της Janie Davies
Στις 23 Οκτωβρίου γυναίκες σε 50 χώρες διαμαρτυρήθηκαν, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο ψήφισμα της Διεθνούς Αμνηστίας ως προς την πλήρη αποποινικοποίηση της βιομηχανίας του σεξ, συμπεριλαμβανομένων των προαγωγών και των πορνοπελατών.
Η διαμαρτυρία οργανώθηκε από συνασπισμό μεμονωμένων γυναικών και γυναικείων ομάδων, που ονομάζεται Δράση Αμνηστίας. Όλες αυτές οι γυναίκες γνωρίζουν ότι, όπου γίνεται πλήρης αποποινικοποίηση ή νομιμοποίηση του εμπορίου του σεξ, το τράφικινγκ αυξάνεται. Αυτό έχει κάποια λογική, διότι εφόσον ο έλεγχος αφαιρείται, το οργανωμένο έγκλημα είναι σε θέση να λειτουργήσει πιο ελεύθερα. Γνωρίζουν ότι περίπου το 89 τοις εκατό των γυναικών στην πορνεία θέλουν να απεγκλωβιστούν, ότι περίπου οι μισές έχουν βιαστεί, ότι περίπου το 70 τοις εκατό έχει δεχτεί επίθεση και ότι ο μέσος όρος ηλικίας κατά την είσοδο στην πορνεία είναι 13-15 ετών.
Στο Λονδίνο η αστυνομία εκτίμησε ότι οι γυναίκες έξω από τα γραφεία της Διεθνούς Αμνηστίας έφταναν περίπου τα 200 άτομα. Εκεί υπήρχαν ενθουσιώδεις γυναίκες, μαζί με ακτιβίστριες, ερευνήτριες, δημοσιογράφους – όλες μαζί σε κλίμα αλληλεγγύης μεταξύ τους. Οι νεότερες ήταν γύρω στα είκοσι, οι πιο μεγάλες ήταν σε ηλικία ογδόντα χρονών. Αργότερα προστέθηκαν και μερικοί άνδρες, ένας εκ των οποίων είπε ότι είχε ενημερωθεί για τη διαμαρτυρία από μια ιταλική ομάδα στο Facebook δύο ώρες πριν και απολογήθηκε που δεν μπόρεσε να εμπλακεί νωρίτερα.
Οι διαδηλώτριες στέκονταν κατά μήκος του πολυσύχναστου λονδρέζικου δρόμου σε ώρα αιχμής και φώναζαν: «Κλείστε μέσα προαγωγούς και πορνοπελάτες!», «Τα δικαιώματα των γυναικών είναι ανθρώπινα δικαιώματα!», «τα σώματα των γυναικών δεν είναι προς πώληση!» Μία μάλιστα έφερε ένα κινητό ηχείο που έπαιζε το «All Night Wrong», ένα τραγούδι που γράφτηκε ενάντια στην καμπάνια της Διεθνούς Αμνηστίας από τη Jeanette Westbrook.
Έμειναν περίπου μιάμιση ώρα, αρνούμενες να φύγουν όταν τους ζητήθηκε, υπενθυμίζοντας στο προσωπικό της Διεθνούς Αμνηστίας ότι το πεζοδρόμιο που πατούσαν ήταν ιδιωτική ιδιοκτησία. Σε έναν ιδιαίτερα ενθουσιώδη σεκιουριτά έγινε επίπληξη, επειδή φώναζε στις γυναίκες δείχνοντάς τες με το δάχτυλο. Η προσπάθειά του να τους κάνει μήνυση ήταν αναποτελεσματική και απέτυχε παταγωδώς. Από τα διώροφα κόκκινα λεωφορεία, που σταματούσαν στην κίνηση, οι επιβάτες παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον. Οι οδηγοί άνοιξαν τα παράθυρα τους για να πάρουν τις κάρτες που μοίραζαν οι διαδηλώτριες. Περαστικοί άφησαν τα στοιχεία τους, προτιθέμενοι να ασχοληθούν με την ευρύτερη εκστρατεία. Υπήρξε ένας ασήμαντος διαπληκτισμός με έναν περαστικό που ενοχλήθηκε που δεν μπορούσε να περάσει εύκολα από το πεζοδρόμιο.
Οι γυναίκες από τη Δράση Αμνηστίας βρέθηκαν σε μια αναπάντεχη θέση. Χρειάστηκε να αντιταχθούν στην κορυφαία οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο, στο όνομα των γυναικών και των κοριτσιών. Οι γυναίκες και τα κορίτσια άλλωστε είναι άνθρωποι. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε που η Διεθνής Αμνηστία συμφώνησε με αυτή την πολιτική, τον Αύγουστο, ένας μεγάλος αριθμός οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών αντιπολιτεύονται αυτή την πολιτική και υποστηρίζουν το σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο αποποινικοποιεί μόνο την πώληση του σεξ και προωθεί σχέδια απεγκλωβισμού των γυναικών από την πορνεία.
Η πολιτική της Διεθνούς Αμνηστίας απογοητεύει γυναίκες και κορίτσια, υποβιβάζοντας τα δικαιώματά τους, καθώς δηλώνει ότι η πρόσβαση στο σεξ είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Στην πραγματικότητα το δικαίωμα να μην υφίστανται απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση είναι εγγυημένη από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτό είναι επίσης εγγυημένο τόσο από το Πρωτόκολλο του Παλέρμο (το Πρωτόκολλο των Ηνωμένων Εθνών για το τράφικινγκ) και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών (CEDAW), καθώς και από τη Σύμβαση του 1949, η οποία αναγνωρίζει την πορνεία ως εκμετάλλευση.
Ο παραλογισμός της κατάστασης συνοψίστηκε από τη Lisa-Marie Taylor, πρόεδρο της Βρετανικής οργάνωσης για τα δικαιώματα των γυναικών, Feminism in London: «Δεν μπορούμε και δεν θα το ανεχτούμε ότι μια οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στηρίζει, ενθαρρύνει και ασκεί πολιτική πίεσης υπέρ της πορνείας των γυναικών και κατ’ επέκταση των κοριτσιών. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα υπάρχοντα στοιχεία και καλούμε τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να επανεξετάσουν τη θέση τους υπό το φως των πρόσφατων δεδομένων από περιοχές που έχουν εφαρμόσει το μοντέλο της νομιμοποίησης με αποκρουστικές συνέπειες», είπε η Taylor στο Feminist Current.
Η παγκόσμια διαμαρτυρία της Δράσης Αμνηστίας πραγματοποιήθηκε μια ημέρα πριν την ετήσια διάσκεψη του Feminism in London, έτσι πολλές ακτιβίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών βρίσκονταν ήδη στην πόλη. Ανάμεσά τους και οι καναδές νοσοκόμες, Linda MacDonald και Jeanne Sarson, παγκόσμιες αυθεντίες σχετικά με Βασανιστήρια από Μη Κρατικά Όργανα (Non-State Torture). Οι δύο ιδρύτριες της οργάνωσης Άτομα ενάντια στα Βασανιστήρια από Μη Κρατικά Όργανα γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες που είναι θύματα του τράφικινγκ και οι γυναίκες που εκδίδονται είναι εξαιρετικά ευάλωτες σε βασανιστήρια που διαπράττονται στην ιδιωτική σφαίρα.
«Είμαι εδώ για να μοιραστώ τις φωνές των γυναικών που μιλούν για τα όσα έχουν υποφέρει στα μαρτυρικά βασανιστήρια από μη κρατικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων που συμβαίνουν στην πορνεία. Θέλω να ανακοινώσω δημόσια και στη Διεθνή Αμνηστία ότι τα βασανιστήρια δεν είναι δουλειά»,είπε η Linda MacDonald στο Feminist Current.
Οι δύο γυναίκες έχουν αφιερώσει 22 χρόνια στην υποστήριξη των θυμάτων και στην καμπάνια ενάντια στα βασανιστήρια από μη κρατικά όργανα, ώστε να χαρακτηριστούν ως ιδιαίτερο έγκλημα ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα. «Ποτέ δεν θα ο βουλώσουμε σε σχέση με τα βασανιστήρια από μη κρατικά όργανα», είπε η Jeanne Sarson στο Feminist Current.
Το Feminist Current συνομίλησε επίσης με τη φεμινίστρια συγγραφέα και ακτιβίστρια, Anna Djinn: «Βλέπουμε ήδη το ψήφισμα της Διεθνούς Αμνηστίας να χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την αποποινικοποίηση του εμπορίου του σεξ και τους άνδρες που αγοράζουν σεξ, παρόλο που, όπου έχει τεθεί σε εφαρμογή η πλήρης αποποινικοποίηση, το τράφικινγκ έχει σημειώσει τεράστια έκρηξη. [Στη Γερμανία] 55 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από νταβατζήδες και τακτικούς πορνοπελάτες στα 13 χρόνια που η χώρα έχει υιοθετήσει την πλήρη αποποινικοποίηση. Μόνο μία γυναίκα έχει δολοφονηθεί στη Σουηδία κατά τη διάρκεια των 16 χρόνων του σκανδιναβικού μοντέλου. Η πολιτική της Διεθνούς Αμνηστίας είναι εμποτισμένη από την ανδρική κυριαρχία και έχει αποτύχει να συνειδητοποιήσει ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι ανθρώπινα όντα με αναφαίρετο δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια. Είμαστε εδώ για να υπενθυμίσουμε στη Διεθνή Αμνηστία ότι κάνουν λάθος και πρέπει να αποκαταστήσουν αυτό το τρομερό σφάλμα», είπε η Djinn στο Feminist Current.
Αν οι νταβατζήδες και οι πορνοπελάτες δεν συλλαμβάνονται και δεν διώκονται επειδή απλά συμμετέχουν σε μια βάναυση αλυσίδα ανεφοδιασμού, οι αρχές θα πρέπει να τους περιμένουν, στην πραγματικότητα, μέχρι να βλάψουν τις γυναίκες στο εμπόριο του σεξ, προτού εκείνες μπορέσουν να δράσουν.
Αυτός είναι ο λόγος που η Δράση Αμνηστίας δεν θα σταματήσει, έως ότου η Διεθνής Αμνηστία έρθει στα λογικά της και δεσμευτεί ότι θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών σε όλο τον κόσμο.
Πηγή: feminist current
μετάφραση: Λίνα Φιλοπούλου
Διαβάστε ακόμα
Η αγορά του σεξ δεν θα έπρεπε να είναι νόμιμη
Απροστάτευτες: πώς η νομιμοποίηση της πορνείας απέτυχε
