της Σίσσυς Βωβού
Έχουμε πει και κάνει πολλά για την αποφυλάκιση των οροθετικών γυναικών, για την νομική τους στήριξη και για την ικανοποίηση άλλων αναγκών τους, στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές», από τις αρχές Μαίου έως σήμερα. Έχουμε βγάλει δελτία τύπου και έχουμε γράψει άρθρα, έχουμε δώσει συνεντεύξεις για να δημοσιοποιήσουμε και να καταγγείλουμε αυτό το σκάνδαλο, έχουμε οργανώσει δύο δημόσιες μαζικές διαμαρτυρίες. Ήδη παραμένουν 12 από τις αρχικές 27 κρατούμενες, και θα αγωνιστούμε μέχρι να βγει και η τελευταία και μέχρι να καταδικαστούν οι πολιτικά υπεύθυνοι για την βαρύτατη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτών των γυναικών.
Απ’ όλα τα κακουργήματα εναντίον τους, ένα είναι το χειρότερο. Η διαπόμπευσή τους. Σήμερα δημοσιεύουμε προσωπικές μαρτυρίες τριών από τις φυλακισμένες, για την επίδραση της διαπόμπευσης στη ζωή τους. Δυστυχώς, είναι τραγικές.
Χριστίνα
Είμαι χρήστρια 20 χρόνια. Είμαι 34 χρονών και πίνω από τα 14 μου. Ενώ όμως είμουνα μέσα στη χρήση μπορούσα να περπατάω και να μη νιώθω άσχημα ανάμεσα στον κόσμο. Με πήρανε για μια απλή εξακρίβωση στοιχείων. Από την κλούβα με οδηγήσανε σε ένα υπόγειο όπου μου κάνανε τεστ αίματος χωρίς τη θέληση μου. Με βρήκανε θετική. Δημοσίευσαν το όνομα μου και τη φωτογραφία μου παντού, στην τηλεόραση, στο internet, όπου ήταν δυνατό. Είμαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη, τη φωτογραφία μου έδειξαν και όλα τα τοπικά κανάλια, με είδαν σε κάθε σπίτι, τώρα όποια πέτρα και να σηκώσεις ξέρουνε για μένα. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για την οικογένεια μου. Είμαι από πολύτεκνη οικογένεια. Ο αδερφός μου ήταν φαντάρος εκείνη την περίοδο. Μπήκε στο internet να μιλήσει με την μικρότερη αδερφή μου και είδε το πρόσωπο μου παντού. Δεν ξέρω πραγματικά πως να αντιμετωπίσω τους δικούς μου και τους γνωστούς μου, πως να αντικρύσω τον κοινωνικό, οικογενειακό και φιλικό μου περίγυρο. Όλα έγιναν από προεκλογικό συμφέρον. Πως μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να είναι υπεύθυνες οι κοπέλες, και για τους άντρες που δεν υπολογίζουν τίποτα, ούτε τις ίδιες τις οικογένειες τους να μην λένε τίποτα. Θέλω να καταδικάσω το κράτος, το σύστημα, το ΚΕΕΛΠΝΟ που μας έκανε τεστ χωρίς τη θέληση μας, το Υπουργείο Υγείας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, θεωρώ ότι δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα. Από τη στιγμή που ξεκινήσανε κάτι τέτοιο θα πρέπει να το διορθώσουνε, να δώσουνε ευκαιρίες σε αυτά τα κορίτσια. Να δείξουν ενδιαφέρον και φροντίδα για τα άτομα που είναι χρήστες και είναι στο δρόμο.
Μαρία
Πήγε το ΚΕΕΛΠΝΟ στο σχολείο της κόρης μου παράνομα και της έκανε εξετάσεις για μια εβδομάδα. Τελικά την έδιωξαν από το σχολείο. Τα προβλήματα που δημιούργησαν στην οικογένεια μου είναι τεράστια, τους δύο αδερφούς μου τους έδιωξαν από τις δουλειές τους και δεν βρίσκουν άλλη δουλειά. Εμένα με δείχνουν με το δάκτυλο. Φοβάμαι πως όταν βγω έξω θα με λιντσάρουν. Είμαι από μια μικρή πόλη, σαν χωριό, έχει γίνει μεγάλο σούσουρο και πραγματικά φοβάμαι να πάω να δω το παιδί μου. Από 8 χρονών είδε τη μάνα της σε όλες τις τηλεοράσεις. Της μίλησα στο τηλέφωνο και μου είπε πως δεν θέλει να έχει μία μαμά που είναι άρρωστη και πάει με πολλούς άντρες.
Χριστίνα
Θέλω να πληρώσουν όσοι το έκαναν αυτό, γιατί δεν έχω μούτρα να αντικρύσω την οικογένεια μου και δεν μπορώ να αντικρύσω και το παιδί μου, παρόλο που είναι ακόμα πολύ μικρό και δεν καταλαβαίνει. Φαντάζομαι πόσα λένε για μένα στην πόλη μου. Βγάλανε τις φωτογραφίες μας παντού. Με αυτό τον τρόπο ξεφτίλισαν το γυναικείο φύλο, πρώτα μας ξεφτιλίσανε σαν γυναίκες και μετά σαν ανθρώπους. Ζητάω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να μην μας μεταχειρίζονται σαν αντικείμενα και ζώα, να μας βλέπουνε σαν ανθρώπους και μέσα αλλά και έξω από τη φυλακή.
