της Φιλίππας Διαμάντη
Η Έμιλυ Βουκελάτου ήταν μια δυναμική τρανς ακτιβίστρια 23 ετών. Ήταν και πολλά άλλα. «Ήταν» διότι στις αρχές Ιουλίου 2016, αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή της.
Άραγε ήταν δική της απόφαση να μην υπάρχει σε αυτό τον κόσμο; H Έμιλυ ήταν από τα τυχερά τρανς παιδιά και είχε την αποδοχή και τη στήριξη της οικογένειάς της, έκανε τις σπουδές της και βρισκόταν στο Λονδίνο όπου εργαζόταν. Είχε μια κανονική ζωή.
Άραγε πόσο «κανονική» μπορεί να είναι η ζωή ενός τρανς ανθρώπου που έχει απορροφήσει όλη τη βία της κοινωνίας απέναντι στους/στις τρανς; Όταν από την παιδική ηλικία και την εφηβεία, στο σχολείο το παιδί διαρκώς βιώνει πως είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που αναγράφουν τα χαρτιά του, και καλείται κάθε φορά να ακούει ένα διαφορετικό όνομα και γένος; Κάθε φορά που δίνει την ταυτότητα του ένα τρανς άτομο εισπράττει ένα βλέμμα βίας και χλευασμού. Κάθε φορά. Πόση βία να αντέξει κανείς;
H Έμιλυ Βουκελάτου δεν αυτοκτόνησε.
Την Έμιλυ τη σκότωσαν τα δολοφονικά βλέμματα.
Την Έμιλυ τη σκότωσαν οι μαχαιριές από τον κακοποιητικό λόγο που αναπαράγεται από τους δημοσιογράφους.
Την Έμιλυ τη σκότωσε η ρητορική μίσους της Εκκλησίας.
Την Έμιλυ τη σκότωσε η άγνοια των εκπαιδευτικών.
Την Έμιλυ την σκότωσε ο πόνος που εισέπραξε από τις δολοφονίες και τους βασανισμούς άλλων τρανς ανθρώπων.
Την Έμιλυ την σκότωσαν οι φασίστες με το φόβο που δημιουργούν στους διαφορετικούς ανθρώπους.
Την Έμιλυ τη σκότωσε η γραφειοκρατία της πολιτείας που επιβάλλει στειρώσεις, χειρουργεία, ψυχιατρικές γνωματεύσεις.
Σήμερα στη Βουλή συζητιέται από τα κόμματα, για το αν οι τρανς άνθρωποι θα έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν το καταχωρισμένο φύλο τους, σε ποια ηλικία, και με ποια οικογενειακή κατάσταση. Ουσιαστικά σήμερα στη Βουλή συζητιέται για το αν οι τρανς άνθρωποι θα έχουν δικαίωμα να ζήσουν. Στις τοποθετήσεις αρκετών βουλευτών και βουλευτριών, με δυσκολία διέκρινες αν μιλούν για ανθρώπους ή όχι. Μερικά ακόμη αγκάθια ακούμπησαν τους τρανς ανθρώπους με την παραφιλολογία και την άγνοια που αναπαράγεται αυτές τις μέρες. Πλέον όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Οι τρανς άνθρωποι έχουν συμμάχους στην ύπαρξή τους και στις διεκδικήσεις τους.
Το Νομοσχέδιο για τη Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου θα ψηφιστεί. Όμως, δεν περιλαμβάνει όλα τα αιτήματα που θα βελτιώσουν τη ζωή των τρανς παιδιών διότι θέτει ηλικιακούς περιορισμούς και επίσης αποκλείει τα τρανς έγγαμα άτομα. Επίσης δεν δίνει καμία ύπαρξη στα πλάσματα που δεν ανήκουν στο δίπολο, αρσενικό/θηλυκό. Και τέλος αφήνει στο έρμαιο των παρεμβατικών γιατρών τα ίντερσεξ άτομα (τα άτομα που έχουν γεννηθεί με ποικιλόμορφα ανατομικά ή/και ορμονικά χαρακτηριστικά που δεν κατηγοριοποιούνται είτε ως αυστηρά αρσενικά είτε ως θηλυκά). Συνολικά έχει πολλά κενά, αποτελεί όμως ένα βήμα.
Από τη μητέρα της Έμιλυ Βουκελάτου, Κωνσταντίνα Σγουροπούλου
«Είναι άγονο ξένο και εχθρικό το τοξικό έδαφος που πάνε να γεννηθούν και να αναπτυχθούν λουλούδια ομορφιάς και ελευθερίας. Κι εμείς αντί να ξεριζώσουμε τα ζιζάνια υπολογίζουμε με προσευχές στην δύναμη του λουλουδιού να αντισταθεί. Δεν γίνεται. Δεν μπορεί. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για τον κήπο. Για την Έμιλυ».
Έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι να καθαρίσουμε τα ζιζάνια, να ξεριζώσουμε τα αγκάθια, να κάνουμε χώρο για να ανοίξουν και να μοσχομυρίσουν όλα τα υπέροχα λουλούδια που προάγουν την ποικιλομορφία της φύσης και της κοινωνίας. Με το Νομοσχέδιο για τη Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου οχυρώνουμε τους τρανς ανθρώπους από τα τσιμπήματα των αγκαθιών. Αυτή είναι μόνο η αρχή.
Διαβάστε ακόμα
Η τρανσφοβία σκοτώνει: Πόσες Έμιλι ακόμα;
Δώσε φωνή στην τρανς γυναίκα #HandeKader
Ομοφοβικός και τρανσφοβικός εκφοβισμός στην εκπαίδευση
