Keep it Radical: Οι αποφάσεις που παίρνεις, καθορίζουν τελικά και το ποιος/α είσαι

Δυο δρόμοι διασταυρώθηκαν σε ένα δάσος κι εγώ – εγώ πήρα τον λιγότερο ταξιδεμένο Και αυτό ήταν που έκανε όλη τη διαφορά.

Ρόμπερτ Φροστ, Ο Δρόμος που δεν διάλεξα

της Κικής Σταματόγιαννη

Κά­ποιες φορές κα­λεί­σαι να περ­πα­τή­σεις στους δρό­μους που έχουν χα­ρά­ξει άλλες και άλλοι πριν από σένα. Και κά­ποιες άλλες φορές πάλι έρ­χε­σαι αντι­μέ­τω­πη/ος με την επι­λο­γή να ανοί­ξεις και­νού­ρια πε­ρά­σμα­τα. Η επι­λο­γή αυτή εμπε­ριέ­χει φυ­σι­κά το ρίσκο όλων των και­νού­ριων πραγ­μά­των. Θα πρέ­πει να αφή­σεις στην άκρη την ασφά­λεια του σί­γου­ρου και του δο­κι­μα­σμέ­νου, καθώς και τη λο­γι­κή του “έτσι το βρή­κα­με κι έτσι το πάμε κι ως να πε­θά­νου­με εμείς δεν το κου­νά­με”. Γιατί φτά­νει κά­πο­τε η στιγ­μή που αυτά “που βρή­κες” είναι κομ­μά­τια μιας άλλης επο­χής και πρέ­πει να τα αφή­σεις πίσω σου. Και να προ­χω­ρή­σεις.

Αυτό θα μπο­ρού­σε να συ­νο­ψί­σει εξαι­ρε­τι­κά την ιστο­ρία του RADical Pride, του 1ου Αυ­τό-ορ­γα­νω­μέ­νου Pride στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 26/27 Μάη. Μια συλ­λο­γι­κό­τη­τα που απο­φά­σι­σε -σε μια στιγ­μή που όλα γύρω μας ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιού­νται- να πα­ρα­μεί­νει στον δρόμο της ρήξης με το σύ­στη­μα που γεννά και τρο­φο­δο­τεί την κα­τα­πί­ε­ση, τη βία και τον ρα­τσι­σμό. Οι πολ­λα­πλές ταυ­τό­τη­τες ση­μαί­νουν και πολ­λα­πλή κα­τα­πί­ε­ση .

Τα ερ­γα­στή­ρια και οι εκ­δη­λώ­σεις, που επι­λέ­χθη­καν να γί­νουν, έδω­σαν έμ­φα­ση στην πολ­λα­πλό­τη­τα των ταυ­το­τή­των που φέ­ρου­με. Τα πράγ­μα­τα είναι ήδη ζό­ρι­κα όταν αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­σαι ως άτομο που ανή­κει στην λο­ατ­κια+ κοι­νό­τη­τα. Τι γί­νε­ται, όμως, όταν πα­ράλ­λη­λα είσαι γυ­ναί­κα ή ανά­πη­ρος/η ή πρό­σφυ­γας ή ερ­γα­ζό­με­νος/η μέσα σε συν­θή­κες οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης; Μέσα από τις συ­ζη­τή­σεις έγινε προ­σπά­θεια να αγ­γι­χτούν και αυτά τα ζη­τή­μα­τα των πολ­λα­πλών ταυ­το­τή­των και της κα­τα­πί­ε­σης που συ­νε­πά­γο­νται οι ξε­χω­ρι­στές αυτές ταυ­τό­τη­τες, χωρίς φυ­σι­κά να ιε­ραρ­χη­θούν οι κα­τα­πιέ­σεις. Φε­μι­νι­στι­κό ερ­γα­στή­ρι για τη βία που ει­σπράτ­τουν κα­θη­με­ρι­νά οι γυ­ναί­κες, για τα τρο­μα­κτι­κά πε­ρι­στα­τι­κά βίας σε βάρος των τρανς γυ­ναι­κών σε όλο τον κόσμο, καθώς και την αντί­δρα­ση του κι­νή­μα­τος απέ­να­ντι σε όλο αυτό. Προ­βο­λή ντο­κι­μα­ντέρ και συ­ζή­τη­ση για το πα­ρα­γνω­ρι­σμέ­νο ζή­τη­μα της σε­ξουα­λι­κό­τη­τας των ανά­πη­ρων και ιδίως των λο­ατ­κια+ αν­θρώ­πων.

Μια από τις πρώ­τες προ­σπά­θειες να συ­ζη­τη­θεί ανοι­χτά το ζή­τη­μα των λο­ατ­κια+ προ­σφύ­γων μέσα στα στρα­τό­πε­δα και αυτό που μας ανα­λο­γεί σαν κί­νη­μα να κά­νου­με δρώ­ντας ως αλ­λη­λέγ­γυ­ες/οι προς την κα­τεύ­θυν­ση αυτή. Και τι έχει να πει ο αντί­πα­λος για όλα αυτά; Στο τέλος της πρώ­της μέρας του δι­η­μέ­ρου με­τρού­σα­με μια σβά­στι­κα σχε­δια­σμέ­νη πάνω στην αφίσα ακρι­βώς κάτω από το Στέκι Με­τα­ναστ(ρι)ών, πίσω από το μνη­μείο του Γρ. Λα­μπρά­κη, πολ­λές σκι­σμέ­νες αφί­σες πα­ντού στην πόλη, εμε­τι­κά σε­ξι­στι­κά σχό­λια σε αναρ­τή­σεις στα social media. Η δεύ­τε­ρη μέρα ση­μα­δεύ­τη­κε από ομο­φο­βι­κό λε­κτι­κό επει­σό­διο την ώρα της πο­ρεί­ας σε ένα από τα κε­ντρι­κό­τε­ρα ση­μεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Μάλ­λον κά­ποιοι ενο­χλή­θη­καν από τη δράση του RADical Pride. Ωραία, λοι­πόν. Ας είναι.  Πο­λε­μά­με τον κα­πι­τα­λι­σμό και τις πα­τριαρ­χι­κές αντι­λή­ψεις (… αλλά η βροχή απο­δει­κνύ­ε­ται πιο ζό­ρι­κος αντί­πα­λος!)

Το πόσο ζω­ντα­νή είναι μια πο­ρεία φαί­νε­ται κά­ποιες φορές και από τα συν­θή­μα­τα που τη συ­νο­δεύ­ουν. Πέρα από τα γνω­στά και κα­θιε­ρω­μέ­να φω­νά­ξα­με με εν­θου­σια­σμό και το αυ­το­σαρ­κα­στι­κό: “Pride με ήλιο, Pride και με βροχή…” τη στιγ­μή που άρ­χι­σε να βρέ­χει κα­ταρ­ρα­κτω­δώς κατά τη διάρ­κεια της Πο­λύ­χρω­μης Πο­ρεί­ας Ελεύ­θε­ρης Έκ­φρα­σης. Πέρα από τον αυ­το­σαρ­κα­σμό, όμως, η συ­νέ­λευ­ση του RADical Pride έπρε­πε να απο­δεί­ξει την ικα­νό­τη­τά της και στην τα­χύ­τη­τα των αντα­να­κλα­στι­κών της. Μέσα σε λι­γό­τε­ρο από ένα 24ωρο άλ­λα­ξε ολό­κλη­ρο τον σχε­δια­σμό εβδο­μά­δων για τις εξω­τε­ρι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες στο πάρκο Ξαρ­χά­κου, τις οποί­ες και με­τέ­φε­ρε στη Σχολή Θε­τι­κών Επι­στη­μών του ΑΠΘ. Μπο­ρεί να σώ­θη­κε τε­λευ­ταία στιγ­μή η παρ­τί­δα, αλλά η με­τα­φο­ρά αυτή στέ­ρη­σε αρ­κε­τά και από την ορα­τό­τη­τα στον δη­μό­σιο χώρο (σε ένα δη­μό­σιο πάρκο με εύ­κο­λη πρό­σβα­ση από όλες και όλους) και από την πραγ­μα­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα συμ­με­το­χής στα ερ­γα­στή­ρια και τις εκ­δη­λώ­σεις (δυ­σκο­λό­τε­ρη η πρό­σβα­ση στον χώρο των πα­νε­πι­στη­μί­ων, ιδίως κάτω από συ­νε­χή και δυ­να­τή βροχή). Γιατί είχε ση­μα­σία η συμ­με­το­χή στο RADical Pride; Το RADical Pride πήρε το ρίσκο της δύ­σκο­λης επι­λο­γής. Απο­φά­σι­σε να ορ­γα­νώ­σει κάτι στη­ρι­ζό­με­νο απο­κλει­στι­κά στον κόσμο των κι­νη­μά­των. Χωρίς “χρυ­σές” και “αρ­γυ­ρές” χο­ρη­γί­ες, χωρίς χρη­μα­το­δο­τι­κά ευ­ρω­παϊ­κά πα­κέ­τα, χωρίς σπόν­σο­ρες επι­κοι­νω­νί­ας, χωρίς “εθε­λο­ντές”. Απέ­να­ντι στα ιδρύ­μα­τα-τα­γούς του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού απο­φά­σι­σε να αντι­πα­ρα­τά­ξει την αυ­τό-ορ­γά­νω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων της ΒΙΟΜΕ. Απέ­να­ντι σε κάθε λογής Eldorado Gold (που είχε επι­λε­γεί ως “χρυ­σός χο­ρη­γός” από την ορ­γα­νω­τι­κή επι­τρο­πή του Athens Pride, για να απο­συρ­θεί μετά την κα­τα­κραυ­γή των αν­θρώ­πων του κι­νή­μα­τος) απο­φά­σι­σε να αντι­πα­ρα­τά­ξει τις αγω­νί­στριες και τους αγω­νι­στές του κι­νή­μα­τος S.O.S. Χαλ­κι­δι­κή. Επέ­λε­ξε να συ­μπα­ρα­τα­χθεί με αυτές και αυ­τούς που εδώ και χρό­νια βλέ­πουν να κα­τα­στρέ­φε­ται η γη τους και το τί­μη­μα για την αυ­το­νό­η­τη υπε­ρά­σπι­σή της είναι να σέρ­νο­νται οι ίδιοι/ες στα δι­κα­στή­ρια. Απέ­να­ντι στις πο­λυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες επέ­λε­ξε να αντι­πα­ρα­τά­ξει τον κι­νη­μα­τι­κό κόσμο, τις πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς, τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες της αυ­το­νο­μί­ας, τις αντι­ρα­τσι­στι­κές κι­νή­σεις. Στον “εθε­λο­ντι­σμό” απο­φά­σι­σε να αντι­πα­ρα­τά­ξει τη συν­δια­μόρ­φω­ση, τη λήψη απο­φά­σε­ων από κοι­νού, την ενω­μέ­νη δράση ως απά­ντη­ση στον σε­ξι­σμό, την ομο­φο­βία και την τραν­σφο­βία.

Στο RADical Pride δεν κα­τέ­βη­καν οι χι­λιά­δες κό­σμου που συμ­με­τέ­χουν συ­νή­θως στην πο­ρεία των Pride στη Θεσ­σα­λο­νί­κη τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Αυτό που συ­νέ­βη όμως ήταν ότι συ­σπει­ρώ­θη­κε ένα κομ­μά­τι –κά­ποιες εκα­το­ντά­δες- κό­σμου απο­φα­σι­σμέ­νου για την κρι­σι­μό­τη­τα της επι­λο­γής να στη­ρι­χθεί το εγ­χεί­ρη­μα της αυ­τό-ορ­γά­νω­σης. Στις εκ­δη­λώ­σεις και στην πο­ρεία συμ­με­τεί­χαν όσες και όσοι πί­στε­ψαν στο γε­γο­νός ότι η δύ­να­μη και ταυ­τό­χρο­να η ευ­θύ­νη για να δια­χει­ρι­στού­με τα ζη­τή­μα­τα διορ­γά­νω­σης ενός Pride βρί­σκε­ται σε εμάς και όχι σε κά­ποιους άλ­λους. Κι αυτό δεν το λες μικρό πράγ­μα. Κι επει­δή έχει τη ση­μα­σία του για τις/τους ιστο­ρι­κούς του κι­νή­μα­τος στο μέλ­λον να θυ­μό­μα­στε αυτές και αυ­τούς που πήραν τη γεν­ναία από­φα­ση να στη­ρί­ξουν ορ­γα­νω­μέ­να το πρώτο εγ­χεί­ρη­μα αυ­τό-ορ­γά­νω­σης, καλό είναι να ανα­φερ­θούν: Pride Πά­τρας, lgbtqi+ Pride Κρή­της, ομάδα Sylvia Rivera, Κιου­ρί@, Blender (Πάτρα), Σό­δο­μα και Πό­μο­λα (Αλε­ξαν­δρού­πο­λη), Colour Youth (Αθήνα), ομάδα Πο­λυ­συ­ντρο­φι­κών, ομάδα Προ­σβα­σι­μό­τη­τας, Room 39, Επι­τρο­πή Ενά­ντια στην Εξό­ρυ­ξη Χρυ­σού Θεσ­σα­λο­νί­κης, ΣΕ ΒΙΟΜΕ, Αντιρ­ρη­σί­ες Συ­νεί­δη­σης, Αντι­ρα­τσι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Θεσ­σα­λο­νί­κης, Κί­νη­ση Απε­λά­στε τον Ρα­τσι­σμό/ΔΕΑ, ΚΕ­ΕΡ­ΦΑ, Ξε­κί­νη­μα, νΚΑ, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, Δί­κτυο για τα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα.

Γιατί έχει ση­μα­σία να πα­ρέμ­βει το RADical Pride στην πο­ρεία Υπε­ρη­φά­νειας του 6ου Thessaloniki Pride; Η ανοι­χτή συ­νέ­λευ­ση του RADical Pride έχει κα­τα­φέ­ρει μέχρι στιγ­μής -στα σχε­δόν δυο χρό­νια από τη δη­μιουρ­γία της- να συ­γκα­τα­λέ­γει στα μέλη της το πιο ελ­πι­δο­φό­ρο κι εν­θου­σια­στι­κό κομ­μά­τι της πρω­το­πο­ρί­ας του λο­ατ­κια+ κι­νή­μα­τος της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Συ­γκα­τα­λέ­γει αυτές και αυ­τούς που διέ­βλε­ψαν αρ­κε­τά έγκαι­ρα ότι οι κλει­στές ορ­γα­νω­τι­κές δομές του Thessaloniki Pride, η ιε­ραρ­χι­κή λήψη απο­φά­σε­ων από λί­γους που απο­κλεί­ουν τη συμ­με­το­χή των πολ­λών, η κακή πρα­κτι­κή του “εθε­λο­ντι­σμού”, οι χο­ρη­γί­ες, ο life-style δι­καιω­μα­τι­σμός που δεν πα­τά­ει σε κα­νέ­να τα­ξι­κό κρι­τή­ριο και πα­ρα­βλέ­πει κα­θε­τί άλλο μπρο­στά στην “λο­ατ­κια+ ταυ­τό­τη­τα” θα οδη­γή­σουν στα­δια­κά σε εκ­φυ­λι­σμό. Ήδη η συμ­με­το­χή στο περ­σι­νό 5ο Thessaloniki Pride ήταν αρ­κε­τά μειω­μέ­νη σε σχέση με τις προη­γού­με­νες χρο­νιές.

Ο κό­σμος δεί­χνει να έχει κου­ρα­στεί με την προ­βο­λή και διεκ­δί­κη­ση απο­κλει­στι­κά λο­ατ­κια+ δι­καιω­μά­των χωρίς την πα­ρα­μι­κρή σύν­δε­ση με οτι­δή­πο­τε άλλο. Όσες και όσοι κά­να­με την επι­λο­γή να συμ­με­τέ­χου­με στη συ­νέ­λευ­ση του RADical Pride συμ­με­τέ­χου­με την ίδια στιγ­μή στο ευ­ρύ­τε­ρο κί­νη­μα της πόλης και επι­διώ­κου­με να κά­νου­με αυτή τη γέ­φυ­ρα που συν­δέ­ει τα επι­μέ­ρους κι­νή­μα­τα. Την ίδια στιγ­μή, όμως, ξέ­ρου­με ότι αν θέ­λου­με να έρ­θου­με σε επαφή και να συ­νο­μι­λή­σου­με με τον λο­ατ­κια+ κόσμο της πόλης, αν θέ­λου­με να γνω­ρί­σουν το εγ­χεί­ρη­μά μας, αν θέ­λου­με τέλος να πεί­σου­με για την ανά­γκη να πά­ρουν οι ίδιες/οι τις τύχες στα χέρια τους, θα πρέ­πει να εί­μα­στε εκεί όπου θα βρί­σκε­ται αυτός ο κό­σμος. Και αυτό το ση­μείο συ­νά­ντη­σης είναι η συ­γκέ­ντρω­ση και πο­ρεία του “θε­σμι­κού” 6ο Thessaloniki Pride στις 17 Ιούνη.

Είναι τε­ρά­στιο το ιδε­ο­λο­γι­κό χάσμα που μας χω­ρί­ζει από την ηγε­τι­κή ομάδα του “θε­σμι­κού” Thessaloniki Pride. Θέ­λου­με να πι­στεύ­ου­με, ωστό­σο, ότι είναι ελά­χι­στα όσα μας χω­ρί­ζουν από τον κόσμο που θα βρε­θεί στο Λ. Πύργο στις 17 Ιούνη. Και αυτό γιατί είναι ένας κό­σμος που δο­κι­μά­ζε­ται το ίδιο με εμάς από την οι­κο­νο­μι­κή κρίση και την ανερ­γία, πα­ρα­κο­λου­θεί το δράμα των προ­σφύ­γων και νιώ­θει αλ­λη­λεγ­γύη με αυ­τούς, φρι­κιά μπρο­στά στην τρο­μα­κτι­κή βία που ει­σπράτ­τουν οι γυ­ναί­κες σε κάθε γωνιά του πλα­νή­τη, δεν είναι –γι’ αυτόν τον κό­σμο- αό­ρα­τοι/ες οι ανά­πη­ρες/οι, νιώ­θει την ίδια ανη­συ­χία για την απο­κρου­στι­κή άνοδο της ακρο­δε­ξιάς.

Με αυτόν τον κόσμο θέ­λου­με να συ­νο­μι­λή­σου­με και να του προ­τεί­νου­με το δικό μας εγ­χεί­ρη­μα αυ­τό-ορ­γά­νω­σης και συμ­με­το­χι­κής δρά­σης. Θα εί­μα­στε λοι­πόν και εμείς στην πο­ρεία Υπε­ρη­φά­νειας του 6ου Thessaloniki Pride με το μπλοκ και το πανό του RADical Pride, που ελ­πί­ζου­με να συ­γκε­ντρώ­σει όλο τον κι­νη­μα­τι­κό κόσμο της πόλης και ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρους/ες. Κά­ποιες φορές έχει ση­μα­σία να επι­λέ­γεις τον δύ­σκο­λο δρόμο. “Κι αυτό είναι που κάνει τη δια­φο­ρά”.

Πηγή: rproject

 

Διαβάστε ακόμα

Athens Pride: Περί Eldorado Gold και άλλων…δεινών

Η αμερικανική μαρξιστική εμπειρία του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήματος