Το Σάββατο, 24 Σεπτέμβρη, συγκεντρωθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούμε για τους βιασμούς, τις δολοφονίες, τις κακοποιήσεις και για όλες τις εκφάνσεις της έμφυλης βίας. Για να ενημερώσουμε για όλη αυτή τη βία που, στην πλειοψηφία της, συμβαίνει με την ανοχή της κοινωνίας. Για να εκφράσουμε την αγανάκτηση μας ενάντια σε αυτή την βία και την πατριαρχία συνολικότερα που μας απαξιώνει. Για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στο θύμα βιασμού από τη Λάρισα.
Στην Καπνικαρέα λοιπόν μοιράσαμε την ανακοίνωση μας και ενημερώσαμε τους περαστικούς για τη 14χρονη που απήχθη και βιάστηκε επανειλημμένα στη Λάρισα. Δεν έλειψαν τα απαξιωτικά βλέμματα ή το ύφος «τι γραφικές είναι πάλι αυτές». Πολλοί και πολλές όμως ανταποκρίθηκαν και ζητούσαν επιπλέον ενημέρωση για την εξέλιξη της υπόθεσης και για το αν έπιασαν τους βιαστές. Μια εξηντάχρονη μας πλησίασε απηυδισμένη με τη φίλη της και μας ρώτησε “Γιατί οι άνδρες δεν δέχονται να πάρουν το ενημερωτικό φυλλάδιο; αυτοί θα έπρεπε να το πάρουν πρώτοι!”. Εκτός από τα φυλλάδια και το πανό, η κίνηση Καμία Ανοχή είχε και πικέτες, με συνθήματα στα ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ακόμα και στα τούρκικα. Πολλοί τουρίστες κοντοστάθηκαν να μάθουν και αυτοί γιατί διαμαρτυρόμαστε, γιατί είμαστε εκεί. Η ανάγνωση της ανακοίνωσης της Κίνησης εναλλασσόταν ανά τακτικά διαστήματα με τη μουσική των Siouxsie and the Banshees, Aretha Franklin, La Femme και άλλων. Ο κόσμος πολύς και ο παλμός έντονος. Αποφασίστηκε λοιπόν και η πορεία. Κατεβήκαμε λοιπόν την Ερμού για να καταλήξουμε στο Μοναστηράκι. Και εκεί ο κόσμος ήθελε να μάθει γιατί είμαστε εκεί, γιατί διαμαρτυρόμαστε. Τα συνθήματα συνεχίστηκαν και πάλι δυνατά. Δυο νεαρές Αμερικανίδες από τη Florida μας ρωτήσανε και αυτές τι ακριβώς κάνουμε. Ξαφνιάστηκαν: “Δεν το περιμέναμε ότι και στην Ευρώπη θα έχουν φεμινιστικές αντιδράσεις για την κουλτούρα του βιασμού”. Μας είπανε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα κολλέγια με το date rape, για την υπόθεση του βιαστή Brock Turner και για το θύμα, που της την κατέστρεψε τη ζωή όχι μόνο ο βιαστής αλλά και ο δικαστής.
Το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου μαζευτήκαμε λοιπόν στο κέντρο της Αθήνας για να σπάσουμε τη σιωπή και την συγκατάβαση. Για να βροντοφωνάξουμε το όχι μας στην κουλτούρα του βιασμού και την επιβολή της πατριαρχίας στο γυναικείο σώμα. Για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις γυναίκες που αντιμάχονται την έμφυλη βία. Για να δείξουμε ότι βιασμοί σαν αυτόν της 14χρονης στη Λάρισα δεν θα περνάνε πια στα ψιλά και ότι απαιτούμε δικαιοσύνη για όλα τα θύματα βιασμού. Το Σάββατο ήταν μόνο η αρχή.
