 2 km.
Οι απαιτήσεις τους: πραγματική ισότητα, γιατί ακόμα οι γυναίκες κερδίζουν κατά μέσo όρο 13% λιγότερο από τους άντρες και γιατί οι συντάξεις που προορίζονται για γυναίκες είναι 34% μικρότερες από αυτές που προορίζονται σε άντρες (στοιχεία του 2016 για την Ισπανία), γιατί όταν μια γυναικά πηγαίνει σε μία συνέντευξη εργασίας δεν είναι υποχρεωμένη να απαντήσει αν σκέφτεται να κάνει παιδιά ή όχι, γιατί ο χρόνος ο οποίος αφιερώνει μια γυναίκα στην φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και του σπιτιού είναι πολύ περισσότερος από αυτόν που αφιερώνει ένας άντρας, γιατί μια γυναίκα έχει δικαίωμα να γυρίσει σπίτι της σώα και χωρίς να φοβάται ό,τι ώρα θέλει, να φοράει ό,τι θέλει και να πιεί όσο θέλει κι αν θέλει, γιατί μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να επιλέξει με ποιόν και αν θα κάνει σεξ, γιατί όχι σημαίνει όχι, γιατί μια γυναίκα έχει τον πρώτο λόγο στον αν θα συνεχίσει μια εγκυμοσύνη ή όχι, γιατί 55 γυναίκες δολοφονήθηκαν το 2017 στην Ισπανία από άντρες (συντρόφους, πρώην συντρόφους ή μη συντρόφους) και ήδη 6 μέσα στο 2018. Γιατί μέχρι όλα αυτά να είναι πραγματικότητα και για την τελευταία γυναίκα σε αυτόν τον πλανήτη ο φεμινιστικός αγώνας δεν μπορεί να σταματήσει.
Στην πορεία στη Μαδρίτη εντυπωσίασε το πλήθος και η πυκνότητα του κόσμου, το απίστευτο νούμερο νέων γυναικών και κοριτσιών που συμμετείχε με απίστευτο παλμό και ενέργεια, το γεγονός ότι δεν υπήρξε ηλικιακή ομάδα που να ήταν χωρίς αντιπροσώπευση, το ότι γυναίκες όλων των κοινωνικών ομάδων και εθνικοτήτων, Ισπανίδες και μετανάστριες ήταν εκεί.
Τα συνθήματα εμπνευσμένα και ειρωνικά: «Χωρίς εμάς σταματάει ο κόσμος», «Γιάννη Γιαννάκη φτιάξε μόνος σου φαγάκι», «Μεθυσμένη ή νηφάλια θέλω να γυρίσω σπίτι», «Αν δεν είναι ιπτάμενη δεν είναι η σκούπα μου», «Η κοπέλα του Εξορκιστή ήταν και αυτή φεμινίστρια», «δεν βγήκα εγώ από το πλευρό σου, εσύ βγήκες από το μουνί μου», «το σώμα μου, η ζωή μου, ο τρόπος μου να πηδιέμαι δεν το καθορίζει η πατριαχία», «ο αγώνας θα είναι φεμινιστικός ή δεν θα είναι», «εγώ διαλέγω πως ντύνομαι και με ποιόν γδύνομαι», «γυρνώντας σπίτι θέλω να είμαι ελεύθερη όχι γενναία», «το νούμερο 38 με στενεύει στο μουνί», «ο φεμινισμός είναι η ριζοσπαστική ιδέα ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι», «ούτε παρθένες ούτε τσούλες, ούτε σκύλες ούτε νεράιδες, ίσως λίγο μάγισσες γιατί έχουμε καεί», «μας πήραν τόσα που στο τέλος μας πήραν και το φόβο», «είμαστε το ουρλιαχτό όσων δεν έχουν φωνή», «είμαι δαιμονισμένη», «το αντίθετο του φεμινισμού είναι η άγνοια», «ο έρωτας ήταν το όπιο της γυναίκας»…
Αντί επιλόγου: Πριν κάποιους μήνες είχα παρευρεθεί σε ένα συνέδριο για τις «δημοκρατικές πόλεις», εκεί εν μέσω καταλανο-ισπανικής κρίσης υπήρξε ένας διάλογος μεταξύ των δημάρχων Μαδρίτης και Βαρκελώνης, Manuela Carmena και Ada Colau, δύο γυναίκες που στο λίγο χρόνο που άρχονται των κοινών έχουν μετατραπεί σε σύμβολα του φεμινισμού και της δημοκρατίας για πολλούς. Στην ομιλία τους ξεχώρισε, συγκίνησε και προκάλεσε αυθόρμητο χειροκρότημα από το γεμάτο αμφιθέατρο η φράση ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των γυναικών.
Μετά από την χθεσινή πορεία, είμαι σίγουρη ότι κάτι τέτοιο είναι γεγονός, ωστόσο χρειάζεται αγώνα, φροντίδα και επαγρύπνηση.
Διαβάστε ακόμα
Ισπανία: Ανακοίνωση φεμινιστικών συλλογικοτήτων/οργανώσεων για την απεργία στις 8 Μάρτη
